-    Πως σχολιάζετε τη συνεχώς δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τι σημαίνει αυτό για το κόμμα και τους βουλευτές του;

Όσο  μεγαλώνουν τα ποσοστά μας στις δημοσκοπήσεις, τόσο μεγαλώνουν κι οι ευθύνες μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της κοινωνίας. Οι   πολίτες ζητούν μια πολιτική ανάπτυξης, δικαιοσύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης και δίκαιης κατανομής των βαρών. Διεκδικούν μια Ελλάδα ισότιμο εταίρο σε μια Ευρώπη των λαών και των πολιτών. Όχι των τραπεζιτών και του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.

Τα μυαλά μας δεν παίρνουν αέρα, παρότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν αέρα στα πανιά μας. Έχοντας διδαχθεί από την κακή διαχείριση και τα λάθη της περιόδου 2008-2010, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε ορισμένες προτεραιότητες:

•    Εναλλακτικό, τεκμηριωμένο πρόγραμμα για τα ζητήματα που απαιτούν λύσεις τους επόμενους μήνες και χρόνια.

•    Πύκνωση των ενωτικών πρωτοβουλιών προς όλες τις δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς, της οικολογίας και των προοδευτικών δυνάμεων που αποδεσμεύονται από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ.

•    Πειστικές, μαχητικές, τοποθετήσεις, χωρίς κραυγές και ακρότητες στη γλώσσα των προβλημάτων και των απλών ανθρώπων.

Διεκδικούμε να γίνουμε ένας καθοριστικός παράγοντας στην διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, ικανού να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε κάνει θετικά βήματα. Τώρα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας, για να συγκροτήσουμε ένα ενωτικό πόλο, που να μπορεί να δώσει εναλλακτική λύση και στο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας.

-    Πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προσφυγή στις κάλπες, γιατί όπως υποστηρίζετε η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση. Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν ότι η κρισιμότητα των συνθηκών είναι τέτοια που θα καθιστούσε «επικίνδυνες» τη δεδομένη στιγμή τις εκλογές, εάν δηλαδή δεν οριστικοποιηθούν κάποια πράγματα όπως π.χ. το PSI;

 Τις επόμενες βδομάδες, θα ληφθούν αποφάσεις που θα δεσμεύσουν ασφυκτικά την χώρα και τις επόμενες κυβερνήσεις για τα προσεχή δέκα, τουλάχιστον χρόνια. Ακριβώς γιʼ αυτό χρειάζεται μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Πάντως σε κάθε περίπτωση οι εκλογές δεν θα αργήσουν. Οι τριγμοί και το «εσωτερικό ροκάνισμα» της τρικομματικής συγκυβέρνησης, έχουν ήδη αρχίσει και εντείνονται καθημερινά, υπό το βάρος της λανθασμένης πολιτικής που ακολουθεί.

-     Πόσο εφικτό βλέπετε το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ ή  και με άλλες αριστερές δυνάμεις;

Θα επιμείνουμε στο δρόμο των πρωτοβουλιών για την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση κα την δημιουργία ενός ευρύτερου αντι-νεοφιλελεύθερου, αντιμνημονιακού μετώπου, στηριγμένου σε ένα κοινό πρόγραμμα. Όσες ηγεσίες αρνούνται το αίτημα του κόσμου της αριστεράς που έρχεται πιεστικά από την βάση, αντιλαμβάνονται αυτή την πίεση, όχι ως ελπίδα αλλά ως φόβο.

Σήμερα αριστερό είναι ό,τι ενώνει. Η άρνηση και πολυδιάσπαση διευκολύνει τη λεηλασία του λαού, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και το σύστημα. Το σύστημα δε θα πέσει με κραυγές κα τις σάλπιγγες της Ιεριχούς. Θα πέσει αν συγκροτηθεί στην κοινωνία και στις εκλογές ένα αντίπαλο δέος.

Όλα δείχνουν ότι ένα ισχυρό, ευρύτατο, αριστερό μπλοκ με συνεργασία των αριστερών δυνάμεων, των δυνάμεων της οικολογίας και όσων δυνάμεων αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα την πρωτιά στις εκλογές. Να διαμορφωθεί ένας νέος συνασπισμός δυνάμεων ικανός να αλλάξει ριζικά αυτή την πολιτική.

Θα επιμείνουμε ενωτικά και θα επιδιώξουμε την δημιουργία μιας συμμαχίας πολύ ευρύτερης του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή κάθοδο στις εκλογές.

