σύνδεσμος βίντεο

Κύριε Πρωθυπουργέ, ξεκινήσατε τη χθεσινή παρθενική σας ομιλία στο Κοινοβούλιο με την παραδοχή ότι η κρίση είναι πολύπλευρη, είναι οικονομική, κοινωνική και πολιτική και ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να την ξεπεράσουμε είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της αλήθειας.

Ακούγοντας αυτή την εισαγωγή –ειλικρινά– περίμενα και εγώ να ακούσω επιτέλους απʼ τα πιο επίσημα χείλη όχι όλη την αλήθεια αλλά ένα μέρος της αλήθειας. Να ακούσω δηλαδή γιατί απέτυχαν όλα αυτά τα προγράμματα της σκληρής λιτότητας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη, και με ποιο στόχο ζητάτε τώρα νέες θυσίες από τον ελληνικό λαό. Να ακούσω τι ακριβώς μας ζητάει και τι διασφαλίζει η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου. Και κυρίως από εσάς, έναν άνθρωπο που τα τελευταία χρόνια τον περισσότερο χρόνο σας τον περνάγατε εκτός Ελλάδας, στην Ευρώπη.

Περίμενα να ακούσω έστω δυο λόγια για το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την ώρα στην Ευρώπη, στη γειτονιά μας. Όχι ξανά για το τι μας ζητάνε οι Ευρωπαίοι, όχι οι Ευρωπαίοι, η ηγεσία της Ευρώπης, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Όλι Ρεν. Το τι ζητάνε από την Ελλάδα και από τον ελληνικό λαό αυτό μας το περιέγραφε διαρκώς, απʼ αυτό το βήμα, ο κ. Παπανδρέου ο οποίος ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας έλεγε στον ελληνικό λαό τι ζητάνε οι Ευρωπαίοι ηγέτες από τον ελληνικό λαό, όχι τι θα έπρεπε να ζητήσει ο ελληνικός λαός απʼ αυτούς.

Κύριε Πρωθυπουργέ δεν είπατε τίποτα για τη φωτιά που έχει ανάψει στην ευρωζώνη, στη γειτονική Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, φωτιά για την οποία νομίζω κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που τα φάγανε μαζί. Αρκεστήκατε και εσείς να επαναλάβετε το γνωστό, χιλιοειπωμένο, και επιτρέψτε μου, και θα εξηγήσω γιατί κενό περιεχομένου εκβιασμό μνημόνιο ή δραχμή, δανειακή σύμβαση ή χρεοκοπία, απόφαση 26ης Οκτωβρίου ή χάος. Προσέξτε όμως τώρα πού είναι το χάος, κύριε Πρωθυπουργέ, διαβάστε στο διαδίκτυο για το τι ακριβώς συνέβη σήμερα σε όλη την Ευρώπη, τη βουτιά των χρηματιστηρίων.

Κύριε Παπαδήμο και κύριοι της τριμερούς μνημονιακής συγκυβέρνησης πρέπει να καταλάβετε ότι αυτός ο εκβιασμός είναι πια υπονομευμένος και δεν πιάνει στον ελληνικό λαό. Είναι πλέον φανερό ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η μη προσαρμογή της Ελλάδας διότι μόλις λίγες ώρες μετά την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, η απόφαση αυτή έχει ήδη ακυρωθεί διότι τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας είναι ήδη κοντά στο 7% και η Ιταλία έχει χρέος 1,9 τρις ευρώ. Και μόνο για το 2012 τα ομόλογα που λήγουν και πρέπει να αποπληρώσουν στην Ιταλία είναι σχεδόν το σύνολο του ελληνικού χρέους. Και το EFCF, ο περιβόητος αυτός μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, μπροστά στην απειλή της Ιταλίας μοιάζει με ιστιοφόρο που καλείται να ρυμουλκήσει υπερωκεάνιο.

