Για τους πλειστηριασμούς

Μιλάμε για προστασία αυτών που έχουν ακίνητη περιουσία, δηλαδή πρώτη κατοικία έως 200.000 ?. Άρα το σπίτι με τα 700 τμ στη Μύκονο βγαίνει απʼ έξω. Αφορά αυτούς τους δανειολήπτες οι οποίοι προσπάθησαν με κόπο ζωής και βρήκαν έναν τρόπο μέσα από την τράπεζα ή το ταμείο παρακαταθηκών και δανείων και δανείστηκαν ώστε να μπορέσουν νʼ αποχτήσουν στέγη και μάλιστα είναι και με έναν τρόπο ενοικιαστές στο σπίτι τους. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν κάποια χαρακτηριστικά πριν τη κρίση τώρα έχουν αλλάξει τελείως ζωή άρα αυτό που θα πρέπει πρώτα να συζητήσουμε είναι γιατί γίνεται αυτό και το δεύτερο, τι μπορεί να γίνει. Ο κος Στουρνάρας έδωσε μια απάντηση. Για τις τράπεζες, έτσι δεν είπε; Στις τράπεζες μόλις πρόσφατα δώσαμε 38 δις ? και έχουν κρατήσει και 12 δις για μια επιπλέον ανακεφαλαιοποίηση. Από τον κ. Καραμανλή Πρωθυπουργό μέχρι τώρα έχουμε ξεπεράσει τα 200 δις ευρώ. Ως εγγυήσεις, ρευστό κλπ.

Ενώ δίνεται δημόσιο χρήμα στις τράπεζες, οι τράπεζες παραμένουν στα χέρια των ιδιωτών δηλαδή αυτών που έφεραν τις τράπεζες σε αυτή την κατάσταση. Αυτό είναι λάθος.  Δεν μπορεί λοιπόν να επιτραπεί να έρθει στη γειτονιά μου κάποιος κλητήρας ο οποίος να θυροκολλήσει κατάσχεση φτωχού ανθρώπου που εγώ τον ξέρω, γνωρίζουμε  τι έχει τραβήξει, να μείνει έξω αυτός και τα παιδιά του. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και με τις κατασχέσεις. Το λέμε πολύ καθαρά ότι θα συμβάλλουμε  θα συμμετάσχουμε θα πρωτοπορήσουμε  όπως θέλετε πείτε το σε μια τέτοιου είδους αντίσταση. Και το ίδιο πρέπει να συμβεί και σε σχέση με κατασχέσεις για χρέη φτωχών, άνεργων κλπ. Ήδη έχει ξεκινήσει μια διαδικασία.  Έχουν σταλεί μπιλιετάκια σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους τους οποίους απειλούν ακόμα και με κατάσχεση για χρέη στα ταμεία από 5.000 ?  και πάνω. Αυτή είναι μια απαράδεκτη κατάσταση που δείχνει προς τα πού πάμε.

Υπάρχει ένα ζήτημα, τι θα κάνει τα σπίτια η τράπεζα. Καταρχήν οι τράπεζες κάνουν τα δάνεια «ομόλογα» και τα πουλάνε. Δεύτερον επεμβαίνουν στην αγορά κατοικίας, αναδιαμορφώνουν την διαδικασία της έγγειας περιουσίας προσβλέποντας προς το μέλλον οι ίδιες αλλά περισσότερο τεράστια οικονομικά funds.

Σχετικά με το δημόσιο χρέος

Εκείνο που είναι ξεκάθαρο, το ξέρει και ο κ. Στουρνάρας, το ξέρει και ο Βίτσας, το ξέρουμε όλοι είναι ότι τα δημόσια χρέη των χωρών του Νότου, αλλά και ευρύτερα δεν είναι διαχειρίσιμα. Κάτι πρέπει να γίνει. Ή θα γίνει πρακτικά η πρόταση που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια Ευρωπαϊκή Διάσκεψη όπως έγινε το 53΄ στο Λονδίνο και αφορούσε το χρέος της Γερμανίας, η οποία θα οδηγήσει σε βαθιά διαγραφή των δημόσιων χρεών και θα θεσπίσει ρήτρα ανάπτυξης ή το χρέος θα χρησιμοποιείται κάθε φορά από τα ισχυρότερα οικονομικά συμφέροντα και όχι μόνο τα κράτη και τις πολιτικές τους ηγεσίες, σαν ένα εργαλείο μέσα από το οποίο προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη κοινωνία. Γιατί άλλωστε αυτό είναι η αιτιολογική βάση του χρέους και όχι ότι περίμεναν να τα πάρουν πίσω. Δηλαδή όποιος ελέγχει το χρέος, ελέγχει την πολιτική άρα ελέγχει και την ίδια την κοινωνία. Αυτή είναι η βασική διαμάχη.

Η πρόταση για τα χρέη των φτωχών

Όσο αφορά το εσωτερικό ζήτημα εμείς έχουμε κάνει συγκεκριμένη πρόταση την οποία υπερασπιζόμαστε και σαν κυβέρνηση της Αριστεράς θα την κάνουμε και πράξη.

1ον όσοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και είναι άνεργοι, εξαθλιωμένοι τα χρέη τους προς τις τράπεζες πρέπει να διαγραφούν .

2ον δεν μπορεί να υπερβαίνει το 30% του μηνιαίου εισοδήματος η αποπληρωμή χρεών που αφορά και τις τράπεζες και το δημόσιο. Γιατί είναι δυνατόν – να παίρνει οποιαδήποτε κυβέρνηση το φραγγέλιο της οριζόντιας λιτότητας και να κόβει κεφάλια και δεν είναι δυνατόν το αντίθετο το οποίο οδηγεί την οικονομία στο να λειτουργήσει; Είναι η βάση μιας πιθανής πορείας ανάπτυξης ή οποία εμείς λέμε ότι θα πρέπει να γίνει υπό κοινωνικούς όρους στη βάση της εξυπηρέτησης των αναγκών. Γιατί το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι δεν πρόκειται να λυθεί, όσα μέτρα προστασίας κι αν πάρουμε, αν δεν μεγαλώσει η πίτα. Αυτό είναι βασικό ζήτημα και να θέσω και δυο ακόμα ζητήματα.

Βασικό ζήτημα είναι τι θα γίνει με τις τράπεζες. Είναι δυνατόν να έχουμε αυτή τη στιγμή μια τρύπα που να μπαίνουν χρήματα του δημοσίου και να δανειζόμαστε και να κάνουμε οφειλέτες τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας ακόμα και αυτά που δεν έχουν γεννηθεί, αλλά οι συγκεκριμένοι ιδιώτες να βρίσκονται στο τιμόνι των τραπεζών; Τέλος, να μην τολμήσουν να φέρουν ως δικαιολογητική βάση τους πλειστηριασμούς για να βάλουν χέρι στις καταθέσεις.