Για νέο Βατοπαίδι μίλησε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη κατά την συζήτηση στην ολομέλεια της βουλής, του νομοσχεδίου του ΥΠΕΚΑ ««Αξιοποίηση του πρώην Αεροδρομίου ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΛΙΟΣ – Προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/28/ΕΚ) – Κριτήρια Αειφορίας Βιοκαυσίμων και Βιορευστών (ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/30/ΕΚ)», αναφερόμενη στην τροπολογία βουλευτών για την Πεντέλη που επιχειρεί να κάνει δώρο «είκοσι τριών χιλιάδων πεντακοσίων στρεμμάτων δημόσιας αναδασωτέας έκτασης της Πεντέλης στην Εκκλησία και σε ιδιωτικά συμφέροντα, για να χρησιμοποιηθεί ένα τμήμα τρεισήμισι χιλιάδων στρεμμάτων ή πέντε με έξι χιλιάδων κατά άλλους για φωτοβολταϊκά και το υπόλοιπο για όποια μελλοντική εκκλησιαστική ή ιδιωτική επένδυση».  Στην συνέχεια η βουλευτής αναφέρθηκε στις ρυθμίσεις για το Ελληνικό, όπου όπως είπε χαρακτηριστικά «Με το παρόν, λοιπόν, σχέδιο νόμου μια Κυβέρνηση που στερείται πλήρους δημοκρατικής νομιμοποίησης, επιχειρεί να παίξει τη συνέχεια του δράματος που λέγεται «ξεπούλημα του Ελληνικού… Πρόκειται για όρους πλήρους εκποίησης και πλήρους τσιμεντοποίησης, με κεντρικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ιδιωτών επενδυτών και μεγάλο χαμένο τον ελληνικό λαό, πρώτα απʼ όλα το λαό της πρωτεύουσας, στις πλάτες του οποίου συντελείται αυτό το περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα… η Αθήνα είναι μία πόλη με περίπου 2 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο και είναι μία πόλη που θυσίασε 1,23 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο στο βωμό της μεγάλη ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων και δεν έχει την πολυτέλεια να θυσιάσει τον τελευταίο μεγάλο ελεύθερο δημόσιο χώρο, ο οποίος αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της να μπορέσει σε λίγα χρόνια να αναπνέει.»

Για την ενότητα Β του νομοσχεδίου και το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ τόνισε ότι «Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα το οποίο θα… στηρίζει την αναπαραγωγή της κοινωνικής ηγεμονίας αυτού που μας έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση, δηλαδή της Ελλάδας του κεφαλαίου και της εργολαβίας». Το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ όπως είπε στη συνέχεια «δεν έχει δίκτυο για τη μεταφορά του ηλεκτρικού ρεύματος που θα παράγεται. Και ενώ πολύ συγκεκριμένα εξηγεί ο νομοθέτης πώς θα μαζέψει τη γη και πώς θα τη δώσει στις εταιρείες παραγωγούς, δεν μας εξηγεί καθόλου πώς θα υπάρξει δίκτυο για την εξαγωγή ρεύματος σε χώρες με τις οποίες δεν συνορεύουμε, πότε θα υπάρξει και ποιος θα το πληρώσει». Εν κατακλείδι δήλωσε  πως «ο συντάκτης του νομοσχεδίου δεν ενδιαφέρεται για την αειφορία, αλλά για την εργολαβία, δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αλλά για το κεφάλαιο. Ενδιαφέρεται γιʼ αυτά ακριβώς στα οποία επικεντρώνεται το νομοσχέδιο: Σχεδόν τζάμπα ακίνητα και φτηνές και εύκολες άδειες για χτίσιμο, στην προκειμένη περίπτωση των Σταθμών Παραγωγής Ενέργειας όπως τους αποκαλεί το νομοσχέδιο.»

Τελειώνοντας την ομιλία της και αναφερόμενη  στα βιοκάυσιμα υπογράμμισε ότι «Οι πολιτικές, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των λοιπών πιστωτών, σε πολλές χώρες, εμπεριείχαν την επιβολή καλλιέργειας αγροκαυσίμων και τη δέσμευση εκτάσεων για τέτοιες καλλιέργειες. Ας είμαστε σε εγρήγορση για τη δική μας πρωτογενή παραγωγή και διατροφική αυτάρκεια και επάρκεια, διότι υποψιαζόμαστε τα σχέδια που ετοιμάζονται από τους πιστωτές μας και την αξιότιμη Κυβέρνηση».

Η ομιλία επισυνάπτεται

.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΙ΄
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής:  «Αξιοποίηση του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού - Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ - Προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/28/ΕΚ) - Κριτήρια Αειφορίας Βιοκαυσίμων και Βιορευστών (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/30/ΕΚ)».

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Το λόγο έχει η Ειδική Αγορήτρια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Ηρώ Διώτη.

ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως είπαμε και στην Επιτροπή, δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να εκπονεί σχέδια και να υπογράφει συμβάσεις που αφορούν τα επόμενα πενήντα και εκατό χρόνια, χωρίς να έχει ρωτήσει τους πολίτες αυτής της χώρας και τον ελληνικό λαό.

Δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι διορισμένη και χωρίς καμία νομιμοποίηση. Δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι δεν αναγνωρίζουμε καμία υπογραφή της ερήμην του ελληνικού λαού.

Άρα, κύριε Υπουργέ Περιβάλλοντος, δεν αναγνωρίζουμε κανένα Πρόγραμμα «ΗΛΙΟΣ» και ανεξαρτήτως περιεχομένου, σας λέμε ευθύς εξ αρχής να αφήσετε –σας το είπαμε και στην Επιτροπή- αυτά τα σχέδια, γιατί το Πρόγραμμα «ΗΛΙΟΣ», όπως και η αξιοποίηση του Ελληνικού είναι κομβικά ζητήματα, απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους, θα επηρεάσουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και δεν είναι για τέτοιες προχειρότητες και βιασύνες.