Τι ακριβώς ζητά λοιπόν, η κυβέρνησή σας, από τον ελληνικό λαό; Να αυτοκτονήσει σχεδόν για μια συμφωνία που έχει ήδη γίνει κουρελόχαρτο; Για μια συμφωνία που θα ακυρωθεί –αν δεν έχει ήδη ακυρωθεί– και σίγουρα θα αντικατασταθεί τις επόμενες μέρες;

Πολύ φοβάμαι όμως, κύριε Παπαδήμο, ότι σκοπίμως αποφύγατε να μιλήσετε με ειλικρίνεια για ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Πρώτο, διότι αν το κάνατε αυτό θα εμφανιζόταν γυμνός αυτός ο εκβιασμός, ο κυρίαρχος εκβιασμός. Δεύτερον, διότι έτσι θα έπρεπε να μιλήσετε και για τις δικές σας ευθύνες. Προφανώς δεν αναφέρομαι σε προσωπικές ευθύνες αλλά τις ευθύνες της πολιτικής που υπηρετήσατε και εσείς, όλα αυτά τα χρόνια, και από τη θέση του Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα αυτά τα χρόνια δεχόταν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και άλλων κρατών –τα δεχόταν ως ενέχυρο– και δάνειζε τις εμπορικές τράπεζες με 1% βάσει αυτών των ενεχύρων οι οποίες την ίδια στιγμή δάνειζαν τα κράτη και τη χώρα μας με 5, 6%. Δεκάδες δισεκατομμύρια σε τόκους έχουν πληρωθεί τα τελευταία χρόνια και εκτόξευσαν και το ελληνικό χρέος από αυτή τη διαδικασία. Η ΕΚΤ είναι αυτή που αρνείται εδώ και καιρό να παρέμβει δραστικά και έχουν γίνει οι κοινωνίες έρμαια των κερδοσκόπων. Αλλά ακόμη και τώρα, ακόμα και στην απόφαση της 26ης Οκτωβρίου ενώ υπάρχει το λεγόμενο haircut, το κούρεμα τόσο στις τράπεζες όσο και στα ασφαλιστικά ταμεία η ΕΚΤ αρνείται να κουρέψει τα 70 περίπου δις που έχει μαζέψει ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Και όχι μόνο αρνείται να τα κουρέψει αλλά αξιώνει σε περίπτωση που υπάρξει η χειρότερη δυνατή εξέλιξη –τα έχει μαζέψει αυτά στο 40% της αξίας– αξιώνει να τα πάρει πίσω, να τα διεκδικήσει από τη χώρα μας στην ονομαστική τους αξία.

Και σας ερωτώ, τι προτίθεται να κάνει ο Έλληνας Πρωθυπουργός –θεωρώ αυτονόητη την απάντηση– αλλά σας ερωτώ στο θέμα αυτό. Τι θα διεκδικήσει; Θα αφήσει την ΕΚΤ να συνεχίσει να κερδοσκοπεί; Τώρα δεν είστε αντιπρόεδρος της ΕΚΤ –είστε Έλληνας Πρωθυπουργός– ή θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού;

Δηλώσατε προχθές κύριε Παπαδήμο, έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, ότι δεν είστε πολιτικός. Μπορεί να μην είστε πολιτικός και να μην κουβαλάτε όλα αυτά τα αρνητικά των πολιτικών, όλα αυτά τα χρόνια, όμως –επιτρέψτε μου να σας πω– ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρετήσατε από υψηλόβαθμες θέσεις μια πολιτική, μια οικονομική πολιτική και έχετε συνευθύνη για τα σημερινά αδιέξοδα τα οποία προκάλεσε η πολιτική που υπηρετήσατε.

Δεν είστε λοιπόν, όπως όλοι μας, εκτός πεδίου κριτικής και εσείς οφείλετε να κάνετε την αυτοκριτική σας διότι ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δομήσατε το ελληνικό χρέος προκειμένου να μπούμε στο «ευρώ». Διότι επί της θητείας σας είχατε ένα σχεδόν μηδενικό ιδιωτικό χρέος, είχαμε ως χώρα ένα σχεδόν μηδενικό ιδιωτικό χρέος, και σήμερα είναι σχεδόν όσο το ΑΕΠ μας.

