-    Δεχτήκατε πριν από λίγο και τα προσωπικά πυρά της κας Ασημακοπούλου στα πλαίσια της συνιστώσας της τρομοκρατίας, που είπε ότι υπάρχει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε για βουλευτές και στελέχη που συμμετέχουν σε εκδηλώσεις για την αποφυλάκιση Γιωτόπουλου, Κουφοντίνα κλπ και μίλησε για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ανέφερε μάλιστα ονομαστικά και εσάς, που θεωρούν ότι υπάρχει πολιτικό υπόβαθρο στην τρομοκρατία.
Παρακαλώ για το σχόλιo και την απάντησή σας.

Ευτυχώς που η κα Ασημακοπούλου δεν είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και άρα δεν θα τύχω της αξιολόγησής της και  μπορεί να τη γλιτώσω.

Πέρα από αυτά, όμως, νομίζω ότι η Ν.Δ. αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αντιληφθεί κάτι πολύ απλό. Ότι κατ’ αρχήν η έγκλειστοι σήμερα, οι καταδικασμένοι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη, βρίσκονται μέσα – και σωστά – για τις εγκληματικές τους πράξεις. Από εκεί και πέρα, όμως, ο πολιτικός κόσμος, αν θέλει πράγματι να δώσει μια ιδεολογική και πολιτική απάντηση στο φαινόμενο τρομοκρατία, το οποίο όπως κι εσείς καλά γνωρίζετε δεν είναι κάτι το οποίο προέκυψε μετά τους δίδυμους πύργους, έχει ιστορικές καταβολές, θα πρέπει να ανοίξει ένα ιδεολογικό  και πολιτικό μέτωπο.

Με αυτή την έννοια οφείλουμε, όταν αναφερόμαστε στην τρομοκρατία να αποδομήσουμε την όποια δικιά τους ρητορική, από τους αυτοπροσδιορισμούς τους ως αυτόκλητους υπερασπιστές των λαϊκών συμφερόντων και άρα, με αυτή την έννοια, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι επικαλούνται κάποια πολιτικά κίνητρα, κάποιες ιδέες, όταν κάνουν τις εγκληματικές τους πράξεις.

Αυτό μπορεί να μην αφορά τη δικαιοσύνη και σωστά….

-    Πάντως, μια δολοφονία είναι δολοφονία, ό τι και αν επικαλείται ο άλλος.

Αυτό σας λέω, ότι οφείλει να τους βάλει η δικαιοσύνη μέσα όχι για τις ιδέες τους, αλλά για τις πράξεις τους. Όμως, τα κόμματα οφείλουν να απομονώσουν ιδεολογικά και πολιτικά  την τρομοκρατία, όπως κατ’ αντιστοιχία και τη Χρυσή Αυγή. Οι Χρυσαυγίτες βρίσκονται μέσα αυτή τη στιγμή, είναι υπόδικοι για τις εγκληματικές τους πράξεις.

-    Όχι για τις ναζιστικές ιδέες τους….

Βεβαίως. Αν θες, όμως, να απαντήσεις σε αυτό το φαινόμενο, οφείλεις να δεις και ποιο είναι το πολιτικό υπόβαθρο του καθενός το οποίο βέβαια δεν είναι το ίδιο σε κάθε περίπτωση.

-    Η καλύτερη απάντηση, κ. Σκουρλέτη, είναι το να επιτυγχάνει η πολιτική να λύνει τα προβλήματα των πολιτών. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση.

Πολύ σωστά. Αυτό είναι το πιο σταθερό έδαφος της απάντησης. Αλλά από εκεί κι έπειτα, νομίζω δυο συμπεράσματα μπορούμε και πρέπει να βγάλουμε με βάση την υπόθεση του Ξηρού.

Δεν θα έλεγα απόδραση, γιατί εδώ θα έλεγα για διευκόλυνση να αποδράσει. Δεν πρόκειται για μια κλασικού τύπου απόδραση.