Όσο δε περνούν οι μέρες και οι ώρες από τη στιγμή που καταθέσατε αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου και ολοκληρώσαμε τη συζήτηση στην Επιτροπή, η κατάσταση όλο και χειροτερεύει, διότι, όπως φαίνεται, έχετε δώσει πολλές υποσχέσεις τακτοποίησης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να καταγγείλω και από αυτό το Βήμα την επιχειρούμενη τροπολογία που εισάγουν οι εισηγητές του σχεδίου νόμου, ο κ. Χαραλαμπόπουλος και ο κ. Βαρβιτσιώτης, για δωρεά είκοσι τριών χιλιάδων πεντακοσίων στρεμμάτων δημόσιας αναδασωτέας έκτασης της Πεντέλης στην Εκκλησία και σε ιδιωτικά συμφέροντα, για να χρησιμοποιηθεί ένα τμήμα τρεισήμισι χιλιάδων στρεμμάτων ή πέντε με έξι χιλιάδων κατά άλλους για φωτοβολταϊκά και το υπόλοιπο για όποια μελλοντική εκκλησιαστική ή ιδιωτική επένδυση. Δηλαδή μιλάμε για δωρεές, για αλλαγή χρήσης γης κ.λπ.

Μετά το Βατοπαίδι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα σκάνδαλο που λέγεται «Πεντέλη», αν τυχόν κατατεθεί και γίνει δεκτή η τροπολογία.

Παρʼ όλα αυτά, θα ήθελα να σας διαβάσω δύο δηλώσεις τις οποίες θα μπορούσαμε να κατατάξουμε στην κατηγορία «Ανέκδοτα». Η πρώτη αφορά μία κοινή συνέντευξη τον Αύγουστο του 2009 του κυρίου Κουβέλη και του κυρίου Καστανίδη. «Θυμίζω…», έλεγε ο κ. Κουβέλης, «…ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πριν από ενάμισι, δύο μήνες είχε κάνει μία επίσκεψη στις περιοχές του παράκτιου μετώπου από το Ελληνικό μέχρι το Μοσχάτο και εκεί είχε δεσμευτεί για τη δημιουργία από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. της πράσινης ραχοκοκαλιάς της Αθήνας, δηλαδή οι περιαστικοί όγκοι Υμηττός, Πάρνηθα, Πεντέλη και το Ποικίλο Όρος μαζί με το Αιγάλεω που συνδέονται με τους ελεύθερους χώρους στην Αθήνα και το παράκτιο μέτωπο. Αυτό είναι δέσμευση για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.». Αυτή είναι η πρώτη δήλωση.

Η δεύτερη δήλωση, την οποία μπορούμε να κατατάξουμε στην κατηγορία «Ανέκδοτα», ήταν η δήλωση του κυρίου Καραμανλή το 2007, ο οποίος δήλωνε στο προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στα Γιάννενα «όπου ήταν δάσος, θα γίνει δάσος». Δήλωση που το 2009 επανέλαβαν και ο κ. Σουφλιάς και ο κ. Τραγάκης. Νομίζω ότι τα σχόλια περιττεύουν.

Ξεκινάμε, λοιπόν, κύριε Υπουργέ με την πρώτη ενότητα για το Ελληνικό.

Με το παρόν, λοιπόν, σχέδιο νόμου μια Κυβέρνηση που στερείται πλήρους δημοκρατικής νομιμοποίησης, επιχειρεί να παίξει τη συνέχεια του δράματος που λέγεται «ξεπούλημα του Ελληνικού», αφού πρώτα έκανε το γυρολόγο, ανιχνεύοντας τις προθέσεις και τις ορέξεις λογής-λογής επενδυτών ανά τον κόσμο.

Αφού, δηλαδή, δημοπράτησε επί της ουσίας το χώρο, έρχεται τώρα σε επόμενη φάση να φέρει στη Βουλή το σχέδιο νόμου με τους όρους που θέτει το ελληνικό κράτος, αλλά με βάση βέβαια τα όσα υπέδειξαν οι παράγοντες της αγοράς. Πρόκειται για όρους πλήρους εκποίησης και πλήρους τσιμεντοποίησης, με κεντρικό στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ιδιωτών επενδυτών και μεγάλο χαμένο τον ελληνικό λαό, πρώτα απʼ όλα το λαό της πρωτεύουσας, στις πλάτες του οποίου συντελείται αυτό το περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα.

Το σημερινό σχέδιο νόμου, που νομίζω ότι περιγράφεται γλαφυρά με τη φράση «Τα πάντα όλα και ό,τι κάτσει», δεν βρίσκεται μόνο στον αντίποδα των επιστημονικά τεκμηριωμένων μελετών που αφορούν το χώρο και μιλούν για το αναγκαίο και εφικτό της δημιουργίας Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου στο σύνολο της έκτασης, αλλά ανατρέπουν ακόμα και τα αντίθετα με την παραπάνω θέση σχέδια που κατά καιρούς είχαν εκπονήσει οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, τα λεγόμενα «σχέδια Σημίτη και Σουφλιά». Και αυτά έβλεπαν το χώρο ως «φιλέτο», για να κερδίσουν κάποιοι –κυρίως το κατασκευαστικό κεφάλαιο- αλλά δεν έφτασαν ποτέ στο σημείο να προβλέπουν τα σημεία και τα τέρατα που έχετε φέρει μπροστά μας.

