Στις ελληνικές φυλακές κρατούνται σήμερα 12.865 άνθρωποι, όταν τα κρεβάτια μόνο αντιστοιχούν σε 9.660. Παρά την υπερσυμφόρηση, ο προϋπολογισμός του υπ. Δικαιοσύνης έπεσε φέτος από τα 950 στα 530 εκ. ευρώ, με αποτέλεσμα η ημερήσια σίτιση ανά κρατούμενο να έχει φτάσει το όριο της πείνας, δηλαδή τα δύο ευρώ. Την ίδια στιγμή, στις φυλακές εργάζο-νται μόλις 70 μόνιμοι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, ενώ σε καταστήματα όπως αυτά της Νιγρίτας Σερρών και των Γρεβενών δεν υπάρχει καν γιατρός. Όμως, ενώ συμβαίνουν αυτά, μόνο από τον Ιανουάριο φυλακίστηκαν επιπλέον 400 άτομα, γεγονός που καταδεικνύει την εθελοτυφλία του δικαστικού συστήματος μπροστά σε ένα εκρηκτικό πρόβλημα. Αντί δε να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, σε προτεραιότητα, όσον αφορά τη διάθεση των πόρων, βρίσκονται αφʼ ενός η ανέγερση φυλακών υψίστης ασφαλείας και, αφʼ ετέρου, η βελτίωση του εξοπλισμού των φρουρών.

Αντί να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα με τρόπους προφανείς ακόμα και για την αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή -με αποφυλάκιση των ανηλίκων, ελαφρύτερες ποινές, εναλλακτική έκτιση ποινών με κοινωνική εργασία, παραπομπή των τοξικοεξαρτημένων σε προγράμματα και μια διαφορετική μεταναστευτική πολιτική-, επιστρατεύονται εκ περιτροπής η τρομοκρατία και σενάρια «εκτοπισμού» αλλοδαπών κρατουμένων σε γειτονικές χώρες -ό,τι χρειάζεται, δηλαδή, για να μείνουν όλα ίδια και απλά ένα μέρος του προβλήματος να μετατοπιστεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θεωρεί ότι η ποινικοποίηση της φτώχειας, η τρομοκρατική λειτουργία των κατασταλτικών μηχανισμών και η μαζική αποθήκευση ανθρώπων είναι συνθήκη που αντί να αμβλύνει την ανασφάλεια, ναρκοθετεί  την κοινωνική ειρήνη. Η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις έξι χειρότερες χώρες από άποψη συνθηκών κράτησης. Ο κ. Δένδιας και τα ΕΚΑΜ, ωστόσο, που ανέλαβαν πλέον και τις φυλακές, δεν φημίζονται για την ευαισθησία τους σε κάτι τέτοια.