Η συνδρομή των πολιτών με την στάση τους και την ψήφο τους στις εκλογές θα αναγκάσει τις ηγεσίες των κομμάτων να ολοκληρώσουν την συνεργασία και μετεκλογικά.

Συνέβη στη Γερμανία και πήραν διψήφιο ποσοστό. Στην Ισπανία διπλασίασαν τα ποσοστά τους. Στην Ολλανδία και διεκδικούν τη δεύτερη θέση στις προσεχείς εκλογές. Το οικοδομούν στην Γαλλία και φαίνονται ήδη θετικά αποτελέσματα. Γιατί δε μπορούμε να το κάνουμε στην Ελλάδα, που και ιστορικά οι δυνάμεις της αριστεράς,  παρά την πολυδιάσπασή τους, συγκεντρώνουν πολύ περισσότερες δυνάμεις;

Η συγκρότηση μιας ευρύτατης συμμαχίας στην Ελλάδα, θα ήταν «ανάσα» για τον πολίτες της Ελλάδας αλλά κι όλης της Ευρώπης που αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως πειραματόζωο για εφαρμογή σκληρών μονόπλευρων πολιτικών.

-    Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν τα ονόματα πρώην βουλευτών αλλά και κάποιων ελάχιστων νυν συναδέρφων σας, που ζητούν αναδρομικά τις αυξήσεις των αποδοχών τους από το 2000 και μετά. Πώς κρίνετε αυτή την κίνηση που μπορεί να ξεκίνησε προ κρίσης, αλλά κρίνεται στα δικαστήρια εν μέσω κρίσης;

 Με αφορμή την διαρροή 117 ονομάτων πρώην και νυν βουλευτών οι οποίοι διεκδικούν αναδρομικά εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και αποζημιώσεις για ηθική βλάβη(!) σε περίοδο άγριων περικοπών για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και καλπάζουσας ανεργίας,  υπενθυμίζω ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την σιωπηρή σύμπραξη της ΝΔ, απέφυγε τρεις φορές να δώσει στην δημοσιότητα τα ονόματα όσων διεκδικούν αναδρομικά.

Συγκεκριμένα, υπενθυμίζω τις από 9/5/2011 και 30/5/2011  ερωτήσεις που είχα καταθέσει στους τότε Υπουργούς Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών αλλά και τις δυο επιστολές που απέστειλε στον Πρόεδρο της Βουλής κ. Πετσάλνικο, ζητώντας την άμεση δημοσιοποίηση όλων των ονομάτων των βουλευτών.  Μάλιστα η από 30/5/2011 ερώτηση μου, επειδή έμεινε αναπάντητη, τελικά συζητήθηκε ως επίκαιρη ερώτηση στις 3/8/2011.

Οι τότε ενέργειες δεν καρποφόρησαν, αφού τόσο ο τότε Υφυπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  κ. Πεταλωτής  στην συζήτηση της επίκαιρης  ερώτησης όσο και Πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος επικαλέστηκαν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το νόμο περί προσωπικών δεδομένων, καθιστώντας σαφές ότι ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Καραβοκύρης ουδέποτε δήλωσε ότι δύναται  βάσει δημοσίου συμφέροντος να δημοσιοποιήσει τα ονόματα των βουλευτών και διαψεύδοντας τις δηλώσεις του κ. Καραβοκύρη στις 28-5-20111 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ότι είναι έτοιμος να δώσει τα ονόματα αρκεί να το ζητήσει η Βουλή και η κυβέρνηση.

Υπογραμμίζω σχετικά, την γνωμάτευση του κ. Σταθόπουλου, πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης και κορυφαίου νομικού, που δήλωσε ότι η προστασία των προσωπικών, δύναται να καμφθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Η νόμιμη άσκηση του δικαιώματος αυτών που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη για την διεκδίκηση αναδρομικών αυξήσεων των μισθών τους, δεν τους απαλλάσσει  από την ηθική καταδίκη της ενέργειάς τους, η οποία προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

-    Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής φαίνεται να περιέπλεξε, παρά να έλυσε Ευρωπαϊκά ζητήματα και κατά συνέπεια και ελληνικά. Πως την κρίνετε ΚΑΙ Πώς βλέπετε τα μέλλον της Ευρωπης μέσα από το πρίσμα της κρίσης που αυτή διέρχεται;

H Σύνοδος κορυφής δεν έβγαλε σχέδιο ενίσχυσης της ΕΕ και της ευρωζώνης. Το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι ένα μη σχέδιο. Είναι μια ακόμα απόφαση κατώτερη των περιστάσεων. Δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή ηγεσία όταν δεν επιμένει στο λάθος, αυτοκαταστροφικά, κάνει λίγα και πολύ αργά, σε σχέση με όσα επιβάλλονται. Εάν επιμείνουν σε αυτό το δρόμο το δίδυμο Μερκοζύ, απειλείται όχι μόνο η κοινωνική συνοχή, αλλά και το εγχείρημα της ευρωζώνης.