Για να εξηγήσω, λοιπόν, αυτή τη θέση, επισημαίνω ότι παραχωρείται στην εταιρεία «Ελληνικό Α.Ε.», πέρα από το χώρο του πρώην Αεροδρομίου, ο οποίος έχει ήδη παραχωρηθεί, και η χρήση, διαχείριση, διοίκηση και εκμετάλλευση της παραλίας του Αγίου Κοσμά, δηλαδή ο χώρος του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας και του Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας, «φιλέτα» και αυτά που παράνομα λυμαίνονται ιδιωτικά συμφέροντα εδώ και χρόνια και δίνονται πλέον και με τη βούλα βορρά στο ιδιωτικό κέρδος. Προβλέπεται δε και η δημιουργία προσχώσεων –κοινώς «μπαζώματα»- στο θαλάσσιο μέτωπο όπου θα επιτρέπεται και η οικοδόμηση.

Δεν παραχωρείται, λοιπόν, μόνο η παραλία και ο αιγιαλός –πράγμα που έτσι κι αλλιώς είναι παράνομο και αντισυνταγματικό- αλλά ουσιαστικά και η θάλασσα και ο βυθός. Και την ίδια στιγμή δίνει τη δυνατότητα αφʼ ενός μεν να ανεγερθούν ουρανοξύστες και άλλες παρανοϊκές κτηριακές κατασκευές και αφʼ ετέρου να δημιουργηθούν τεχνητά νησιά και λιμενικές εγκαταστάσεις κατά τα πρότυπα του Ντουμπάι, χωρίς καμία απολύτως μέριμνα για τη φυσιογνωμία των ακτών της Αττικής, τα θαλάσσια οικοσυστήματα και το αστικό τοπίο, χωρίς καμία σχέση με όσα η κοινή λογική και ο πολιτισμός ορίζουν ως συμβατές με αυτό το χώρο και τον προορισμό του ως χρήσεις.

Αυτό το σχέδιο είναι πλήρως αντίθετο με το θεσμικό πλαίσιο προστασίας του αιγιαλού και της παραλίας, αναιρεί de facto τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της και καταστρέφει ανεπανόρθωτα το κεφάλαιο της Αττικής.

Όσον αφορά στο σύνολο της έκτασης και συγκεκριμένα στα τέσσερις χιλιάδες διακόσια στρέμματα που από χέρι δεν προορίζονται για πάρκο, προβλέπονται από χρήσεις αμιγούς κατοικίας μέχρι τουριστικές εγκαταστάσεις, γκολφ, εμπορικές χρήσεις μεγάλης κλίμακας, καζίνο, ιδιωτικά νοσοκομεία και πανεπιστήμια, κέντρα διασκέδασης, συνεδριακά κέντρα και γενικά όλος ο μακρύς κατάλογος του εφαρμοστικού νόμου, χωρίς κανένα περιορισμό, χωρίς κανένα σαφές σχέδιο και χωρίς κανένα προσανατολισμό.

Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, περιλαμβάνονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 11 του ν. 3986/2011, κοινώς του εφαρμοστικού νόμου που ψηφίστηκε πέρυσι το καλοκαίρι.

Όποιος μπει, λοιπόν, στο παιχνίδι, μπορεί να κάνει ό,τι του έρθει στο μυαλό. Ολόκληρη έκταση μπορεί να γίνει κατοικία ή ξενοδοχεία ή μαγαζιά ή καζίνο ή κι όλα αυτά μαζί. Κανένας δεν το ξέρει.

Ταυτόχρονα, δίνονται οι όροι για ιδιαίτερα εντατική εκμετάλλευση της γης με συντελεστές δόμησης που κυμαίνονται από 0,2% έως 2,2%. Ουσιαστικά πρόκειται για τη δημιουργία μιας νέας πόλης μέσα στην πόλη, για μία πόλη με τους δικούς της πολεοδομικούς κανόνες, τις δικές της αρμόδιες κοινοτικές αρχές, με οικοδομικές άδειες που βγαίνουν με συνοπτικές διαδικασίες, με περιβαλλοντικούς όρους που εγκρίνονται στο φτερό, με συνολική παράκαμψη της περιβαλλοντικής και πολεοδομικής διαδικασίας, εν ολίγοις του «fast track» στα καλύτερα του.

Προφανώς, η τοπική αυτοδιοίκηση και η τοπική κοινωνία πετιούνται απʼ έξω. Πώς αλλιώς, βέβαια, θα υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει ένα τέτοιοι σχέδιο, άσχετα αν τους πετάτε το καρότο για τα αντισταθμιστικά στους δήμους;

Την ίδια βέβαια στιγμή που προβλέπεται να εγκατασταθεί αυτός ο μακροσκελής κατάλογος δραστηριοτήτων, όχι μόνο αγνοούνται πρόνοιες στο χώρο χρήσης που αφορούν στην κοινωνική πρόνοια, τον αθλητισμό, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τις μεταφορές, αλλά και με έναν εκβιαστικό τρόπο τους υποδεικνύετε να αδειάσουν τη γωνιά άρον- άρον, χωρίς φυσικά να τους έχετε δώσει καμμία εναλλακτική.

Όσον αφορά τώρα το κομμάτι που ονομάζεται «πάρκο», πρόκειται για μόνο δύο χιλιάδες από την συνολική έκταση των έξι χιλιάδων διακοσίων στρεμμάτων, από τα οποία το 15% θα καλύπτεται με κτήρια, τεχνικά έργα, δρόμους κ.λπ. και στο υπόλοιπο 75% θα υπάρχουν χρήσεις πρασίνου, αλλά και τουρισμού, αναψυχής, πολιτισμού και προτύπων αστικών υποδομών.

