Τέσσερις εργάτες γης,  που πυροβολήθηκαν από τους μπράβους της Βαγγελάτος ΑΕ το περασμένο Απρίλη, όταν ζήτησαν να πάρουν τα μεροκάματα που τους χρωστούσαν, βρίσκονται σε διαδικασία απέλασης! Πρόκειται για τους Σουδάν Ρόε στο Α.Τ. Καρδίτσας, Αγκούρ Μία στο ΑΤ Παγκρατίου, Πόλας Μπεφάρι και Μίτου Μπούϊα στο ΑΤ Σκάλας Λακωνίας.

Παρά τις τότε δημόσιες διαβεβαιώσεις των κ.κ. Υπουργών Βρούτση και Δένδια ότι  «η χώρα μας δεν πρόκειται να τους απελάσει»,  4 από τα θύματα της Νέας Μανωλάδας βρίσκονται αυτή την ώρα κρατούμενοι σε 3 αστυνομικά τμήματα της χώρας και σε διαδικασία απέλασης. Λίγες ημέρες μετά την πρώτη επίθεση ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης  δήλωνε συγκεκριμένα: «Δεν έχω όμως την παραμικρή δυσκολία να αποδεχθώ ότι όσον αφορά το ευρύτερο κράτος, ότι δεν υπήρξε πάντα παρόν, γι αυτό χρειάζονται οι μεταρρυθμίσεις που γίνονται. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ουδείς από τα θύματα κρατείται ή υπάρχει πιθανότητα να απελαθεί. Έχω την ευχέρεια να δώσω στα θύματα αυτό το καθεστώς που θα τα προστατεύσει από την απέλαση».

Επτά μήνες μετά, οι πυροβοληθέντες μετανάστες εργάτες γης, όχι μόνο δεν έχουν λάβει τα δεδουλευμένα από την «Βαγγελάτος ΑΕ» αλλά 4 από αυτούς όντες κρατούμενοι, βρίσκονται σε διαδικασία απέλασης.

Η περίπτωση της Μανωλάδας είναι  κομμάτι του φαινομένου της “ελεύθερης αγοράς” που επιβάλλεται πάνω στις ζωές των σκλαβωμένων ανθρώπων. Η «ανάπτυξη» και η «ανταγωνιστικότητα» την οποία επαγγέλλονται οι μνημονιακές κυβερνήσεις, όχι απλά προϋποθέτουν τη Μανωλάδα και την εκμετάλλευση, αλλά περνάνε μέσα από τη διαδικασία μετατροπής όλης της Ελλάδας σε μια μεγάλη Μανωλάδα. Όπως έχουμε ξανατονίσει, όταν η ανασφάλιστη εργασία γενικεύεται, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για μήνες, οι απεργοί επιστρατεύονται και η συλλογική διαπραγμάτευση καταρρέει, η Μανωλάδα γίνεται κανόνας σε όλη την επικράτεια.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς την άμεση απελευθέρωση των μεταναστών εργατών γης, τη ρύθμιση του καθεστώτος παραμονής των μεταναστών εργατών γης, την εφαρμογή του  ν. 3875/2010, για όλους τους εργάτες γης που διεκδίκησαν τα μεροκάματά τους (και όχι μόνο στους 32 που τραυματίστηκαν) στη Μανωλάδα, αλλά και σε οποιαδήποτε περίπτωση εργοδοτικής τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας απέναντι σε μετανάστες εργάτες.