Αλέξης Τσίπρας: Θα ήθελα με τη σειρά μου να χαιρετήσω την παρουσία αντιπροσωπείας της Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου της Αριστεράς και να ευχαριστήσω κυρίως για την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στο δοκιμαζόμενο, από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων της χώρας δυστυχώς, ελληνικό λαό.

Άλλωστε αποδείχτηκε αυτές τις μέρες ότι δεν είμαστε μόνοι μας σʼ αυτόν τον αγώνα και ότι δεν ισχύει αυτό που ήθελαν να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι ο ελληνικός λαός και η Ελλάδα είναι απομονωμένοι στην Ευρώπη. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε μεγαλύτερη αλληλεγγύη και υποστήριξη από τους εργαζόμενους στην Ευρώπη προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, ίσως με εξαίρεση την επτάχρονη δικτατορία, τα χρόνια εκείνα που και τότε γινόντουσαν εκδηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζήτησα το λόγο διότι θέλω να καταθέσω μία πτυχή της πραγματικότητας που με έντεχνο, επικοινωνιακού χαρακτήρα τρόπο προσπαθεί να αποκρύψει η κυβέρνηση, ο Υπουργός των Οικονομικών και τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη χώρα. Βέβαια, ξέρετε υπάρχει μια παροιμία με το λύκο και τα πρόβατα και ο κόσμος δεν πιστεύει πια ακόμη κι αν οδηγηθούμε σε αποφάσεις ευνοϊκές που ενδεχομένως θα πανηγυρίσετε. Έχετε πανηγυρίσει τόσες φορές, τόσες φορές που έχω χάσει το νούμερο. Η Πέμπτη, η έκτη φορά που μας σώζετε.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι για άλλη μια φορά δε σώζετε τη χώρα αλλά οδηγείτε ολοένα και πιο βαθιά στην προοπτική της χρεοκοπίας τον ελληνικό λαό. Έχω ξαναπεί απʼ αυτό εδώ το βήμα ότι είναι οξύμωρο να μιλάμε για σωτηρία της πατρίδας όταν σʼ αυτήν την πατρίδα δε θα μπορεί πια να επιβιώνει κανένας πολίτης ή πολύ λίγοι, αυτοί οι οποίοι έχουν καταφέρει από τα πριν να βγάλουν τις αποταμιεύσεις τους στο εξωτερικό ή έχουν καταφέρει να βρίσκονται –εν πάση περιπτώσει– σʼ αυτή τη μειοψηφία η οποία επιχαίρει μʼ αυτές τις αποφάσεις γιατί δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της μεγάλης κερδοφορίας με τις αποφάσεις που παίρνετε.

Στο μόνο πράγμα που θα συμφωνήσουμε είναι ότι πρόκειται για μία ιστορική συμφωνία. Αλλά για ποιους ιστορική συμφωνία; Ιστορική για τις τράπεζες, τις αγορές και τους δανειστές μας. Για τον ελληνικό λαό είναι ένα ακόμη βήμα προς το ολοκαύτωμα.

Επειδή, λοιπόν, έχετε δημιουργήσει αυτό –για άλλη μια φορά– αυτό το τεχνητό κλίμα ευφορίας και πανηγυρισμών, εγώ θα ήθελα να σας προσγειώσω όχι με τις δικές μας εκτιμήσεις ή με τη δική μας ανάλυση αλλά με αυτά που καταγράφει χθες και σήμερα ο ευρωπαϊκός τύπος κύριε Υπουργέ και κύριοι της Κυβέρνησης.