Αναρωτιόμαστε τι έχετε στο μυαλό σας όταν βαφτίζετε κάτι «πάρκο». Επειδή το ξέρουμε καλά ότι ο κατήφορός σας δεν έχει τέρμα και το έχουμε πει πολλές φορές, αλλάξατε τη διατύπωση από το προσχέδιο που δώσατε στη διαβούλευση και ενώ εκεί προβλεπόταν ότι το πάρκο θα αναπτυχθεί ως ενιαίο συνεχιζόμενο μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου και αναψυχής, αυτή η έκφραση έχει εξαφανιστεί από το σχέδιο που έχουμε μπροστά μας. Δηλαδή, το πάρκο που λέτε μπορεί να γίνει κομματάκια σπαρμένα εδώ και εκεί ή να ονομάσουμε πάρκο τις νησίδες πρασίνου. Βέβαια, δεν αναφέρεται πουθενά ότι το πάρκο αυτό θα είναι κοινόχρηστο και ελεύθερο για τους πολίτες. Μπορεί να πρόκειται για μία Disneyland τελικά την οποία θα έχετε βαφτίσει μητροπολιτικό πάρκο, χρησιμοποιώντας έναν όρο που τελεί πάγιο αίτημα της κοινωνίας, των κινημάτων, των πολιτών και της αυτοδιοίκησης. Μα, ποιον πιστεύετε τελικά ότι κοροϊδεύετε;

Κλείνοντας για το Ελληνικό, να υπενθυμίσω –γιατί τα άλλα και τις λεπτομέρειες θα τα πούμε στα άρθρα- ότι η Αθήνα είναι μία πόλη με περίπου 2 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο και είναι μία πόλη που θυσίασε 1,23 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο στο βωμό της μεγάλη ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων και δεν έχει την πολυτέλεια να θυσιάσει τον τελευταίο μεγάλο ελεύθερο δημόσιο χώρο, ο οποίος αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της να μπορέσει σε λίγα χρόνια να αναπνέει.

Για να παραμείνει η Πρωτεύουσα σε ανεκτά όρια πρασίνου, που σε κάθε περίπτωση θα είναι πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, το να γίνει η συνολική έκταση του πρώην Αεροδρομίου μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου έτσι όπως το περιγράφουν και επιστημονικές μελέτες, όπως του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι μία όχι ικανή αλλά σίγουρα αναγκαία συνθήκη.

Δεν χαρίζουμε, λοιπόν, ούτε τη γη ούτε τη θάλασσα και φυσικά δεν θυσιάζουμε την ποιότητα της ζωής των κατοίκων της Πρωτεύουσας αλλά και των παιδιών τους.

Περνάω στη Ενότητα Βʼ, όσον αφορά το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχει ως διακηρυγμένο στόχο την προώθηση της μαζικής εγκατάστασης σταθμών παραγωγής ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα, με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος που θα εξάγεται βορειότερα σε χώρες όπως η Γερμανία. Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα το οποίο θα δεσμεύσει για δεκαετίες την ελληνική κοινωνία σε ένα συγκεκριμένο τεχνολογικό προσανατολισμό, ο οποίος κατά τη γνώμη μας αλλά και κατά τη γνώμη και άλλων ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με αυτά τα ζητήματα, θα στηρίζει την αναπαραγωγή σε διευρυμένη μορφή της κοινωνικής ηγεμονίας αυτού που μας έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση, δηλαδή της Ελλάδας του κεφαλαίου, της εργολαβίας.

Η τεχνολογία του project ΗΛΙΟΣ προωθείται με το θετικότερο πρόσημο ως δεδομένα φιλική στο περιβάλλον. Υπό συνθήκες ακραίας κρίσης, λοιπόν, προωθείται επιπλέον και ως ιδεώδης για την οικονομία, την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την αξιοποίηση δημόσιας γης κ.λπ. Η ιστορία δεν ξεκίνησε τώρα. Ξεκίνησε με την απαξίωση της γεωργικής γης και την προτροπή να «σπείρουν» οι αγρότες φωτοβολταϊκά ακόμα και σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας, όπου δήθεν θα κάθονταν και θα εισέπρατταν. Τώρα έρχεται να απαξιώσει το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ ακόμα περισσότερο την ιστορία της γης, να υφαρπάξει τη δημόσια γη στο μεγαλύτερο πλιάτσικο που έγινε ποτέ, για να προχωρήσει ένα project που δεν έχει καν τις βασικές διασφαλίσεις.

Για παράδειγμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν έχει δίκτυο για τη μεταφορά του ηλεκτρικού ρεύματος που θα παράγεται. Και ενώ πολύ συγκεκριμένα μας εξηγεί ο νομοθέτης πώς θα μαζέψει τη γη και πώς θα τη δώσει στις εταιρείες παραγωγούς, δεν μας εξηγεί καθόλου πώς θα υπάρξει δίκτυο για την εξαγωγή ρεύματος σε χώρες με τις οποίες δεν συνορεύουμε, πότε θα υπάρξει και ποιος θα το πληρώσει.

Όσον αφορά, λοιπόν, τις διασυνδέσεις το σημαντικότερο είναι ότι οι όποιες διεθνικές γραμμές περιορίζονται στο εσωτερικό ζωνών συνεργασίας μεταξύ συγκεκριμένων χωρών με τις διάφορες ζώνες να επικοινωνούν μεταξύ τους στα σύνορά τους, χωρίς να υπάρχει μία διεθνική γραμμή που να διατρέχει τις διάφορες ζώνες. Οι περιορισμοί αυτοί, η κατανόηση των οποίων είναι καθοριστική για την κατανόηση του τι τελικά μπορεί να είναι το ΗΛΙΟΣ, είναι συντριπτικοί στην περίπτωση των διεθνικών διασυνδέσεων του ελληνικού δικτύου μεταφοράς.

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες το δίκτυο της χώρας μας χρησιμοποιείται για να εισάγονται περιορισμένα, αλλά κρίσιμης σημασίας ποσά ηλεκτρικής ενέργειας, κυρίως από χώρες με πλεόνασμα πυρηνικής ενέργειας με τις οποίες έχουμε άμεση γειτονία. Η διαμόρφωση, όπως ίσως ξέρετε, των διεθνών διασυνδέσεων του ελληνικού ενεργειακού δικτύου έχει μελετηθεί από ομάδα Ελλήνων ιστορικών και κοινωνιολόγων της τεχνολογίας στο πλαίσιο του Διεθνούς Ερευνητικού Προγράμματος του European Science Foundation.

Για τη χώρα μας, λοιπόν, να σημειώσουμε επίσης ότι δεν είναι μόνο ότι η αλλαγή του δικτύου θα απαιτούσε μία τεράστια δημόσια επένδυση. Η μεταφορά ηλεκτρισμού σε μεγάλες αποστάσεις προϋποθέτει εγγενώς την ομοιόμορφη παραγωγή από συγκριτικά λίγες και μεγάλες εστίες, γιατί έτσι σχεδιάστηκε το δίκτυο που διαθέτουμε. Ένα δίκτυο μεταφοράς που έχει σχεδιαστεί με αυτό το συγκεκριμένο τρόπο είναι ασύμβατο με τις ανομοιομορφίες που εισάγει η διεσπαρμένη παραγωγή, ειδικά αυτή από πηγή ενέργειας με απρόβλεπτα μεταβαλλόμενη ροή, όπως στην περίπτωση που συζητάμε.

Ακόμα, κατά κάποιο τρόπο οι εκπρόσωποι εταιρειών τεχνολογιών ΑΠΕ που αρθρογράφησαν, κύριε Υπουργέ, επιχειρηματολόγησαν –και δεν είναι εδώ- γιατί είναι ανέφικτο το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ. Τελικά οι ιδιώτες θα απαιτήσουν ευνοϊκή νομοθεσία και τζάμπα γη, αλλά δεν θέλουν συνέταιρο το ελληνικό δημόσιο, το οποίο δημόσιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτή την περίπτωση και ανάλογα με το ποιος είναι ο Υπουργός, δεν μας εγγυάται κανείς τι θα πράξει με αυτά διακόσιες χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης, που λέει πως θα δεσμεύσει για το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ.

Δηλαδή με λίγα λόγια, δεσμεύεται ο προσανατολισμός της χώρας, δεσμεύονται χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης και κτήρια, πιθανά για να κερδοφορήσουν άνευ προηγουμένου όσοι θα εμπλακούν παίρνοντας και τη γη, όσοι θα πουλήσουν τεχνολογία, όσοι θα πουλήσουν την υποδομή, χωρίς να είναι καθόλου σαφές τι θα γίνει μετά. Και φυσικά όλο το σχέδιο είναι στον αέρα, από τη στιγμή που δεν υπάρχει και καμία έγγραφη δέσμευση.

Τι θα γίνει μετά άραγε; Μπορεί να πουληθεί το ρεύμα αναγκαστικά στην Ελλάδα σε πολύ υψηλότερες τιμές; Ίσως. Μπορεί να μην δεχτούν οι χώρες προορισμού το ρεύμα από την Ελλάδα στις συγκεκριμένες τιμές που είναι μάλιστα υψηλότερες για τον καταναλωτή; Πολύ πιθανό. Υπάρχει κάποια συμφωνία πως αυτό το ρεύμα θα διατίθεται κάπου; Όχι, βέβαια. Εξάλλου πώς να διατίθεται χωρίς δίκτυο, όπως είπαμε και πριν;

Ακόμη και οι Γερμανοί Πράσινοι χαρακτήρισαν οικονομικά ασύμφορο για τη χώρα τους το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, αλλά και το συντηρητικό Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιανατολικής Ευρώπης, το ΙΕΝΕ, λέει ότι προς το παρόν είναι ανέφικτο, ισχυριζόμενο ότι η υλοποίηση προσκρούει σε τεχνικά αλλά και πολιτικοοικονομικά εμπόδια, σύμφωνα με τη μελέτη που εκπόνησε το ίδιο το Ινστιτούτο.

Δεν είναι δηλαδή μόνο η Αριστερά που για λόγους πολιτικούς, ιδεολογικούς και περιβαλλοντικούς διαφωνεί, αλλά και οι τεχνοκράτες και τα Ινστιτούτα και φυσικά, υπάρχουν και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα και δεν θέλουν να δουν στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό και ζητάνε από τη μια μεριά τα πάντα –και πολύ φοβάμαι ότι θα τα πάρουν κιόλας κάποια στιγμή- χωρίς να εισρεύσει και τίποτα στα δημόσια ταμεία.

Έτσι κι αλλιώς το Υπουργείο έχει κάνει τους υπολογισμούς του για 1 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο με τιμές που μάλλον δεν θα ισχύουν τα επόμενα χρόνια, όπως λένε και οι ειδικοί και όπως είπε και ο ίδιος ο Υπουργός στην Επιτροπή. Τώρα γιατί αυτοαναιρείται ο Υπουργός είναι μία άλλη συζήτηση.

Και είναι πολύ σημαντικό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι καμία περιβαλλοντική πρόβλεψη δεν υπάρχει για το ζήτημα, το τι θα κάνουν τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες μετά από είκοσι πέντε χρόνια που λήγει η ζωή τους και που θα βρίσκονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες σπαρμένα στη γη. Θα τα αποσύρουν, θα τα ανακυκλώσουν, θα τα αντικαταστήσουν; Αντιλαμβάνεστε για τι τεράστιο έργο μιλάμε αν δεν θέλουμε να γίνουμε μια απέραντη τοξική χωματερή.

Εν κατακλείδι λοιπόν σε ό,τι αφορά την Ενότητα Βʼ, ο συντάκτης του νομοσχεδίου δεν ενδιαφέρεται για την αειφορία, αλλά για την εργολαβία, δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αλλά για το κεφάλαιο. Ενδιαφέρεται γιʼ αυτά ακριβώς στα οποία επικεντρώνεται το νομοσχέδιο: Σχεδόν τζάμπα ακίνητα και φτηνές και εύκολες άδειες για χτίσιμο, στην προκειμένη περίπτωση των Σταθμών Παραγωγής Ενέργειας όπως τους αποκαλεί το νομοσχέδιο.

Κύριε Πρόεδρε -και ευχαριστώ για την ανοχή- θα ήθελα να τελειώσω σχολιάζοντας επί της αρχής εν συντομία και το Κεφάλαιο Γʼ για τα βιοκαύσιμα, γιατί το θέμα αυτό οπωσδήποτε θα το βρούμε μπροστά μας.

Πολλά χρόνια τώρα, το είπα και στην Επιτροπή, υπάρχει μία τεράστια προπαγάνδα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση γεμάτη μισές αλήθειες και ψευδείς πληροφορίες που έχει στόχο να πείσει την κοινή γνώμη για τη σπουδαιότητα των «βιοκαυσίμων» που δεν είναι και τόσο «βιο» τελικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο μέχρι το 2010 το 5,75% της συνολικής παραγωγής καυσίμων για τις μεταφορές να προέρχεται από αγροκαύσιμα.

Το ποσοστό αυτό πρέπει να γίνει τουλάχιστον 10% μέχρι το 2020 και γιʼ αυτό δίνονται κίνητρα στις επιχειρήσεις που εμπλέκονται, όπως τεράστιες φορολογικές ελαφρύνσεις και επιχορήγηση 35% με 40% κ.ο.κ.

Οι χώρες της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών προσπαθούν να παρουσιάσουν την τεχνολογία των αγροκαυσίμων ως μια πράσινη επανάσταση. Στην προπαγάνδα αυτού του μύθου οι καταστροφικές συνέπειες στις φτωχιές χώρες εξαφανίζονται.

Συνοπτικά, όμως, για να έχουμε υπόψη μας και την πίσω πλευρά του φεγγαριού, οι συνέπειες είναι οι εξής:

Πρώτον, η παραγωγή των αγροκαυσίμων εμπορευματοποιεί προϊόντα που θα έπρεπε να καλύπτουν βασικές ανάγκες του πληθυσμού και ως εκ τούτου εκτοξεύει τις τιμές βασικών τροφίμων στα ύψη.

Δεύτερον, το κύκλωμα των αγροκαυσίμων είναι η χαρά των πολυεθνικών. Είναι ανακατεμένες οι εταιρείες πετρελαίου και αυτοκινήτων που προωθούν τη νέα τεχνολογία, οι εταιρείες αγροχημικών και οι εταιρείες μεταλλαγμένων.

Τρίτον, η εντατική καλλιέργεια επιφέρει και εντατική χρήση αγροχημικών, λιπασμάτων κ.λπ. Εξαφανίζεται η βιοποικιλότητα καθώς η ανάγκη για φυτά που προορίζονται για καύσιμα και η υψηλή τιμή τους, επιβάλλει τη μονοκαλλιέργεια. Οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι προφανείς. Επιπλέον, η παραγωγή των αγροκαυσίμων είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα.

Τέταρτον, τα αγροκαύσιμα ακολουθούνται από την αύξηση των μεταλλαγμένων. Σήμερα στις ΗΠΑ το 70% του καλαμποκιού και της σόγιας είναι μεταλλαγμένο. Στη Νότια Αμερική η κυριαρχία της Monsanto, της βασικής εταιρείας μεταλλαγμένων, είναι απόλυτη.

Ένα μικρό παράδειγμα για τις οικολογικές επιπτώσεις είναι η Βραζιλία.  Μία από τις μονοκαλλιέργειες που έχουν επιβληθεί στην Βραζιλία είναι εκείνη του ευκάλυπτου. Ο ευκάλυπτος χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή χαρτιού. Ωστόσο, πρόκειται για ένα δένδρο που απορροφά τεράστιες ποσότητες νερού και προκαλεί ερημοποίηση ακόμη και σε περιοχές τροπικού δάσους. Να σημειώσουμε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει καταστραφεί τροπικό δάσος όσο έξι Γαλλίες, κυρίως για μεγάλες καλλιέργειες επιχειρήσεων.

Οι πολιτικές, λοιπόν, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των λοιπών πιστωτών, σε πολλές χώρες εμπεριείχαν την επιβολή καλλιέργειας αγροκαυσίμων και τη δέσμευση εκτάσεων για τέτοιες καλλιέργειες.

Ας είμαστε σε εγρήγορση για τη δική μας πρωτογενή παραγωγή και διατροφική αυτάρκεια και επάρκεια, διότι υποψιαζόμαστε τα σχέδια που ετοιμάζονται από τους πιστωτές μας και την αξιότιμη Κυβέρνηση.

Φυσικά, καταψηφίζουμε όλες τις ενότητες του νομοσχεδίου.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΙΑ΄

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Αξιοποίηση του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού - Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ - Προώθηση της χρήσης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/28/ΕΚ) - Κριτήρια Αειφορίας Βιοκαυσίμων και Βιορευστών (Ενσωμάτωση Οδηγίας 2009/30/ΕΚ)».

Στην πρωινή συνεδρίαση συζητήθηκε και ψηφίστηκε το νομοσχέδιο επί της αρχής. Στη σημερινή απογευματινή συνεδρίαση θα συζητηθούν τα άρθρα 1 έως 13 του νομοσχεδίου ως μία ενότητα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου):  Συνεχίζουμε με την ειδική αγορήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Ηρώ Διώτη.

ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

Κύριοι συνάδελφοι, την προηγούμενη εβδομάδα παραιτήθηκαν μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας. Ο παραιτηθείς Πρόεδρος, ο κ. Πολύζος, χρησιμοποίησε πολλά παραδείγματα για τους λόγους παραίτησής του, ένας εκ των οποίων ήταν η εντατική ανάπτυξη στο Ελληνικό, η οποία ισοδυναμεί με την κατασκευή 60 εμπορικών κέντρων, δεδομένου ότι το Mall στη Νερατζιώτισσα είναι 63.000 τμ.

Στην ανακοίνωσή του το ΥΠΕΚΑ, αφού έκανε δεκτές τις παραιτήσεις των μελών του ΔΣ, μιλάει για επιστημονικές αγκυλώσεις. Επιστημονικές αγκυλώσεις οι απόψεις και οι προτάσεις των φορέων, κύριε Υπουργέ, επειδή προφανώς δεν εξυπηρετούν τα δικά σας σχέδια. Πιο πριν όταν τοποθετηθήκατε επί της αρχής μιλήσατε για μια χρυσή τομή και ότι προσπαθήσατε να συνταιριάξετε όλες τις απόψεις καταθέτοντας το νομοσχέδιο για το Ελληνικό. Νομίζω ότι μας κοροϊδεύετε γιατί αναρωτιέμαι: Λάβατε υπόψη τίποτα από τις προτάσεις και τις μελέτες που σας κατέθεσαν τα Πανεπιστήμια ή οι τοπικές κοινωνίες ή οι τοπικές αυτοδιοικήσεις; Λάβατε υπόψη ή ακούσατε μάλλον τις φωνές τους για τους ελεύθερους και τους κοινόχρηστους χώρους που οφείλουν να είναι προσβάσιμοι απʼ όλους; Λάβατε υπόψη τίποτα από τους επιστήμονες και τους φορείς για τη μη δημιουργία νησίδων μέσα στη θάλασσα, για τα κτήρια και τις κατοικίες που θέλετε να φτιάξετε, ενώ υπάρχουν σπίτια και κατοικίες και μαγαζιά σʼ όλη την Αθήνα που είναι ανοίκιαστα και είναι άδεια; Λάβατε υπόψη τίποτα για τους οργανισμούς που τους στέλνετε εξώσεις για να φύγουν χωρίς μάλιστα να έχετε προβλέψει και τη μετεγκατάστασή τους; Ακόμα, λοιπόν και στη διαχειριστική λογική σας δεν δέχεστε ούτε καν αυτά, ούτε ότι μπορεί να σωθεί και το ελάχιστο από αυτήν την πολιτική της αγοράς, την οποία υπηρετείτε.

Οπότε προχωρώ στην κριτική μου επί των άρθρων και σʼ ό,τι αφορά το πρώτο κομμάτι για το Ελληνικό. Ήδη, κύριε Υπουργέ, από το άρθρο 1, κάνετε σαφείς τις προθέσεις σας αναφερόμενος στο σκοπό έντονου δημοσίου συμφέροντος, της αξιοποίησης της έκτασης του πρώην αεροδρομίου. Και αυτός δεν είναι βέβαια η βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών στο Μητροπολιτικό Συγκρότημα της Αθήνας, αλλά το γέμισμα του βαρελιού δίχως πάτο που λέγεται δημόσιο χρέος της χώρας. Κάνετε λόγο για απόδοση στο ευρύτερο Μητροπολιτικό Συγκρότημα της πρωτεύουσας χώρων πρασίνου και αναψυχής, καθώς και πολιτιστικών, αθλητικών, τουριστικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών υποδομών υψηλής ποιότητας. Όλα αυτά, βεβαίως, θα είναι ιδιωτικά και θα προσφέρονται με το αζημίωτο σʼ όσους από τους πολίτες μπορούν να καταβάλλουν και το απαιτούμενο τίμημα. Η αξιοποίηση, λοιπόν, του παραλιακού μετώπου και η στροφή της πόλης προς τη θάλασσα μπορεί για κάποιον αδαή να σημαίνει ότι επιτέλους οι κάτοικοι αυτής της πόλης θα μπορούν να απολαμβάνουν τις παραλίες και τη θάλασσά της, επί της ουσίας όμως σημαίνει επέκταση της πόλης και μέσα στη θάλασσα, αφού θα υπάρχουν αντιπροσκρούσεις και μπαζώματα.

Από το άρθρο 2 προκύπτει ότι το μόνο σχέδιο που υπάρχει, είναι η εξυπηρέτηση των επιθυμιών –όποιες μπορεί να είναι αυτές- των υποψήφιων επενδυτών. Προβλέπεται ο διαχωρισμός σε ζώνες πόλεων δόμησης και ανάπτυξης χωρίς να υπάρχει κανένα σκεπτικό για το συσχετισμό των ζωνών αυτών μεταξύ τους, ούτε για τις τοπικές ανάγκες, ούτε και για το ποσοστό της κάθε ζώνης της έκτασης.

Ειδικά για τις ζώνες ανάπτυξης στην παράγραφο 3αʼ προβλέπονται όλες οι χρήσεις του κόσμου γνωστές και ως χρήσεις που προβλέπονται από τον εφαρμοστικό νόμο.

 Στην παράγραφο 3βʼ ορίζονται οι συντελεστές δόμησης που φτάνουν μέχρι και το κτηνώδες 2,2. Αν σκεφτούμε ότι με το Ν. 1337/1983 ορίζεται μέγιστος συντελεστής δόμησης το 0,8 για τις επεκτάσεις του σχεδίου πόλης, ενώ με το άρθρο 8 του Ν. 2508/1997 ορίζονται μέγιστοι συντελεστές δόμησης 0,8 γενικώς, 1,6 βιομηχανία – βιοτεχνία, 1,2 χονδρεμπόριο, 0,6 τουρισμός, νομίζουμε ότι γίνεται απολύτως κατανοητός ο παραπάνω χαρακτηρισμός.