Πρώτα απ’ όλα ότι υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες και στον υπουργό Δικαιοσύνης και στον κ. Δένδια. Ευθύνες, που κατά τη γνώμη μου, θέτουν εκ των πραγμάτων και θέμα παραίτησής τους. Αντί, λοιπόν, αυτή τη στιγμή με ευκολία η Ν.Δ. να ρίχνει λάσπη δεξιά και αριστερά και ιδιαίτερα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλια και να δει γιατί σήμερα ο τρομοκράτης Ξηρός βρίσκεται έξω.

Το δεύτερο συμπέρασμα που μπορεί κανείς να βγάλει από αυτή την υπόθεση είναι ότι, είναι απολύτως κατανοητό γιατί επιχειρεί να ανοίξει κανείς μια τέτοια συζήτηση, με τον τρόπο που τον ανοίγει, έτσι ώστε να σκεπάσει τη συζήτηση, την πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα για τα πραγματικά προβλήματα. Και αυτά είναι πελώρια.

-    Αλλάζω θέμα και έρχομαι στο θέμα του χρέους, της τρόικας, της οικονομίας. Η τρόικα δεν έρχεται, ο Ντάισελμπλουμ χθες ότι δεν ξέρουμε αν και πότε θα έρθει, κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν έχει πετύχει τους στόχους που συμφώνησε και την ίδια στιγμή η συζήτηση για την οριστική διευθέτηση του χρέους είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Θέλω να ζητήσω το σχόλιό σας για αυτές τις εξελίξεις. Πώς βλέπετε, δηλαδή, αυτό το συγκρουσιακό κλίμα, που έχει αρχίσει να δημιουργείται το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα και με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι πρέπει να λειτουργήσει η ελληνική κυβέρνηση.

Το  κλίμα το οποίο αναφέρετε, νομίζω, είναι το απότοκο των αδιεξόδων αυτής της πολιτικής και του δρόμου που χάραξε και ακολούθησε η ίδια η κυβέρνηση. Όταν ψηφιζόταν ο τελευταίος προϋπολογισμός, θυμόσαστε, κατά τη συζήτηση στη Βουλή είχαμε πει ότι αυτός ο προϋπολογισμός είναι έωλος. Δεν ενσωματώνει το θέμα του χρηματοδοτικού και δημοσιονομικού κενού. Θα τεθεί εκ των πραγμάτων θέμα νέων μέτρων. Ούτως ή άλλως υπάρχει το πελώριο ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους. Σε αυτό δεν απαντά αυτή τη στιγμή ή δεν μπαίνει καν στη συζήτηση η κυβέρνηση. Άρα, όλα αυτά τα βρίσκουμε τώρα μπροστά μας ως ένα λογικό επακόλουθο των στρατηγικών της αδιεξόδων.

Σήμερα, λοιπόν, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι στον ίδιο δρόμο αυτών των στρατηγικών αδιεξόδων.  Τι έκανε προ ολίγων ημερών ο κ. Σαμαράς. Του δόθηκε μια μικρή ευκαιρία να ανοίξει αυτή τη συζήτηση, όταν θα ερχόταν εδώ η Επιτροπή αξιολόγησης των πεπραγμένων της τρόικας κι εκείνος φρόντισε να ματαιώσει ή εν πάση περιπτώσει να μεταθέσει την επίσκεψή της. Αντί να κοιτάξει η εκδήλωση που έγινε με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας να συνδυαστεί με την παρουσία της Επιτροπής Ελέγχου της τρόικας και να μιλήσει γι αυτά, προτίμησε έναν πανηγυρικό λόγο, στον οποίον για άλλη μια φορά είπε ότι καλά τα κάνει η κα Μέρκελ, καλώς ακολουθούμε τις μνημονιακές πολιτικές και εν πάση περιπτώσει ας συνεχίσουμε στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

-    Τώρα, την ίδια στιγμή, διαβάζω σήμερα σε ορισμένες εφημερίδες, έχω τον Ελεύθερο Τύπο μπροστά μου, ότι ο βουλευτής και υπεύθυνος του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ ο Γ. Σταθάκης δήλωσε ότι μόλις το 5% του δημόσιου χρέους χαρακτηρίζεται επαχθές και σχολιάζει η εφημερίδα ότι η δήλωση αυτή αδειάζει ουσιαστικά τον πρόεδρο του κόμματος, τον Αλ. Τσίπρα, και ακυρώνει το κεντρικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους.

