Το Σχέδιο Νόμου που επιγράφεται «Χωροταξική και Πολεοδομική Μεταρρύθμιση – Βιώσιμη Ανάπτυξη», και το οποίο συζητείται σήμερα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος από το Α’ Θερινό Τμήμα της Βουλής, αποτελεί εργαλείο ισοπέδωσης κάθε είδους αρμοδιότητας της δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης γενικά και της Περιφέρειας Αττικής ειδικότερα, σχετικά με τη δυνατότητα χάραξης χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, με σεβασμό στην ισόρροπη ανάπτυξη, την περιβαλλοντική προστασία και την κοινωνική συνοχή.

Αποτελεί τη χαριστική βολή σε κάθε είδους έννοια και δυνατότητα σύνδεσης περιφερειακών χωροταξικών σχεδίων και περιφερειακών επιχειρησιακών προγραμμάτων (ΠΕΠ). Εμφορείται από την ίδια λογική, εκείνη των τελευταίων τριών ετών για ανάλογες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Μια λογική που θυσιάζει το περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή στο όνομα μιας στρεβλής αναπτυξιακής λογικής. Και τούτο μέσα από την αποψίλωση των, ούτως ή άλλως ήδη ισχνών, αρμοδιοτήτων της Περιφερειακής, εκλεγμένης διοίκησης προς όφελος της κεντρικής εξουσίας και της αποκεντρωμένης διοίκησης. Προς όφελος της κεντρικής διοίκησης δηλαδή. Μεταφορά αρμοδιοτήτων, εξάλειψη άλλων, ασφυκτικές χρονικές προθεσμίες.

Για παράδειγμα το άρθρο 6, παράγραφος 4β, που προβλέπει προθεσμία ενός μόλις μήνα για γνωμοδότηση από το Περιφερειακό Συμβούλιο σχετικά με χωροταξικό σχέδιο, μετά μάλιστα από την παρέλευση της οποίας, «η διαδικασία συνεχίζεται χωρίς τη σχετική γνώμη» του Συμβουλίου. Το ίδιο άρθρο 6 στην παράγραφο 8 α, προβλέπει ειδικά για την Αττική ότι «θέση Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου επέχει το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας (ΡΣΑ) όπως εκάστοτε ισχύει». Πρόκειται, για να είμαστε σαφείς, για το ΡΣΑ που η κυβέρνηση, με τη νομοθετική ρύθμιση που προωθεί (με το νομοσχέδιο «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας - Αττικής, Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης και άλλες διατάξεις») υποβαθμίζει σε επίπεδο απλής Κυβερνητικής Υπουργικής Απόφασης, απορρυθμίζοντας πλήρως κάθε δικλείδα περιβαλλοντικής προστασίας και χωροταξικής ρύθμισης, στο όνομα πάντα μιας στρεβλής επενδυτικής λογικής τσιμεντο-ανάπτυξης.

Αν η περιβαλλοντική, χωροταξική, πολεοδομική κατάσταση της Αττικής δεν ήταν στη σημερινή άθλια κατάσταση, η συγκεκριμένη ρύθμιση θα προκαλούσε γέλιο. Προκαλεί όμως θλίψη και οργή, όπως συνολικά το υπό συζήτηση / έγκριση σχέδιο νόμου, που μόνο την «Βιώσιμη ανάπτυξη» δεν αφορά. Πρόκειται για νομοθέτηση που χρησιμοποιεί τις Περιφέρειες ως φύλλο συκής, βιτρίνα νομιμοποίησης ενός δήθεν χωροταξικού σχεδιασμού – εργαλείου στην πραγματικότητα μεγιστοποίησης των κερδών ανεξέλεγκτων ιδιωτικών συμφερόντων.