Το πρόβλημα της ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής προοπτικής δεν είναι μόνο η ανάγκη δημοσιονομικού νοικοκυρέματος αλλά η έλλειψη εργαλείων, λόγω εξαρχής λανθασμένης αρχιτεκτονικής, προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους που όλο και φουντώνει.

Το ευρώ χρειάζεται όσα εργαλεία έχει το δολάριο, η βρετανική λίρα, το γιεν. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα χωρίς να υπάρχει μια κεντρική τράπεζα που να λειτουργεί ως δανειστής ύστατης καταφυγής, να τυπώνει χρήμα κλπ. Επιπλέον δεν μπορεί να σταθεί ένα κοινό νόμισμα με προοπτική να υπηρετεί τους λαούς κι όχι τους τραπεζίτες, όταν δεν υπάρχει ένας μηχανισμός μεταφοράς πόρων από το Βορρά στο Νότο γιατί πολύ απλά τα εξαγωγικά πλεονάσματα της Γερμανίας και των βορείων γειτόνων της είναι τα ελλείμματα του Ευρωπαϊκού νότου.

Εάν επιμείνει η κ. Μέρκελ στον δογματισμό, τον οικονομικό εθνικισμό και τη νεοφιλελεύθερη απολυτότητα, υπονομεύει και το δικό της σπίτι.

Η ιδέα των δυο ευρώ και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, θα πλήξει τους πάντες. Μπορεί να πλήξει το Νότο ή την Ελλάδα που είναι το πειραματόζωο ή η πιο εκτεθειμένη αλλά θα πλήξει και τη Γερμανία.

 Από τη δημιουργία του ευρώ, αν μετρήσουμε αποτελέσματα δεκαετίας, η Γερμανία είδε πολλαπλασιασμό του εξαγωγικού της πλεονάσματος, σε σχέση με την εποχή του μάρκου.

 Το χρέος των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας ή της Αγγλίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το χρέος της Ευρωζώνης. Αλλά εκεί έχουν εργαλεία, τράπεζα, μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να μην είναι τόσο ευάλωτοι στις επιθέσεις των αγορών όσο η ευρωζώνη.

Οι χθεσινές αποφάσεις για τη  δημοσιονομική πειθαρχία, τα περίπου μηδενικά ελλείμματα και συνταγματικές ρήτρες για το χρέος δεν απαντούν στο συσσωρευμένο χρέος και τις εσωτερικές ανισσοροπίες που αφορούν και τη Γερμανία. Ακόμα και  η Γερμανία έχει μεγαλύτερο χρέος από τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.

 Η παλαιά ηγεσία της Γερμανίας ο Κολ, ο Σμιντ, ο Γκένσερ αντιλαμβάνονται τις διαστάσεις του προβλήματος και ασκούν δριμεία κριτική στην Μέρκελ, γιατί με την πολιτική που ασκεί υπονομεύει και τις προοπτικές που έχτισαν ολόκληρες γενιές.

Απαιτούντα αλλαγές σε όλα τα επίπεδα:

α) χρόνος για επάνοδο των οικονομιών σε ανάπτυξη, ώστε να συμμαζευτούν και τα δημόσια οικονομικά, κάτι που δε γίνεται από τη μια μέρα στη άλλη

β) Ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής άμυνας για το ευρώ

γ) Ευρωπαϊκή σεισάχθεια  για τη ρύθμιση του χρέους που απαιτεί και ευρωομόλογο και δανειστή ύστατης καταφυγής, την ΕΚΤ.

Πρέπει να γίνουν όλα συνδυασμένα και ταυτόχρονα. Η θεωρία πρέπει πρώτα να συμμορφωθούν οι «άσωτοι» και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε με το ευρωομόλογο, όπως λέει η Μέρκελ, τότε η φωτιά εξαπλώνεται και δε σβήνεται.

Η καθυστέρηση στη λήψη των αποφάσεων το κοινωνικό και οικονομικό κόστος ανεβαίνει επικίνδυνα. Η δε λύση γίνεται ακριβότερη.

Όσο πιο γρήγορα φύγουν από τις ηγεσίες Γαλλίας- Γερμανίας οι Σαρκοζί και Μέρκελ αντίστοιχα, τόσο καλύτερα για τους Ευρωπαϊκούς λαούς.