Ο ευρωπαϊκός τύπος και οι αναλύσεις οικονομολόγου ή πολιτικών αναλυτών που κάθε άλλο παρά σχέση έχουν με την Αριστερά. Αναλύσεις που συμφωνούν ότι η χώρα έχασε την κυριαρχία της ως ανεξάρτητο κράτος, μιλούν για μια χώρα καταδικασμένη από εδώ και στο εξής να ζει από τους χορηγούς της, μιλούν ακόμη και για την πρώτη αποικία της ευρωζώνης και βεβαίως καταγράφουν ότι η σωτηρία της Ελλάδας κοστίζει δέκα φορές φθηνότερα στην κ. Μέρκελ και στις χώρες με πιστοληπτική δυνατότητα ΑΑΑ απʼ ό,τι η χρεοκοπία της.

Επιτρέψτε μου μια μικρή σταχυολόγηση, γαλλική εφημερίδα Le Monde: αμφισβητεί σε χθεσινό άρθρο της την αξιοπιστία της συμφωνία και τη δυνατότητα να είναι βιώσιμο το χρέος το 2020. Το αμερικανικό πρακτορείο Blumberg μεταδίδει ότι η διάσωση της Ελλάδας αφήνει ανοικτό τον κίνδυνο χρεοκοπίας όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης καθώς βαθαίνει η ύφεση. Η αμερικανική εφημερίδα New York Times επισημαίνει ότι οι αμφιβολίες για την ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει σε βάθος χρόνου το χρέος της παραμένουν σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν θα απαιτηθεί σύντομα και νέο πακέτο διάσωσης – το είχε πει άλλωστε ο κ. Μπεγλίτης αν δεν κάνω λάθος σε μία συνέντευξή του πριν την ψηφοφορία του μνημονίου.

Η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal  εκτιμά ότι η συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας και απομείωσης του χρέους της θα αφήσουν τη χώρα με τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις και τα νέα μέτρα θα εκτροχιάσουν το πρόγραμμα και θα εμποδίσουν την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας στο δρόμο της ανάπτυξης. Το βρετανικό περιοδικό Economist λέει ότι βάσει του μη αισιόδοξου σεναρίου ο λόγος χρέους θα παραμείνει στο 160% του ΑΕΠ το 2020 και η πολιτική της επιβολής ενός νέου προτεκτοράτου στην Ελλάδα μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη.

Δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά, προσέξτε. Ο Υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας στους Financial Times δηλώνει ότι οι Έλληνες παραμένουν κολλημένοι στην τραγωδία τους. Αυτή είναι μία νέα πράξη σε ένα μεγάλο δράμα και λέει «δε νομίζω ότι θα πρέπει να πιστέψουμε πως τελείωσαν με τα προβλήματά τους αλλά πιστεύω –ακούστε– πως περιορίσαμε το ελληνικό πρόβλημα απλώς και μόνο σε ελληνικό πρόβλημα».

Παραδέχονται, δηλαδή, την κριτική που σας κάνουμε τόσο καιρό – ότι με τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου και της 26ης Οκτωβρίου προχωράτε σε ένα έγκλημα διότι απομονώνετε το πρόβλημα στην Ελλάδα δίνοντας τη δυνατότητα να οργανώσουν τη χρεοκοπία μας με το μικρότερο δυνατό κόστος γιʼ αυτούς.

Ο πρώην αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών της Πολωνίας πάλι στους Financial Times: τα πράγματα οδηγούνται στην καταστροφή η οποία ήδη εκτυλίσσεται αν και σε αργό ρυθμό. Και λέει, το να εξαπατάς το κοινό, να υπολογίζεις λάθος και να παραπλανάς την αγορά δε συνιστά ούτε στρατηγική ούτε πολιτική -είναι καθαρή βλακεία.

Επίσης Financial Times: η συμφωνία αυτή θα ενεργοποιήσει τα CDS. Θυμάστε πώς περιγράφατε στα διαγγέλματά σας την ενεργοποίηση των CDS; Με σκηνές της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Όμως το δυστύχημα για εσάς είναι ότι με τις δικές σας αποφάσεις θα μας οδηγήσετε σε καταστάσεις Αποκάλυψης του Ιωάννη και όχι με τις προτάσεις της Αριστεράς που σας αρέσει να διαστρεβλώνετε.

Διότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται στο περιθώριο, διότι ήδη ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στερείται πρόσβαση σε βασικά αγαθά και αφήνω τελευταίο το δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung, στην Ελλάδα οι μισθοί και οι τιμές πρέπει να πέσουν στο μισό, λέει. Αυτό δεν είναι εύκολο να συμβεί, συνεπώς, ή ένα τρίτο πακέτο διάσωσης έρχεται ή ο αποχαιρετισμός του ευρώ.

Ποιος είναι αυτός, κύριε Υπουργέ, που μας οδηγεί στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και από το ευρώ; Η κακιά Αριστερά, που σας προτείνει εναλλακτικές λύσεις δύο χρόνια τώρα; Που όταν σας λέγαμε εμείς για διαγραφή του χρέους, την αναδιάρθρωση, μας λέγατε ότι είμαστε προδότες και ότι θέλουμε την καταστροφή και τώρα συνεχίζετε με την ίδια κινδυνολογία στις ρεαλιστικές προτάσεις που σας καταθέτουμε, εναλλακτικές προτάσεις.

Μπορεί να είναι μία χώρα χώρα της ευρωζώνης όταν θα έχει μισθούς 400 ευρώ, όταν δε θα έχει κοινωνικό κράτος, ελάχιστη κοινωνική προστασία; Υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα, της ευρωζώνης χωρίς Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, χωρίς Εργατική Εστία;

Δεν είναι χώρα της ευρωζώνης αυτή που ετοιμάζετε. Είναι μια χώρα που απομακρύνεται από την Ευρώπη και πηγαίνει προς την Αφρική, όχι με τις αποφάσεις της Αριστεράς αλλά με τις δικές σας αποφάσεις. Και εκτός από το να κινδυνολογείτε, εν πάση περιπτώσει, και να διαστρέφετε τις θέσεις της Αριστεράς, μήπως μπορείτε να μιλήσετε επί της ουσίας, με επιχειρήματα; Σας άκουσα χθες να μιλάτε σε έναν τηλεοπτικό σταθμό με μεγάλη προσοχή. Και σας άκουσα, ελπίζω να σας ξέφυγε αυτό, όταν σας ρώτησαν για τη διαπραγμάτευση που κάνατε με τους εταίρους και σας λέγανε γιατί δε ζητούσατε περισσότερα δυο χρόνια πριν, είπατε ότι ζητούσαμε αυτό που ήταν έτοιμοι να ακούσουν και να αποδεχθούν οι άλλοι.

Μα αυτό είναι διαπραγμάτευση; Ζητούσαμε αυτό που ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν και να ακούσουν. Αυτό είναι μια απροκάλυπτη παραδοχή που εξηγεί και τη λογική που είχαμε ακούσει όχι από σας, από τον άλλον Αντιπρόεδρο, τις κόκκινες γραμμές τις βάζουν οι πιστωτές. Ή την παραδοχή του Πρωθυπουργού απʼ αυτό εδώ το Βήμα ότι κόκκινη γραμμή είναι η σωτηρία της χώρας.

Σπεύσατε να λοιδορήσετε τις προτάσεις μας καταφεύγοντας στη χρεοκοπημένη κινδυνολογία ότι αν ζητούσαμε κάτι διαφορετικό θα μας έδιωχναν από το ευρώ. Κύριε Υπουργέ, πρόκειται για ένα επιχείρημα το οποίο δεν μπορεί να σταθεί όχι στη βάση της δικής μας κριτικής αλλά στη βάση της πραγματικότητας που δημιουργούν οι αποφάσεις σας.