Και διότι, βεβαίως, ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας υπηρετήσατε μια πολιτική που αποδεικνύεται αυτοκαταστροφική για την ευρωζώνη και επικίνδυνη για τους λαούς Ευρώπης. Και εδώ γεννάται το εξής ερώτημα. Γιατί εκεί που εφαρμόζοντας την σκληρή πολιτική, τη μονεταριστική, γιατί εκεί που απέτυχε ο προκάτοχός σας ο κ. Παπανδρέου, γιατί εκεί που απέτυχε ο κ. Παπακωνσταντίνου, ως Υπουργός των Οικονομικών, αν και για αποτυχημένο μια χαρά τον βλέπω στα υπουργικά έδρανα και με την ανοχή του κ. Σαμαρά, γιατί εκεί που απέτυχε ο κ. Βενιζέλος, με το δικό του ιδιαίτερο, ειδικό βάρος ως Υπουργός των Οικονομικών, γιατί εκεί όπου απέτυχαν όλοι οι προκάτοχοί σας με την ίδια πολιτική, εσείς πιστεύετε ότι θα  πετύχετε.

Πού εδράζετε, δηλαδή, αυτήν την αυτοπεποίθησή σας ρωτώ, διότι καλό πράγμα η αυτοπεποίθηση αλλά στο βαθμό που δεν αλλάξετε κατʼ ελάχιστον την εφαρμοζόμενη πολιτική, εκτιμώ, δυστυχώς για την χώρα, ότι δεν έχετε περιθώριο επιτυχίας.

Και επειδή ξέρετε για όλους μας είναι εύκολο να αποκτήσουμε συνήθειες πολιτικού –του μπαλκονιού μάλιστα– θα ήθελα να εξηγήσετε στη δευτερολογία σας, τι ακριβώς εννοούσατε όταν χρησιμοποιήσατε μάλιστα, ένα σύνθημα δικό μας το οποίο άκουσα με μεγάλη χαρά «κανείς μόνος του απέναντι στην κρίση». Θα έπρεπε, λοιπόν, να μεταφερθείτε, νοερώς, στη θέση του κόσμου που δοκιμάζεται και να δείτε αν αισθάνονται όλοι αυτοί μόνοι απέναντι στην κρίση. Να μεταφερθείτε νοερώς στη θέση του ανέργου, του συνταξιούχου, που δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι και τρέμει μήπως του κόψουν το ρεύμα, στο νέο που μόλις τελειώνει τις σπουδές του, κάνει τα χαρτιά του για να φύγει στο εξωτερικό όπως οι παππούδες μας παλιότερα στην Αυστραλία, την Αμερική και την Ευρώπη, στο μικροεπιχειρηματία που κλείνει το μαγαζί του και έχει υποθήκες στις τράπεζες, και να ρωτήσετε αυτούς αν αισθάνονται μόνοι στην κρίση.

Και αντί για συνθήματα να μας πείτε, τι διαφορετικό θα κάνετε από αυτά που έκανε ο κ. Παπανδρέου, δύο χρόνια τώρα, για να μην αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι που είναι χιλιάδες, είναι εκατομμύρια – δεν είναι στατιστική το ένα εκατομμύριο των ανέργων και δεν μπορεί να λένε ευχολόγια γιατί το ένα εκατομμύριο σε λίγο θα γίνει ένα 1.200.000, 1.500.000. Κοινωνικό κραχ έρχεται. Και δεν τα λέω εγώ αυτά, τα λέει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ ότι η πραγματική ανεργία το 2012 θα φτάσει στο 28% και πείτε μου τότε πότε, περίπου αν έχουμε ιδέα, πότε θα έρθει αυτή η στιγμή που θα αισθανθούμε ότι η χώρα βγαίνει από την κρίση; Το 2020 με χρέος 120% του Α.Ε.Π.  και με 1.500.000 ανέργους;

Συνεπώς, περιμένουμε συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση. Θα συνεχίσετε ή θα αλλάξετε την πολιτική που εφήρμοσε ο κ. Παπανδρέου; Θα συνεχίσετε με τα χαράτσια;  Θα κόψετε το ρεύμα σε ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι, θα τους αφήσετε, η κυβέρνησή σας όχι εσείς προσωπικά, να πεθάνουν από το κρύο, θα πάτε στα δικαστήρια τους δημάρχους όπως της Ν. Ιωνίας, του Ελληνικού, ακόμα και του Πειραιά, ο Μιχαλολιάκος που βγήκε μπροστά για να μη συντελεστεί αυτό το έγκλημα. Θα εφαρμόσετε την εφεδρεία, όπως μας ζητάνε σε 30.000 ίσως και περισσότερους, όπως έλεγε η επιστολή του κ. Βενιζέλου στην κ. Λαγκάρντ, αν χρειαστεί, θα ρίξετε το αφορολόγητο στις 5.000, θα αφήσετε νοικοκυριά να μείνουν χωρίς πετρέλαιο, αυτά περιμένει να μάθει ο κόσμος. Αυτά ζητάει να μάθει ο κόσμος.

