Στην πρωτολογία του ο κ. Τσίπρας είπε:

«Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Δεν πειράζει που ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο αξιότιμος κ. Κακλαμάνης υπερέβη το πρόγραμμα διότι ήταν κρίσιμη η παρέμβασή του, πρώτα και κύρια κρίσιμη για το κλίμα σʼ αυτή την αίθουσα. Ξέρετε παρακολουθώντας –για λίγο διάστημα όσο παρακολούθησα– πριν μιλήσετε κ. Πρόεδρε, είχα την αίσθηση ότι δε συζητάμε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της διακυβέρνησης της Ν.Δ., αλλά εδώ κάνουμε μνημόσυνο σήμερα, μνημόσυνο της χαμένης αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Προσέξτε εδώ, παρουσία βουλευτών, στην ολομέλεια της Βουλής, και δε λέω ναι της Ν.Δ. αποχώρησαν και από την εξεταστική, ήρθαν σήμερα, το ΛΑΟΣ ήταν στην εξεταστική, έφυγε σήμερα. Αν εξαιρέσουμε την παρουσία των βουλευτών της Αριστεράς πού είναι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος; Δύο-τρεις βουλευτές στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της διακυβέρνησης της Ν.Δ..

Κάτι συμβαίνει εδώ και δεν έχει να κάνει –κατά τη γνώμη μου– με την κρισιμότητα των στιγμών και με την ηθική κατάρρευση του κυβερνώντος κόμματος. Ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι όλοι σε ειδοποιούν ότι αυτό που συμβαίνει με τις εξεταστικές των σκανδάλων είναι μια απίστευτη φαρσοκωμωδία την οποία δεν έχουν το κουράγιο διότι δεν παράγει γέλιο, δεν έχουν το κουράγιο να παρακολουθήσουν ούτε οι ίδιοι οι βουλευτές και όχι ο ελληνικός λαός. Και βεβαίως εν αναμονή των κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων,  των επόμενων ημερών, εν αναμονή των σκληρών μέτρων που ετοιμάζεστε να πάρετε, θα τα φέρετε –λέει– την ερχόμενη Παρασκευή, καλύτερα τη Μεγάλη Παρασκευή να τα φέρετε κύριοι της κυβέρνησης διότι αν τα φέρετε τη Μεγάλη Παρασκευή θα συμπέσετε και με το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού. Μας ανεβάζετε σε ένα μεγάλο Γολγοθά χωρίς όμως να υπάρχει καμία στόχευση, καμία προοπτική, καμία ελπίδα ότι αυτοί οι κόποι και οι θυσίες θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Και βεβαίως εν αναμονή και της προοπτικής άμεσης υπαγωγής της χώρας στους μηχανισμούς ελεγχόμενης χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας διότι άλλη η κοινωνική χρεοκοπία –είναι ήδη γεγονός– και δεν είναι και καθόλου ελεγχόμενη, είναι άγρια, είναι πολύ σκληρή.

Και βεβαίως είπε εδώ ο κ. Κακλαμάνης ότι δεν πρέπει να μιλάμε για την προοπτική της αναδιάρθρωσης, την οποία την ετοιμάζετε παρεμπιπτόντως, ήρθε ο κ. Σόρος εδώ, μυρίστηκαν κρέας τα κοράκια της διεθνούς κοινότητας των κερδοσκόπων και ήρθαν να αποτιμήσουν τα ασημικά, τι από τη δημόσια περιουσία θα βάλουν στο μάτι και ήρθαν και να συζητήσουν αυτές τις διαδικασίες της αναδιάρθρωσης τις οποίες ξορκίζετε αλλά όλοι γνωρίζουμε, όλος ο ελληνικός λαός ξέρει, ότι παρασκηνιακά τις προετοιμάζετε και η μεγάλη μας ανησυχία δεν είναι αν τις προετοιμάζετε ή όχι, είναι ότι όλα αυτά θα γίνουν με έναν κοινό παρανομαστή – την πτώχευση του λαού, την κοινωνική χρεοκοπία του λαού, τα νέα πολύ σκληρά μέτρα και με μοναδικό στόχο να σωθούν οι τράπεζες και να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους οι πιστωτές μας.

