Από την αρχή της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επέμενε στην ευρωπαϊκή διάστασή της,, δηλαδή ότι έχουμε να κάνουμε με ένα υπερεθνικό πρόβλημα χρέους, το οποίο χρήζει υπερεθνικής αντιμετώπισης.

Με τις εξελίξεις στη Κύπρο βλέπουμε για ακόμη μια φορά το αδιέξοδο μιας πολιτικής που δεν είναι συνολική για όλη την ευρωζώνη, αλλά συνίσταται σε αποσπασματικές ενέργειες για κάθε χώρα ξεχωριστά. Η απόφαση για το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο, ακόμα και αυτών που είναι κάτω  από 100 χιλ. ?, έρχεται και σε αντίθεση με τις αποφάσεις να προχωρήσει η τραπεζική ένωση και να καθιερωθεί μια πανευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων.

Από εδώ και πέρα σε κάθε κρίση, όπου κι αν ξεσπάσει, ο φόβος των καταθετών θα είναι μέρος της εξίσωσης, με απρόβλεπτες συνέπειες. Το Eurogroup εξασφάλισε, με τις ανιστόρητες και ανεγκέφαλες αποφάσεις του, ότι στο μέλλον κάθε κρίση θα είναι συγχρόνως και ένα δράμα.

Φθάνουμε όλο και πιο κοντά σε μια αποφασιστική στιγμή όπου είτε ολόκληρος ο Νότος θα επιβάλλει μια πιο δίκαιη και βιώσιμη συνολική λύση, ή η ευρωζώνη δε θα μπορέσει να διαχειριστεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις και την οργή των λαών.