Και δυστυχώς απʼ ό,τι καταλάβαμε από τις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις η απάντηση σε όλα αυτά ερωτήματα είναι καταφατική. Φαίνεται ότι είστε αποφασισμένοι και μάλιστα δίχως να ρωτήσετε τον ελληνικό λαό, να τον οδηγήσετε σε ένα αργόσυρτο και βασανιστικό μαρτύριο. Σε ένα βαρέλι δίχως πάτο για να θυμηθώ και αυτό που έλεγε κάποτε ο κ. Βενιζέλος.

Δείτε, κύριε Πρωθυπουργέ, μόνο την έκθεση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία βάση της οποίας, υποτίθεται, παίρνουμε το πράσινο φως για την περιβόητη 6η δόση. Προβλέπει για τα τρία επόμενα χρόνια δημόσιες δαπάνες λιγότερες κατά 1/3. Τι σημαίνει δημόσιες δαπάνες κατά 1/3; Σημαίνει 1/3 λιγότερα νοσοκομεία, 1/3 λιγότερα σχολεία, σημαίνει 1/3 λιγότερη κοινωνική πρόνοια. Από το 45% περίπου του Α.Ε.Π. σε δημόσιες δαπάνες που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, θα πάμε στο 30% που είναι επίπεδο Λατινικής Αμερικής. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές, μοναδικό, εγχείρημα βίαιης υπανάπτυξης.

Και βεβαίως το επιχείρημα ότι θα δοθούν κάποια χρήματα από το ΕΣΠΑ –σημαντικό είναι αυτό– αλλά κύριε Παπαδήμο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι θα πρέπει να υπάρξει άλλος σχεδιασμός για το ΕΣΠΑ.

Δεν είναι η χώρα μας στην περίοδο της δεκαετίας του ʼ90 ή του 2000, μιας άλλης αναπτυξιακής πορείας όπου το βασικό αντικείμενο ήταν τα μεγάλα έργα, τα δημόσια έργα, αυτά που περιμένουν έχοντας βγάλει τα μαχαιροπήρουνα για να σώσουν τις εταιρείες τους οι μεγάλοι εργολάβοι και  οι διαπλεκόμενοι της πολιτικής και οικονομικής ζωής, οι οποίοι απʼ ό,τι κατάλαβα καλά από την ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, μας έλεγε ότι πολλοί απʼ αυτούς εκβίαζαν και για διαφημιστικές  πίτες. Αλλά ας πει ονόματα ο κ. Παπανδρέου αν είναι έτσι.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 15 χρόνια τώρα μας μιλάτε για μονόδρομους. Τώρα όμως που μας οδηγήσατε σε αυτό το αδιέξοδο δεν μπορείτε να συνεχίζετε να μιλάτε για μονόδρομους. Δεν μπορείτε να συνεχίζετε να μιλάτε για μονόδρομους διότι υπάρχει άλλος δρόμος εκτός απʼ αυτό του στενού νεοφιλελεύθερου συστημικού πλαισίου.

Διάβαζα προχθές στη Χαντεσμπλάντ, τη γερμανική εφημερίδα, συνέντευξη του κ. Γκρούκμαν. Δεν τα λέω εγώ λοιπόν, δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, και η Ευρωπαϊκή Αριστερά. Τι έλεγε ο κ. Γκρούκμαν ότι ή θα αλλάξει ριζικά η αρχιτεκτονική του ευρώ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα τυπώσει χρήμα και θα δανείζει χαμηλότοκα τα κράτη που έχουν ανάγκη ή θα διαλυθεί η ευρωζώνη. Δε μίλησε για τον κίνδυνο να διώξουν άρον-άρον την κακή Ελλάδα και να σωθεί η ευρωζώνη.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους εκβιασμούς την ώρα που καίγεται, φλέγεται όλη η Ευρώπη. Και ας δούμε ότι υπάρχει δυνατότητα εναλλακτικού δρόμου ακόμη και στα καθʼ ημάς.

