Η άρση των πλειστηριασμών κινείται αποκλειστικά με μια λογική εξυπηρέτησης των τραπεζών. Οι τράπεζες, αφού σε μια πρώτη φάση είχαν ανάγκη από το να παγώσουν οι πλειστηριασμοί για να αυτοπροστατευτούν γιατί τότε θα ήταν ένα σοκ για αυτές, ανακεφαλαιοποιήθηκαν με βάση τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια – τα μη εξυπηρετούμενα- και τώρα θέλοντας πάση θυσία να βρουν ρευστό ετοιμάζονται να τιτλοποιήσουν και πολλές έχουν τιτλοποιήσει τα δάνεια και τα πουλάνε σε διάφορα κοράκια και γεράκια της αγοράς, έτσι ώστε και με αυτόν τον τρόπο να βγουν ωφελημένες. Ο μεγάλος  χαμένος είναι εκείνο το κομμάτι των δανειοληπτών που χωρίς τη θέλησή τους υφίστανται αυτή τη στιγμή όλη αυτήν την άδικη αντιμετώπιση εκ μέρους των τραπεζών και της Πολιτείας.

Πρέπει να υπάρξει μια κατηγοριοποίηση όλων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και με κοινωνικά κριτήρια να δούμε εκείνες τις περιπτώσεις όπου θα προβλέπεται ακόμα και η ολοσχερής διαγραφή των δανείων. Αυτό σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία, δεν υπάρχουν άλλα εισοδήματα στην οικογένεια, για τους ανέργους, κλπ. Από εκεί και πέρα, μιλάμε για διαγραφή μέρους των δανείων, ανάλογα πάντα με την κατάσταση και τα εισοδήματα του καθενός.