Κάθε φορά που παίρνετε ένα νέο πακέτο μέτρων στο όνομα της σωτηρίας της χώρας το οποίο όμως αυξάνει την ύφεση μας οδηγείτε ολοένα και περισσότερο πιο μακριά από το ευρώ. Και το αποκορύφωμα της χθεσινής σας τοποθέτησης, ήταν η ελεεινολογία απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία το οποίο περίμενα από σας να μην το κάνετε ως έγκριτος συνταγματολόγος.

Δεν μπορείτε να λέτε ότι είναι μειονέκτημα της δημοκρατίας η εξουθενωτική πολυφωνία. Διαφωνείστε εμπράκτως και με επιχειρήματα με τις προτάσεις μας, έχετε κάθε δικαίωμα. Αλλά δεν μπορεί να απαιτείτε την ομοφωνία στις αποφάσεις σας –που μάλιστα ερήμην του ελληνικού λαού– λαμβάνετε για κρίσιμα ζητήματα και να ενοχλείστε με την πολυφωνία που πια σας εξουθενώνει.

Και θέλω να κλείσω κύριε Πρόεδρε, με το εξής. Το μεγαλύτερο έλλειμμα –το έχω ξαναπεί απʼ αυτό εδώ το βήμα– της χώρας δεν είναι τόσο το δημοσιονομικό, προφανώς, αλλά είναι και το έλλειμμα πολιτικής αξιοπιστίας. Ποιον μπορείτε να πείσετε κύριε Υπουργέ όταν εσείς ήσασταν αυτός που δεσμευόσασταν απʼ αυτό εδώ το βήμα ότι δεν πρόκειται να κουρευτούν τα ομόλογα των μικρο-ομολογιούχων όταν προχωράτε σε μια διαδικασία που κουρεύετε τα ομόλογα των Ασφαλιστικών Ταμείων, αφήνετε όμως ακέραια αυτά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αφήνετε τους σπεκουλαδόρους να κερδοσκοπούν, αφήνετε –όχι εσείς βέβαια, συνολικά οι κυβερνήσεις– τους ποντικούς να βγάζουν δισεκατομμύρια έξω από τη χώρα, αλλά τους μικρο-ομολογιούχους δηλαδή αυτούς οι οποίοι είχαν κάποια λίγα χρήματα και θέλησαν να τα επενδύσουν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, όχι να τα βγάλουν στο εξωτερικό, αυτούς στην πυρά! Παρά το γεγονός ότι δεσμευθήκατε ότι δε θα συμβεί.

Ποιος θα σας πιστέψει τώρα που ζητάτε να φέρει ο κόσμος πίσω τα λεφτά στις ελληνικές τράπεζες; Αυτό είναι μέγα έλλειμμα αξιοπιστίας.

Από την κρίση λοιπόν κύριε Υπουργέ, δε βγαίνει κανείς ούτε με κινδυνολογία, ούτε προσπαθώντας να ωραιοποιήσει την τραγική κατάσταση την οποία βρισκόμαστε.

Από την κρίση βγαίνει κανείς με δημοκρατία, όχι με σιωπητήρια, όχι με εκβιασμούς, όχι με τρομοκρατία και διάλυση της κοινωνίας. Βγαίνει με κοινωνική δικαιοσύνη, όχι με αγγλικό δίκαιο, βγαίνει με λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία, όχι με τη μεταφορά του ταμείου του κράτους στο εξωτερικό. Μια χώρα βγαίνει από την κρίση με την κοινωνία όρθια, δίνοντας προτεραιότητα στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στο κοινωνικό κράτος, όχι δίνοντας προτεραιότητα στη διαρκή δυνατότητα να αποπληρώνονται οι τοκογλύφοι και να βυθίζεται στο χάος  η ελληνική κοινωνία. Και εν πάση περιπτώσει το ζήτημα της δημοκρατίας, ε, είναι το τελευταίο που πρέπει όλοι μας να υπερασπιστούμε σε αυτή τη χώρα. Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία σήμερα γίνεται το πεδίο συρρίκνωσής της σε ευρωπαϊκό πλαίσιο θα έλεγα εγώ.