ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ- ΣΥΝΘΕΣΗ Α΄
ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ
Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο

                                         (Άρθρο 40 παρ.1 Κ.τ.Β.)

 Στην Αθήνα σήμερα, 23 Ιουλίου 2013, ημέρα Τρίτη και ώρα 10.25΄, συνήλθε σε συνεδρίαση, στην Αίθουσα «Προέδρου Αθανασίου Κων. Τσαλδάρη (223) του Μεγάρου της Βουλής, η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου με θέμα ημερήσιας διάταξης:

Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Αντιμετώπιση της Αυθαίρετης Δόμησης – Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο και άλλες διατάξεις».

[….]

ΘΕΑΝΩ ΦΩΤΙΟΥ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Το νομοσχέδιο κύριε Πρόεδρε πιστεύω ότι εδράζεται εσκεμμένα σε μια λάθος εκδοχή, ότι δηλαδή το πρόβλημα των αυθαιρέτων και της αυθαίρετης δόμησης είναι ζήτημα χρονικής περιόδου και μεγέθους, ενώ η αυθαίρετη δόμηση είναι μια διαχρονική κατάσταση στον ελληνικό χώρο, με διαφορετική ένταση και έκταση σε τρεις περιόδους συναρτημένη άμεσα με δύο παράγοντες, το ένα είναι η έλλειψη στέγης, πράγματι, και ο δεύτερος παράγοντας είναι η  παράνομη κερδοσκοπία γης.

Δηλαδή, η ανάγκη στέγασης των αδύναμων οικονομικών στρωμάτων, πρόκειται για αυτό που λέμε πρώτη γενιά αυθαιρέτων, τα οποία κατασκευάζονται με ευτελή υλικά σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα, θυμάστε παραμονές εκλογών. Αφορούν μικρά κτίσματα σε λαϊκές περιοχές, υλοποιούνται την πρώτη περίοδο μέχρι το 1975, οριακά το 1980 χωρίς οικοδομικές άδειες. Αυτή η γενιά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώσει πρόστιμο, π.χ., είναι η έλλειψη της στέγης. Δεν καταλαβαίνω γιατί στις λαϊκές, αυτές τις κακοφτιαχμένες κατασκευές, με αλουμίνια, με τσιμέντα, με τσιμεντόλιθους, με τσίγκους, θα τους βάλουμε ένα 500άρι να πληρώσουν.

Δεύτερον, η δεύτερη περίπτωση όμως, η τεράστια παράνομη κερδοσκοπία κυρίως από τους εργολάβους. τη γη και την οικοδομή επέρχεται μετά την άνοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία και κυρίως μέσω του ΓΟΚ του 1983 του νόμου του Τρίτση. Για καλούς σκοπούς ήταν ο νόμος Τρίτση, εμείς προσωπικά σαν σύλλογος αρχιτεκτόνων τον ψηφίσαμε. Όμως τι έγινε ; Έγινε ότι αφορά κυρίως τον πολλαπλασιασμό της δόμησης, δηλαδή την αύξηση του όγκου του ύψους και των τετραγωνικών κάθε οικοδομής κυρίως με το κλείσιμο των ημιπαιθρίων χώρων και την δυνατότητα να διαμορφώσει το έδαφος στα εκτός σχεδίου, αλλά και στα εντός σχεδίου ,μεν την συν-πλην 1,5 μέτρο διαμόρφωση του εδάφους, εκεί που πατάει η οικοδομή δηλαδή. Γεγονός που επέτρεψε τη δημιουργία τουλάχιστον ενός ορόφου επιπλέον δόμηση σε όλες αυτές τις περιπτώσεις για να μην σας πω και δύο και τρεις ορόφους. Επιπλέον, το ξέρετε πολύ καλά αυτό. Σε αυτή την περίοδο οι άνθρωποι έπαιρναν ένα σπιτάκι, σε αυτές τις παράνομες πολυκατοικίες ή στις άλλες τις εκτός σχεδίου. Αυτή ακριβώς τι πληρώνουν αυτή τη στιγμή;