Είναι μια εντελώς λάθος προσέγγιση. Διότι ο κ. Σταθάκης στη συνέντευξή του, που μπορεί κάποιος να την ακούσει και τώρα γιατί είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο», παρουσιάζει ακριβώς την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους, έτσι ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο, και το υπόλοιπο να αποπληρωθεί με τη γνωστή πρόταση περί ρήτρας ανάπτυξης που έχουμε κατ΄ επανάληψη παρουσιάσει.

Από κει και πέρα, αναφέρεται στο λεγόμενο επαχθές χρέος με βάση τη νομική προσέγγιση γύρω απ΄ αυτά τα θέματα που υπάρχει διεθνώς. Η δικιά μας απαίτηση, η δικιά μα πρόταση για διαγραφή του χρέους δεν είναι νομικού χαρακτήρα, νομικής φύσης. Δεν το προσεγγίζουμε νομικά το θέμα. Δεν λέμε δηλαδή ότι θα βγει επαχθές ένα μεγάλο μέρος του χρέους και άρα θα ζητήσουμε τη διαγραφή του. Πολιτικά και με βάση οικονομικούς και πραγματικούς όρους διεκδικούμε τη διαγραφή του. Η Γερμανία το ΄53, που διεγράφη το 50%, δεν έγινε επειδή  θεωρήθηκε ως επαχθές το χρέος της…

-    Διαβάζω εδώ τη δήλωση, όπως τη γράφει τουλάχιστον η εφημερίδα, είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο εξηλεκτρισμός του ΟΣΕ που δεν έγινε ποτέ.. Είναι περίπου στο 5%.Η  μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από 90% είναι παραδοσιακό δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί.

Ακριβώς.. Λέει με άλλα λόγια αυτά που σας είπα πριν. Νομική διαδικασία. Μα πιστεύετε ότι το μέρος της διαγραφής ενός μέρους του ελληνικού χρέους είναι  θέμα νομικής διερεύνησης και προσέγγισης;  Όχι βέβαια.

-    Γι αυτό χρησιμοποιεί τη λέξη τυπικά; Γιατί λέει τυπικά πρέπει να πληρωθεί…

Μα ακριβώς.. Και σας λέω ότι στις αμέσως προηγούμενες παραγράφους αναφέρεται ακριβώς στην ανάγκη στο πώς θα ελαφρυνθεί το ελληνικό χρέος.

Αλλά όλα αυτά, πάλι απ΄ ότι είδα στον τρόπο που η Ν.Δ. –και δεν έχω διαβάσει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου- αναφέρθηκε στην ανακοίνωσή της, καταλογίζει στον κ. Σταθάκη ότι με αυτή του την αναφορά δεν υποστηρίζει την πρόταση για διαγραφή μεγάλου μέρους τους χρέους. Κι αυτό δεν είναι αληθές.

-    Ένα τελευταίο… Εξοπλισμοί, Τ.Τ., σκάνδαλα Βλέπετε ουσιαστική πρόοδο από τον τρόπο με τον οποίον κινείται η δικαιοσύνη;  Έχετε ελπίδες ότι μπορεί επιτέλους να δούμε στη χώρα αυτή να πληρώνουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι των μεγάλων σκανδάλων των τελευταίων δεκαετιών;..

Θα σας πω όσο το δυνατόν πιο κωδικοποιημένα. Θεωρώ ότι η αποσύνθεση του δικομματικού πολιτικού συστήματος, όπως το ζήσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες, έχει αποκτήσει τέτοια δυναμική ώστε πράγματι για πρώτη φορά υπάρχει πιθανότητα να μάθουμε πρόσωπα, να καταλογιστούν ευθύνες και βοηθούντος των πολιτικών ανατροπών να πάμε πια σε μια θωράκιση της κοινωνίας έτσι ώστε να μειώσουμε τις αιτίες εμφάνισης τέτοιων φαινομένων.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