Στην παράγραφο 8αʼ προβλέπεται η δυνατότητα προσαύξησης έως και 20% του συντελεστή, την ίδια στιγμή που το ποσοστό κάλυψης στο σύνολο της έκτασης φτάνει στο 35%. Πώς τεκμηριώνεται η ανάγκη γιʼ αυτό; Δεν φτάνουν οι συντελεστές δόμησης του εφαρμοστικού νόμου;

Στην παράγραφο 3, περίπτωση εʼ, περιγράφεται το κομμάτι που προορίζεται για το πάρκο. Πρόκειται για μόνο 2.000 από τη συνολική έκταση των 6.200 στρεμμάτων, από τα οποία το 10% θα καλύπτεται με κτίρια και άλλες μόνιμες εγκαταστάσεις και στο υπόλοιπο θα υπάρχουν χρήσεις πρασίνου, αλλά και τουρισμού, αναψυχής, πολιτισμού και πρότυπων αστικών υποδομών.

Φαίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρα τι ακριβώς έχετε στο μυαλό σας όταν χρησιμοποιείτε τη λέξη «πάρκο».

Στην παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου προβλέπεται η σύμφωνη γνώμη μιας Διεθνούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων ως απαραίτητη προϋπόθεση έγκρισης του σχεδίου.

Έλεος, κύριε Υπουργέ, πια με αυτές τις περσόνες διεθνούς κύρους που μας φορτώνετε κάθε φορά και που τους ακριβοπληρώνουμε για να πουλάτε μούρη, λες και κουνάτε καθρεφτάκια σε ιθαγενείς.

Αν θέλετε πραγματικά να συνυπολογίζεται και η γνώμη σοβαρών επιστημόνων -που δεν θέλετε- ο τεχνικός κόσμος της χώρας μας έχει πάρα πολλούς τέτοιους που μπορούν και να εκφράσουν μία σοβαρή άποψη και να βοηθήσουν, αν τους ζητηθεί.

Στην παράγραφο 6 βλέπουμε να απουσιάζει πλέον η πρόβλεψη για γνωμοδότηση από αρμόδιο Όργανο του Συμβουλίου της Επικρατείας και αναρωτιόμαστε τι σημαίνει αυτό.

Στην παράγραφο 7βʼ αγνοείται πλήρως η νομοθεσία για την οριοθέτηση των ρεμάτων. Αυτό δεν θα έχει καθόλου ευχάριστες συνέπειες, όπως έχουμε πει ξανά στο παρελθόν, όπως σας είπαμε και στην Επιτροπή.

Στην παράγραφο 8, όσον αφορά την προσαύξηση του συντελεστή κατά 20%, προβλέπεται ότι το 50% της υπεραξίας που προκύπτει, θα πηγαίνει στο «πράσινο ταμείο» και θα μοιράζεται στους όμορους Δήμους, στους Δήμους Αθηνών και Πειραιώς και στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής.

Από τη μία αδιαφορείτε πλήρως για το αίτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για πάρκο και από την άλλη επιχειρείτε να τους χρυσώσετε το χάπι, δίνοντάς τους κάτι αντισταθμιστικά, ενώ επί της ουσίας δεν τους δίνετε καν μέρος της υπεραξίας για το σύνολο του σχεδίου, αλλά μόνο για την υπεραξία που προκύπτει από την αύξηση των συντελεστών δόμησης, ενώ γενικά δεν υπάρχει καμία αναφορά για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που θα έχει αυτό το μέγα σχέδιο σε τοπικό επίπεδο.

Επίσης, η αναφορά σε χρηματοδότηση με αυτά τα χρήματα προγραμμάτων κοινωνικής κατοικίας τη στιγμή που κλείνετε τον ΟΕΚ, μόνο σαν κοροϊδία μπορεί να ακουστεί.

Στο άρθρο 3 περιγράφεται η fast track εφαρμογή του σχεδίου ολοκληρωμένης ανάπτυξης. Με τη συγκεκριμένη Κοινή Υπουργική Απόφαση παρακάμπτονται Υπηρεσίες και διαδικασίες, συμπιέζονται προθεσμίες, περιττεύει η περιβαλλοντική αδειοδότηση, ενώ προβλέπονται και μπαζώματα στη θάλασσα, που θα επιτρέπουν την οικοδόμηση.

Αυτή η ρύθμιση πάει πακέτο με το επόμενο άρθρο, το άρθρο 4, το οποίο περιγράφει τα περί παραχώρησης του αιγιαλού και της παραλίας.

Στα άρθρα 5 και 6 συνεχίζεται το fast track με τις άδειες δόμησης και κατεδάφισης και τις υπερεξουσίες που δίνετε στο Γραφείο Ελληνικού, παρακάμπτοντας μια σειρά από Υπηρεσίες.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι το θράσος, όταν στο άρθρο 8 πετάτε στο δρόμο μια σειρά από Υπηρεσίες του Δήμου, μια σειρά από Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας, προπονητήρια, ομοσπονδίες, ερευνητικά κέντρα, το ΕΚΑΒ, τον ΟΚΑΝΑ, συλλόγους, το Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων, που στεγάζονταν μέχρι σήμερα στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, ενώ δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, καμία μέριμνα για το πού θα μετεγκατασταθούν.

Όταν η κοινωνική πολιτική συμπιέζεται, είναι τουλάχιστον τραγικό να αφήνετε άστεγες και να καταδικάζετε σε κλείσιμο δομές που μπορούν να λειτουργήσουν ως αντιστύλι σε μια εποχή που υπάρχει ανάγκη πιο πολύ από ποτέ -φυσικά δεν θέλετε ούτε καν σε αυτά να απαντήσετε- σχεδιασμένα προς όφελος της κοινωνίας.

Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.