Τρίτον, η τρίτη περίοδος και η φοβερότερη είναι μετά το 2000 του εύκολου δανεισμού  του χρηματιστηρίου και τα λοιπά, που επιτάχυνε και διεύρυνε το φαινόμενο. Εδώ μέσα από μια διευρυμένη συνενοχή κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ., όλοι οι Έλληνες πολίτες καταλαβαίνουν, πήραν το μήνυμα από τις κυβερνήσεις αυτές, ότι οποίος δεν αυθαιρετούσε  στην οικοδομή απλά έβλαπτε τα προσωπικά τους συμφέροντα ή τουλάχιστον οποίος έκτιζε νόμιμα ήταν αφελής ή ανόητος. Φοβάμαι ότι το ίδιο μήνυμα δίνετε εσείς σήμερα και θα ξεκινήσω γιατί παρακάτω. Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της δεξιάς δεν αγγίζουν το φαινόμενο των αυθαιρέτων, το οποίο παίρνει διαστάσεις λαίλαπας αυτή τη πρώτη δεκαετία του 2000 και αφορά πλέον τη μεσαία και μεγαλοαστική τάξη. Βίλες με πισίνες εκατοντάδων χιλιάδων, πολιτικού προσωπικού, επώνυμων που τις ξέρουμε πολύ καλά, χτίζονται με εικονικές άδειες ή καθόλου άδειες μέσα σε δάση, σε παραδοσιακά περιβάλλοντα και μέσα στον αιγιαλό.

Αυτά είναι σήμερα που έρχεστε να νομιμοποιήσετε γιατί αυτοί οι ιδιοκτήτες μπορεί να πληρώσουν σε συνθήκες κρίσης. Τα φτωχοποιημένα μεσοστρώματα που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους λόγω μια εξυπηρέτησης των δανείων, δεν θα μπορέσουν κύριε Υπουργέ,  τζάμπα κόπος κατά την άποψή μου, δεν θα εισπράξετε και πάλι. Ακόμη όμως χειρότερα θεσμοθετείται πλέον με βούλα έναντι είσπραξης την μέλλουσα αυθαιρεσία και την καταστροφή του περιβάλλοντος από τους έχοντες και κατέχοντες, το κράτος, το ΤΑΙΠΕΔ και στην εκκλησία. Διότι, η ταξινόμηση των αυθαιρέτων γίνεται αποκλειστικά με βάση τη χρονολογία και το μέγεθος, απουσιάζουν τα εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια, πρώτη κατοικία, γιατί, πώς κ.τ.λ.. Ακόμη και οι μειώσεις για τις ειδικές κατηγορίες είναι αστείες. Τι θα πει οι μακροχρόνιοι άνεργοι θα καταβάλουν το 70% του προστίμου κύριε Υπουργέ; Θα το καταβάλουν; Είναι δυνατόν; Απουσιάζουν τα κριτήρια περιβαντολογικών επιπτώσεων,  αντιμετωπίζεται με σκανδαλώδη επιείκεια η αυθαιρεσία του δημόσιου των ΟΤΑ που δεν πληρώνουν πρόστιμο έναντι της αυθαιρεσίας του πολίτη, έτσι το κράτος δίνει το καλό παράδειγμα να παρανομεί αυτό τσάμπα.

Τέταρτον, δεν υπάρχει καμία πρόνοια για τη στατική επάρκεια της αυθαίρετης κατασκευής, με αποτέλεσμα να νομιμοποιείτε κατασκευές που μπορεί να κοστίζουν ζωές αύριο σε ένα σεισμό. Πως γίνεται αυτό; Έχετε στατική επάρκεια του κάθε κτιρίου που νομιμοποιείτε; Έχετε μελέτη στατική; Αλλά με το 30% καταβολή του ειδικού προστίμου το επικίνδυνο αυθαίρετο ίσως μεταβιβάζεται, πουλιέται, κληροδοτείται και ούτω καθεξής. Όμως το χειρότερο με αυτό το νομοσχέδιο είναι ότι πριμοδοτεί την αυθαίρετη δόμηση του μέλλοντος και επιμένω σε αυτό ή στους έχοντες και κατέχοντες και στο μεγάλο εργολαβικό κεφάλαιο, το δημόσιο, τους μεγαλοελέγχους, τα τουριστικά ακίνητα και τα λοιπά.