Εμείς δεν είμαστε υπέρ των ελλειμμάτων. Εμείς όμως λέμε κάτι πολύ απλό και καθαρό. Να πληρώσουν οι πλούσιοι, να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες. Η εγχώρια διαπλοκή που έκανε πάρτι τον καιρό του εκσυγχρονισμού και της υποτιθέμενης επανίδρυσης του κράτους και τώρα περιμένει πώς και πώς να δει πώς θα σωθεί η ίδια και όχι πώς θα σωθεί η χώρα.

Αντί λοιπόν για τα χαράτσια, στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και τους αυταπασχολούμενους, να θεσπιστεί μια εισφορά στο 1% επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων που πέρσι ήταν πάνω από 200 δις αντί για την αύξηση στο Φ.Π.Α. στην εστίαση στο εξωφρενικό 23%, να μπει επιτέλους φόρους στους πλοιοκτήτες σε κάθε ένα από τα 4.000 πλοία τους που μπορεί να αποφέρει πάνω από 2 δις ευρώ. Αντί για το χαράτσι στα ακίνητα και σε μικρές ιδιοκτησίες που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 2,5 δισεκατομμύρια να μπει η εισφορά στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στις ιδιοκτησίες αξίας πάνω των 500.000 ευρώ με στόχο να μαζευτούν πάνω από 4 δις.

Αντί να μειωθεί το αφορολόγητο στις 5000 ευρώ να μπει έκτακτη εισφορά στις κινητές περιουσίες, καταθέσεις, στα ομόλογα, στις μετοχές που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ κατʼ άτομο. Υπάρχουν λύσεις. Αλλά αυτός ο εναλλακτικός δρόμος προϋποθέτει και την πολιτική βούληση σύγκρουσης με το μεγάλο κεφάλαιο την οποία δεν την έχει η τριμερής κυβέρνησή σας.

Και θέλω να σας πω κάτι, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και κύριε Πρωθυπουργέ, παρʼ όλο που έχετε πάρει την εντολή από τους δυο αρχηγούς των μεγαλύτερων κομμάτων –προκειμένου να αποφύγουν τη λαϊκή ετυμηγορία σας έδωσαν αυτή την εντολή– παρʼ όλα αυτά πρέπει να γνωρίζετε ότι βρίσκεστε στη θέση του Πρωθυπουργού ερήμην βέβαια του λαού αλλά έστω και εξ αντανακλάσεως και εξ αιτίας του λαού.

Διότι ο κ. Παπανδρέου δεν έφυγε επειδή τον ρίξανε τα συμφέροντα. Ο κ. Παπανδρέου αναγκάστηκε σε πτώση από τις κινητοποιήσεις του λαού μας. Και αυτός ο λαός που έχει υποστεί απίστευτες θυσίες αλλά και προσβολές ταυτόχρονα, αυτός ο καταρρακωμένος λαός που χειραφετήθηκε, που αγνόησε απειλές και εκβιασμούς, που βγήκε στους δρόμους διεκδικώντας δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, τι εισπράττει τώρα από το σχηματισμό της κυβέρνησής σας. Εισπράττει το πάντρεμα του χρηματοπιστωτικού αυταρχισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού. Ένα δομημένο ομόλογο φρούδων προσδοκιών που θα σκάσει και αυτό όπως η φούσκα των τοξικών ομολόγων.

Φανταστείτε δηλαδή τώρα πως μπορεί να αισθάνεται ένας ψηφοφόρος του 2009 που ψήφισε ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έδωσε 44% στον κ. Παπανδρέου απαντώντας στο ερώτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και που εδώ και δύο χρόνια ζει στο πετσί του τη βαρβαρότητα και που βλέπει τώρα στα υπουργικά έδρανα τους εκπροσώπους της ακροδεξιάς.

