Μιλώντας στο ρ/σ «Ράδιο 9, 9,89» (Δ. Γκόλιας), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

Για το ενδεχόμενο επιλεκτικής χρεωκοπίας και την ευρωπαϊκή Βαβέλ

Μέχρι πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση απαγόρευε ακόμα και να συζητούμε αυτό το ενδεχόμενο. Χρησιμοποιούσε ως βασικό επιχείρημα για να περάσει το Μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, ο εφαρμοστικός νόμος ότι όλα αυτά είναι στραβά, άδικα αλλά τα ψηφίζουμε για να αποφύγουμε την χρεωκοπία.

Πριν στεγνώσει η μελάνη αυτών των νομοθετικών ενεργειών της κυβέρνησης, ήρθε το και «μνημόνιο και επιλεκτική χρεωκοπία».

Εμείς επιμένουμε να λέμε εδώ και 1,5 χρόνο ότι χρειάζεται τώρα ευρωπαϊκή ρύθμιση για το ευρωπαϊκό χρέος σε πολιτικό επίπεδο στην ευρωζώνη και την ΕΕ με την διαγραφή ενός μέρους του χρέους και την μετατροπή ενός άλλου σε ευρωπαϊκό με την διαχείριση του από την ΕΚΤ, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις υπερχρεωμένες χώρες. Αυτό είναι απαραίτητο αν θέλουμε να σωθεί  το ευρώ, όχι μόνο η Ελλάδα. Αλλιώς θα υπάρξει το ντόμινο της κατάρρευσης. Φυσικά χρειάζονται περισσότερος χρόνος αποπληρωμής,  λογικά επιτόκια ώστε να μειωθούν τα τοκοχρεολύσια και χρήματα να διοχετευθούν στην ανάπτυξη.

Αυτό που αναζητούν τώρα με καθυστέρηση, έχει όμως εξαπλωθεί το κοινωνικό και οικονομικό κόστος της κρίσης και η «φωτιά» έχει εξαπλωθεί. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού έχει υποστεί χοντρές θυσίες για τον απλούστατο λόγο ότι και η συνταγή του μνημονίου ήταν λάθος αλλά και ο μάγειρας που την εφαρμόζει δηλαδή η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά αποτυχημένος.

Επιπλέον αποδεικνύεται ότι οι ηγεσίες της ευρωζώνης αντί να δουν έγκαιρα τα αρχιτεκτονικά λάθη του ευρώ που οικοδομήθηκε χωρίς κοινή οικονομική πολιτική, χωρίς ισχυρή Τράπεζα και ισχυρή ενιαία πολιτική εξουσία. Αντί να προβούν σ΄αυτές  τις αλλαγές, το ανέβαλαν διαρκώς, τρέχοντας πίσω από τις αγορές οι οποίες κινούνται με το δόγμα «δώσε θάρρος στο χωριάτη να σʼ ανέβει στο κρεβάτι!»

Ο ΣΥΝ εδώ και καιρό υποστήριζε ότι  από το κυβερνητικό δίλημμα «και μνημόνιο ή χρεωκοπία» οδεύουμε στο «και μνημόνιο και χρεωκοπία».

Δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε απʼ αυτά που λένε και ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Βενιζέλος.

Πρέπει κα τα δύο μεγάλα κυβερνητικά βιολιά να βγουν και να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό για το τι παίζεται, να αλλάξουν το μείγμα της οικονομικής πολιτικής δραστικά και να δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη, τον περιορισμό της φοροδιαφυγής κα της σπατάλης του πελατειακού κράτους, στην ανακατανομή του πλούτου και στην δίκαιη κατανομή των βαρών. Θα πρέπει  να διεκδικήσουν σε πολιτικό επίπεδο τη ρύθμιση του χρέους με το πρόσθετο επιχείρημα ότι η «φωτιά» εξαπλώνεται πια και στην Ιταλία και στην  Ισπανία.

Αποδεικνύεται ότι αυτό που λέγανε  ότι το μόνο πρόβλημα που έχει η ευρωζώνη είναι οι   «άσωτοι και τεμπέληδες»  Έλληνες ήταν μια λαϊκίστικη μπαρούφα.

Όταν κάποιος είναι υπερχρεωμένος σε μια τράπεζα και έχει μεγάλη δυσκολία προτείνει στην τράπεζα να επιστρέψει πίσω το κεφάλαιο αλλά να μειωθούν οι υπερβολικοί τόκοι γιατί έτσι και η τράπεζα δεν θα χάσει  ολόκληρο το κεφάλαιο, θα εισπράξει λιγότερα από τόκους και να μου δώσετε μεγαλύτερο περιθώριο χρόνου να ξοφλήσω.

Το ίδιο χρειάζεται και η Ελλάδα μια λογική αναδιάρθρωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να βρεί χρόνο κα χρήμα με ένα νέο new deal για να μπορέσει η οικονομία να έρθει και πάλι στην τροχιά της ανάπτυξης η οικονομία της χώρας.

Όσο πιο αργά διορθώνεις το λάθος, τόσο πιο δύσκολο είναι και τόσο μεγαλύτερο το κόστος που πληρώνεις. Αν η κυβέρνηση είχε διαπραγματευτεί πριν υπογράψει το μνημόνιο νο1, αν δεν πανηγύριζε για τα τοκογλυφικά επιτόκια και δεν ειρωνευόταν και κάποιους σοβαρούς ανθρώπους που μιλούσαν εις ώτα μη ακουόντων, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.

Έστω και τώρα υπάρχει περιθώριο για περισσότερη διεκδίκηση και περισσότερο θαρραλέα στάση. Μια ενδεχόμενη χρεωκοπία δεν θα πλήξει μόνο τους Έλληνες αλλά και τους δανειστές μας. Η «φωτιά» έχει εξαπλωθεί και απειλεί όλο το οικοδόμημα.

Η Ευρώπη χρειάζεται μια επανίδρυση. Να δουλεύει για τους πολίτες και τους λαούς και όχι για τους τραπεζίτες.

Η ζώνη του ευρώ δέχεται μεγαλύτερες επιθέσεις, με πειραματόζωο την Ελλάδα, απʼ ότι οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία ή το Ηνωμένο Βασίλειο παρʼ ότι το χρέος της Ευρωζώνης ως σύνολο είναι μικρότερο από το χρέος αυτών των χωρών.  Αλλά έχουν μια ισχυρή και ενιαία κυβέρνηση, μια ισχυρή και ενιαία κεντρική τράπεζα που προσπαθούν να προφυλάξουν το νόμισμα τους. Στην Ευρώπη η κ. Μέρκελ ανησυχεί για το ευρώ λιγότερο απ΄ότι ο κ. Ομπάμα!