Μείζων ελεγκτικός μηχανισμός αναδεικνύεται και ανάγεται η αεροφωτογραφία και οι λήψεις της 28ης Ιουλίου του 2011. Μόνο που όπως ξέρετε, κύριε Υπουργέ, εσείς ειδικά, η αεροφωτογραφία καταγράφει την παράνομη κάλυψη. Δεν καταγράφει ούτε την παράνομη χρήση, ούτε την παράνομη δόμηση, ούτε το παράνομο ύψος, είναι εξαιρετικά δύσκολο να το πιάσετε αυτό. Δεύτερον, νομιμοποιείτε με κάθε τρόπο την αυθαιρεσία σε προστατευόμενες περιοχές, δάση, ρέματα, αιγιαλός, αρχαιολογικοί χώροι, ιστορικοί τόποι κ.τ.λ.. Δηλαδή νομιμοποιείται την καταστροφή και δίνετε και καλό παράδειγμα σε αυτό που λέμε εθνικό κεφάλαιο, εθνικό πόρο. Αυτό το αστικό παραδοσιακό κεφάλαιο, αυτό το φυσικό πλούτο, αυτό καταστρέφετε με το μήνυμα που δίνετε πλέον σε οποιαδήποτε από δω και ύστερα.

 Διότι εισάγετε με το άρθρο 5 το τετραπλασιασμό της δόμησης και την νομιμοποιείται πλέον, την αυθαίρετη αυτή του παρελθόντος, στις εκτός σχεδίου περιοχές με τη σύσταση κάθετης και οριζόντιας ιδιοκτησίας χωρίς να λέτε ρητά ότι παραμένει η ίδια συνολική δόμηση ανεξαρτήτως οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας. Αυτό έγινε ήδη στα τουριστικά ακίνητα και ξέρετε πολύ καλά ότι εκεί του στα τέσσερα στρέμματα έχτιζες 200 τετραγωνικά τώρα κτίζεις 800. Τέταρτον, διότι με το άρθρο 20 διακηρύσσεται ότι όποιος πλήρωσε παραπάνω, τι να κάνουμε έχασε.  Ας περίμενε την ευνοϊκότερη ρύθμιση του μέλλοντος.

Δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι από δω και πέρα θα περιμένουν και αυτοί την ευνοϊκότερη ρύθμιση του μέλλοντος.

Πέμπτον, διότι παραπέμπετε στις καλένδες της επόμενης δεκαετίας την ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού, ως μη οφείλατε. Γιατί ανακατεύεστε σ αυτό το θέμα; Επίσης, και την αναθεώρηση των εγκεκριμένων σχεδίων πόλης στους δήμους που δηλώνουν αυθαίρετες κατασκευές.

Το νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, πρόκειται για μια εισπρακτική κατασκευή που προσκρούει πάλι στις συνταγματικές ρυθμίσεις και έχει όλες τις πιθανότητες να κριθεί εκ νέου αντισυνταγματικό. Στο νομοσχέδιο, ως προνομιούχους στη μεταχείριση, βλέπουμε κατεξοχήν, όχι τους μη έχοντες και μη κατέχοντες, δηλαδή τους αυθαίρετους οικιστές πρώτης κατοικίας και μάλιστα μιας προηγούμενης εποχής, αλλά ένα σωρό καταπατητές δημόσιας γης, προστατευόμενες με ΖΟΕ, προεδρικά διατάγματα. Βλέπουμε φωτογραφικά όλες τις αυθαιρεσίες του δημόσιου, όπου εξαιρούνται του προστίμου, ελαστικές ρυθμίσεις για ειδικές ομάδες, όπως ιχθυοκαλλιέργειες, χιονοδρομικά κ.λπ..

Το πρόβλημα των αυθαιρέτων, σε ένα πραγματικά δύσκολο, δυσανάλογης κλίμακας και μεγέθους πρόβλημα για το κράτος και μάλιστα σε περιόδους κρίσης, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται έτσι, διότι δημιουργεί δεδικασμένα, τα οποία καταστρέφουν το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Με το παρόν σχέδιο νόμου το κράτος αναλαμβάνει ρητά ρόλο εισπράκτορα, βάσει λεπτομερούς καταλόγου και αφίσταται του ρόλου του, ως εγγυητή του δημόσιου συμφέροντος, του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης που επικαλείται.