Και επίσης θα σας παρακαλούσα κύριε Πρωθυπουργέ, να εξηγήσετε στον Υπουργό σας τον κ. Βορίδη  ότι η δημοκρατία είναι μεγαλόκαρδη. Μπορεί να συγχωρεί ακόμη και έναν πρώην πρόεδρο της ΕΠΕΝ. Ακόμη και ανθρώπους που υπηρέτησαν τη χούντα, αλλά υπάρχουν και όρια. Όχι να μας κάνουν και μαθήματα δημοκρατίας οι νοσταλγοί του δικτάτορα Μεταξά και να μας λένε απʼ αυτό το βήμα ότι υπάρχει από τη μια η αστική δημοκρατία που θέλει το ευρώ και οι νοσταλγοί των αυταρχικών καθεστώτων. Μαθήματα δημοκρατίας στη δημοκρατική παράταξη και στην Αριστερά δε θα μας κάνουν οι νοσταλγοί του δικτάτορα Μεταξά.

Και κλείνω με το σημαντικότερο. Η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου δεν είναι –παρά τα λεγόμενα– ο δρόμος που διασφαλίζει τη συμμετοχή της χώρας μας στο ευρώ. Είναι ακριβώς το αντίθετο, μια διαδικασία απασφάλισης των όποιων δικλείδων προστασίας, των όποιων ισχυρών διαπραγματευτικών χαρτιών έχει ακόμη η χώρα μας από την ισότιμη παρουσία της στην ευρωζώνη.

Και εξηγούμαι. Αν ψηφιστεί η επόμενη δανειακή σύμβαση και προχωρήσει η αναδιάρθρωση που προβλέφθηκε στις 26 Οκτωβρίου, σχεδόν το σύνολο του ελληνικού χρέους κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Η δεύτερη δανειακή σύμβαση βεβαίως τελεί υπό σύνταξη αλλά αυτή είναι η κατεύθυνση και αν δεν είναι να διαψευστεί. Ενώ ήδη γνωρίζουμε από την εφαρμοσθείσα συμφωνία της 21ης Ιουλίου ότι αυτή η συμφωνία προέβλεπε υπαγωγή των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν σε ανταλλαγή των παλιών στο αγγλικό δίκαιο.

Θα γνωρίζετε βέβαια ότι από την πρώτη δανειακή σύμβαση που δεν ήρθε ποτέ προς κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχουν μπει κολοσσιαίας σημασίας όροι που θίγουν τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας όπως η παραίτηση από ασυλία λόγω κυριαρχίας. Η σπουδή των δανειστών μας, λοιπόν, είναι με τη μετατροπή του συνόλου του χρέους στο αγγλοσαξονικό δίκαιο να προστατεύσουν εαυτούς ακόμη και στη χειρότερη δυνατή εξέλιξη - αυτή τη διάλυση της ευρωζώνης. Γιʼ αυτό και θα απαιτήσουν προκειμένου να συνεχίζουν να μας χρηματοδοτούν να υποθηκεύσουμε το σύνολο της ελληνικής δημόσιας περιουσίας ή σχεδόν το σύνολο καθώς και τους πιθανούς μελλοντικούς μας πόρους, ενώ ταυτόχρονα θα μας απαγορεύσουν ρητώς να αναζητήσουμε εναλλακτικές πηγές δανεισμού.

Και σας ερωτώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι όλων των πτερύγων της Βουλής. Ακόμη και αν πιστεύετε ότι έτσι πρέπει να γίνει διότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια, ακόμη και αν πιστεύετε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος, θα αποδεχθείτε να κυρώσετε αυτή τη σύμβαση από μια, υποτίθεται, μεταβατική σύντομη κυβέρνηση, ερήμην του ελληνικού λαού;

Εμείς, όχι μόνο θα καταψηφίσουμε, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι ένας νέος συνασπισμός εξουσίας, αργά ή γρήγορα θα αναλάβει τις τύχες αυτής της χώρας και τότε να είστε σίγουροι δε θα αναγνωρίσουμε συμφωνίες και συμβάσεις που στερούνται δημοκρατικής νομιμοποίησης που είναι σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων που επιβαρύνουν δυσβάστακτα τον ελληνικό λαό και που εν τέλει αντιτίθενται στο Σύνταγμα και στη λαϊκή κυριαρχία.

Και εξ όσων καταλαβαίνω δεν είναι μόνο από το χώρο της Αριστεράς όλοι αυτοί που συμφωνούν ότι δεν μπορεί αυτή η εκχώρηση κυριαρχίας και αυτή η διάλυση της κοινωνίας να περάσει από μια Βουλή η οποία έχει χάσει πια κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση και βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα.