-    Με ποιους θα συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα γίνει κυβέρνηση.. Σ΄ αυτό το ερώτημα  Να θέσω αυτό το ερώτημα…. Είναι στρατηγικός ή τακτικός στόχος αυτός;

Θα έλεγα ότι περιέχει και τα δύο, χωρίς καμία διάθεση υπεκφυγής. Είναι βέβαιο ότι πολλά από τα προβλήματα, τα μεγαλύτερα από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα περνούν προφανώς μέσα από την όσο το δυνατόν πιο γρήγορη ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Βεβαίως από κει και έπειτα ανοίγει ένας άλλος δρόμος, ένας εξίσου δύσκολος δρόμος, αλλά με μια θετική προοπτική. Αναφέρομαι στο μετά την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο δρόμος της ανασυγκρότησης της χώρας, της επανάκτησης δικαιωμάτων, της αποκατάστασης αδικιών, της αποκατάστασης της πρόσβασης στα δημόσια αγαθά που γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τους περισσότερους σήμερα στην ελληνική κοινωνία και βεβαίως, επειδή είμαστε και μια δύναμη της αριστεράς, προφανώς στον ορίζοντά μας πάντοτε έχουμε το σχέδιο μιας συνολικότερης υπέρβασης εκεί είναι και το στρατηγικό στοιχείο.

-    Εγώ λοιπόν θα ρωτήσω πράγματα που με απασχολούν κι εμένα και φαντάζομαι και άλλους. Όταν έχεις ένα κόμμα πια που είναι συμπαγές, γιατί το 27-28% δείχνει πλέον σταθερότητα και δείχνει έναν πολύ συγκεκριμένο πολιτικό όγκο, κι όταν μπαίνει το θέμα με ποιους θα συνεργαστείς, αυτοί οι κάποιοι έχουν κόσμο από κάτω ή είναι παράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου; Έχει κάποια αξία δηλαδή αν θα πω ότι θα συνεργαστώ με τον κ. Γιάννη Πετρίδη;… Τι έχει από πίσω του ο κ. Πετρίδης, εκτός του ότι σήμερα είναι βουλευτής ή χθες ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος συμμετείχε στις κυβερνήσεις ή στην πολιτική διαχείριση της χώρας;

Ξεκινώντας, να απαντήσω στο ερώτημά σας.. Θα σας έλεγα προηγουμένως ότι αυτό το διήμερο της Κεντρικής Επιτροπής ήταν ένα από τα πιο γόνιμα και κρίσιμα που έχουμε γνωρίσει στην ιστορία μας. Το θεωρώ κι αυτό λίγο αντικειμενικό με την έννοια ότι ο χρόνος δεν ήταν ουδέτερος, ερχόταν ουσιαστικά σε μια στιγμή όπου δεν πηγαίναμε να αποτιμήσουμε στενά το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά την πορεία μιας ολόκληρης διετίας, διότι κι εμείς δεν είχαμε χωνέψει τον Ιούνιο και τον Μάιο του 2012 εκείνη τη νίκη, εκείνο το καλό αποτέλεσμα. Περάσαμε μέσα από συγκρούσεις όλη αυτή τη διετία, πυκνές πολιτικές εξελίξεις και το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης ουσιαστικά ήταν μια επισφράγιση των βασικών επιλογών μας, μια θετική επισφράγιση, κατακτήσαμε αυτό που είπατε, ένα στέρεο έδαφος και για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και για να οργανώσουμε τα επόμενα βήματά μας. Άρα και αυτό το θεωρώ κάτι πάρα πολύ θετικό.

Όλες οι συμβολές, όλες οι προσεγγίσεις σ΄ αυτή τη συζήτηση ξεκίναγαν από αυτό το σημείο αφετηρίας, δηλαδή ότι, παιδιά, νικήσαμε, καταδικάστηκε η κυβερνητική πολιτική. Όχι μόνο απ΄ αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πλειοψηφικό το μήνυμα της καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής. Αποτιμήσαμε θετικά την καταλυτική επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις της υποψηφιότητας Τσίπρα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Αυτή η υποψηφιότητα ήταν το όχημα για να επικοινωνήσουμε, όχι μόνο το ελληνικό πρόβλημα, αλλά για να συναντηθούμε με ευρωπαίους πολίτες, ευρωπαίους εργαζόμενους και να αναδείξουμε την εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη. Αυτά ήταν καινούργια στοιχεία στην προσπάθειά μας και αναγνωρίστηκε απ’  όλους ότι στο ισοζύγιο κατατάσσεται στη θετική πλευρά.

Από κει και πέρα έχουμε την επόμενη μέρα. Κι επειδή, όπως λέγαμε και πριν, οι ανάγκες μας πιέζουν όλους, δεν υπάρχει η πολυτέλεια μιας συζήτησης και ξανά συζήτησης, πρέπει αυτή η συζήτηση να είναι και ώριμη και πυκνή και βαθιά πολιτική, αλλά να μεταφραστεί και σε πολύ συγκεκριμένα βήματα και σε έναν γοργό βηματισμό θα έλεγα.

Έρχομαι λοιπόν να απαντήσω στο ερώτημά σας, το με ποιους από δω και πέρα.. Η απάντηση, ξέρετε, θα πρέπει να μην είναι εύκολη. Με ποια έννοια το λέω εύκολη. Να μην είναι μονοδιάστατη. Σήμερα, αν θέλουμε να κατακτήσουμε αυτό που ονομάζουμε τον τακτικό και στρατηγικό στόχο της διαμόρφωσης ενός πλειοψηφικού μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, οφείλουμε να κινηθούμε και να παρέμβουμε σε όλα τα επίπεδα.

Ξέρετε η συμμαχία στο κεντρικό επίπεδο με πρόσωπα ή με ομάδες είναι πιο στέρεη, προσδιορίζεται ως προς το περιεχόμενό της όταν έχεις δημιουργήσει από κάτω τους κοινωνικούς  όρους. Αλλιώς είναι στο κενό, είναι στον αέρα.  Αυτό λοιπόν θα έλεγα ότι είναι το πρώτο βασικό συμπέρασμα για τη διαμόρφωση μιας δημοκρατικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής πλειοψηφίας

-    Έχουμε όμως σήμερα νέα δεδομένα σε σχέση με τα δεδομένα του ΄12. Δεν θα επαναλάβω πράγματα που έχετε πει και συμφωνώ. Σήμερα έχουμε έναν πολιτικό χάρτη ο οποίος είναι μάλλον σχηματικός, διότι οι ευρωεκλογές έδωσαν αποτέλεσμα, το οποίο είναι πραγματικό αποτέλεσμα. Επιμένω λοιπόν, και δεν αφορά στη ΔΗΜΑΡ μόνο αυτό, για να μην πει κάποιος εκεί φωτογραφίζει, μιλώ και για το ΠΑΣΟΚ το λεγόμενο, αυτοί έχουν την ταμπέλα, το brand name, το ΠΟΤΑΜΙ, αυτές είναι οι δυνάμεις που υπάρχουν.. Οπότε μπαίνει ένα πολύ απλό ερώτημα από τον μέσο πολίτη, τον απλό πολίτη ο οποίος δεν είναι βαθιά χωμένος στην πολιτική, ότι με ποιους…. Υπάρχει κι ένας φόβος και το λέω και τον ακούω πολύ έντονα…

Καλά κάνετε και το λέτε και είναι αυτό που ετοιμαζόμουν να σας πω…

-    Και κλείνω τη σκέψη μου.. σκέψη ερώτηση δεν είναι.. σκέψη είναι πραγματική, ειλικρινής… Είναι άλλο πράγμα να έρθει ο Γιάννης, ο Κώστας, η Άννα, οι οποίοι συμμετείχαν στον σύλλογο, στον φορέα, στο συνδικάτο.. κάπου και άλλο να έρθουν, να ζητήσουν πολιτική στέγη άνθρωποι οι οποίοι έχουν συμβάλει έως ένα βαθμό και έχουν παίξει ρόλο στα πολιτικά πράγματα από την εποχή Σημίτη και μετά, θα έλεγα, όπου είναι ένα πολιτικό προσωπικό που ζητά στέγη. Και σου λέει γιατί εδώ;    Γιατί πάλι μ΄ αυτούς; Θα τους ξανασυναντήσω;

Εμείς, κινούμενοι και επιβεβαιώνοντας τη βασική μας κατεύθυνση που είχαμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, και πριν τις εκλογές του 2012 και στις εκλογές του 2012, θεωρήσαμε ότι θα πρέπει να κινηθούμε ακριβώς μέσα σ΄ αυτό το όριο της απεύθυνσης και γι αυτό και άλλη μια φορά ονοματίσαμε τις δυνάμεις καταρχήν τις πολιτικές στις οποίες απευθυνόμαστε και αναφέραμε και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ και τους Οικολόγους και δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον σοσιαλιστικό χώρο με έναν αξιόπιστο και φερέγγυο τρόπο. Ταυτόχρονα όμως αισθανθήκαμε την ανάγκη να σταθούμε και σε ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία και γεγονότα και καταστάσεις που έχουμε το αμέσως επόμενο διάστημα. Θα προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε τη δημιουργία των 180 βουλευτών εντός του σημερινού Κοινοβουλίου; Όχι πως αν συνέβαινε αυτό θα σήμαινε ότι ξαφνικά λύνονταν όλα τα προβλήματα για την κυβέρνηση. Απλώς μέσα απ΄ αυτή την προσπάθειά της και την πρόθεσή της αποκτάει έναν επιπλέον δρόμο διαφυγής..

-    Ρωτώ εδώ.. Αυτό είναι μια κατάσταση εντός Βουλής, τώρα μέχρι να πάμε στον Πρόεδρο.. Σημαίνει συνθήκες και για μετά…

Εγώ λέω ότι αυτό δεν είναι μονοδιάστατο. Όπως, για παράδειγμα, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους μια προσπάθεια που γίνεται από συστημικές δυνάμεις να ανασυστήσουν τον κατακερματισμένο χώρο της κεντροαριστεράς. Εμείς δεν είμαστε η δύναμη που πρέπει να επαναπαυθούμε στο καλό αποτέλεσμα, να καθίσουμε στη γωνία και να περιμένουμε τις εξελίξεις. Εμείς πρέπει να είμαστε η δύναμη η οποία να ρηγματώνει τους άλλους χώρους, να ενσωματώνει δυνάμεις. Πού; Σε ποια βάση; Στο δικό μας πρόγραμμα. Στο δικό μας ανατρεπτικό, ριζοσπαστικό πρόγραμμα εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση. Γι αυτό λέω ότι δεν μπορούμε να κάνουμε προσεγγίσεις μονοδιάστατες, αλλά θα πρέπει να είναι μια διαρκής προσπάθεια και σε προγραμματικό επίπεδο και σε κοινωνικό επίπεδο και στο κεντρικό πολιτικό.  Όταν κάνεις συμμαχίες, αν αυτές δεν πατάνε σε ένα πρόγραμμα το οποίο να δεσμεύει εσένα τον ίδιο, αυτούς τους οποίους καλείς να συνεργαστείς, δεν μπορείς να κερδίσεις ούτε την ηγεμονία των ιδεών, ούτε των προτάσεων, ούτε να είσαι πειστικός στον κόσμο.

-    Να χρησιμοποιήσω μια λέξη.. Εγώ το είπα κιόλας, το χρησιμοποίησα σε μια εκδήλωση ανοιχτή που ήμουν καλεσμένος, ότι εγώ δεν συμφωνώ με τη λέξη ενότητα της αριστεράς, είναι η συμμαχία της αριστεράς. Διότι ενότητα τι σημαίνει; Δεν σημαίνει και τίποτα ή σημαίνει πολλά. Αλλά συμμαχία, έντιμη συμμαχία σημαίνει πάρα πολλά πράγματα…. Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε σε ενιαίο κόμμα από μια πολιτική συμμαχιών και του βγήκε. Είναι σήμερα ώριμος να προχωρήσει σε νέες συμμαχίες και να γίνει και μια αποτίμηση μέχρι στιγμής από το ΄12 μέχρι σήμερα για τη δράση εντός ΣΥΡΙΖΑ των σκέψεων και των απόψεων στο συμμαχικό πλέον ενιαίο κόμμα…

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτό που παρουσίασα πριν είναι μια πρόταση για την αμέσως επόμενη μέρα, για τη διαμόρφωση ενός νέου προοδευτικού μπλοκ εξουσίας. Δεν πρόκειται για το ζήτημα της ενότητας της αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προέλθει, όπως σωστά είπατε, μέσα από μια κοπιαστική προσπάθεια επί χρόνια συμπόρευσης μικρών και μεγάλων συλλογικοτήτων και προσωπικοτήτων από το χώρο της αριστεράς, αποτέλεσε για ένα πολύ μεγάλο διάστημα ένα πανευρωπαϊκό αν θέλετε πείραμα. Πέτυχε αυτό. Κι εδώ αξίζει να ανοίξουμε μια παρένθεση. Είμαστε στον ένα χρόνο από την ιστορική για μας απόφαση της ενιαιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό που τονίστηκε και στην Κ.Ε. είναι ότι οφείλουμε σ΄αυτόν τον χρόνο να κάνουμε και έναν απολογισμό. Ήταν σωστή αυτή η απόφαση. Ήταν, απαντήσαμε και το πιστεύουμε..

-    Καλά , το απάντησε η ζωή αυτό…

Το απάντησε η ζωή.. Βεβαίως πρέπει να γίνουν κι άλλα σ΄ αυτή την κατεύθυνση και στον τρόπο της λειτουργίας μας και στον τρόπο της παραπέρα συλλογικής μας δράσης και των επεξεργασιών μας και της ενιαιοποίησης ακόμα. Οι ουρές υπάρχουν σε όλα τα πράγματα. Αλλά αυτά δεν διατάσσονται, ωριμάζουν μέσα από τις ανάγκες.

Άρα λοιπόν εμείς δεν βάζουμε αυτή τη στιγμή ως πρόταγμα –για να επανέλθω στο προηγούμενο- το θέμα της ενότητας της αριστεράς. Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά συγκροτούμε τις συμμαχίες μας ακριβώς ώστε να μην είναι μονόπλευρα προσανατολισμένες, να μην είναι μονομερής η απεύθυνση.

Όλο το άλλο που είπατε κάποια στιγμή στην ερώτησή σας για συγκεκριμένες περιπτώσεις ατόμων κ.λπ., είναι κάτι το οποίο είναι λάθος κανείς να προσπαθήσει να το προσεγγίσει μέσα από αποφάσεις. Εμείς μια κατεύθυνση χαράζουμε. Από κει και πέρα έχουμε αν θέλετε την πολιτική ωριμότητα και εμπειρία να ξέρουμε ποιες συνεργασίες με ποια πρόσωπα είναι αυτές οι οποίες είναι προωθητικές και προς όφελος της προσπάθειάς μας, δηλαδή του λαού βασικά και των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