Και δεν είναι πρόβλημα να λέμε εμείς –από το βήμα αυτό– πείτε την αλήθεια στο λαό, ούτε εμείς δημιουργούμε κινδύνους αυτοεπιβεβαιούμενης προφητείας όπως είπε ο αξιότιμος κ. Κακλαμάνης διότι ένα χρόνο πριν την αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία την πρωτοξεκίνησε ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Παπανδρέου όταν έλεγαν, λίγο μετά τις εκλογές, ότι βουλιάζουμε, ότι καταρρέουμε, ότι είμαστε Τιτανικός. Ποιος τα έλεγε αυτά; Και τα παιχνίδια με τα cds, εσείς τους δώσατε δυναμική, και βεβαίως να μη θυμηθώ και το περίφημο Τ+3 της Εθνικής Τράπεζας, τα τερτίπια των κερδοσκόπων, τώρα εδώ έρχεστε εκουσίως ή ακουσίως και κατηγορείτε την Αριστερά που σας λέει «πείτε την αλήθεια στο λαό», ότι εμείς είμαστε σε ολισθηρό δρόμο και δημιουργούμε κινδύνους. Αυτά είναι αστεία πράγματα.

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα του μνημοσύνου που διεξάγουμε σήμερα στην αίθουσα της Βουλής, η πεθαμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Από τις εκλογές και μετά ο πρωθυπουργός έλεγε ένα πράγμα, θα ματώσουμε όλοι μαζί, απευθυνόμενος και στον κ. Σαμαρά τον καλούσε να ματώσετε. Τελικά, φαίνεται, ότι έχετε επιλέξει να ρίξετε στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού και ότι όλη αυτή τη διαδικασία των εξεταστικών επιτροπών την προχωρήσατε προκειμένου όχι να αναδείξετε συγκεκριμένες πολιτικές και ποινικές ευθύνες αλλά προκειμένου να πείτε ότι τα είδαμε και δε βρήκαμε δυνατότητα να καταλογίσουμε καμία συγκεκριμένη πολιτική και ποινική ευθύνη σε κανένα πολιτικό πρόσωπο.

Αυτό συμπεραίνει κανείς βλέποντας την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης. Και σας γυρίζει μπούμερανγκ τώρα. Σας γυρίζει μπούμερανγκ διότι ο κόσμος εξοργίζεται από τα παιχνίδια συγκάλυψης και από τη γενικευμένη ατιμωρησία, από την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το θέμα που συζητάμε τώρα είναι διαχρονικό, δεν έχει να κάνει μόνο με τις ευθύνες της Ν.Δ., είναι ένα διαχρονικό, δικομματικό πολιτικό  έγκλημα το οποίο δεν πρόκειται να παραγραφεί από τη συνείδηση των εργαζομένων αυτής της χώρας. Δεν ξεκίνησε αυτή η υπόθεση χθες ή την προηγούμενη τετραετία. Αυτή η υπόθεση ξεκίνησε από τη δεκαετία του ʼ50, με την υποχρεωτική κατάθεση των αποθεματικών  των ασφαλιστικών ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδας με μηδενικό ή με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Συνεχίστηκε με πολιτικές αποφάσεις περί επένδυσης των αποθεματικών των ταμείων σε ομόλογα και μετοχές και ολοκληρώθηκε φυσικά με το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και με το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων.

Η Βουλή όλα αυτά τα χρόνια ψήφιζε νόμους. Ψήφιζε νόμους ώστε σε βάθος χρόνου,  6 δεκαετιών, μια διαρκής εγκληματική και βαθιά ταξική αναδιανομή του πλούτου να πραγματοποιείται προς όφελος πάντοτε λίγων γνωστών αγνώστων που καταδυναστεύουν και καταληστεύουν τον πλούτο αυτής της χώρας. Να λοιπόν πού πήγαν τα λεφτά. Goldman Sacks, Morgan Stanley, Detsche Bank, BNP Paribas και φυσικά οι επιτήδειοι ενδιάμεσοι που δόμησαν τα τοξικά ομόλογα όχι προφανώς εν αγνοία των πολιτικών υπευθύνων. Αυτές οι μεθοδεύσεις δεν μπορείτε να μας πείσετε ότι έγιναν χωρίς να παραχθεί και να κατευθυνθεί σε συγκεκριμένους αποδέκτες μαύρο  πολιτικό χρήμα. Δεν μπορείτε να μας πείσετε, κανέναν δεν μπορείτε να πείσετε.

Και ξέρετε ο τρόμος όλου του συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής που εκπροσωπεί επάξια ο δικομματισμός, είναι μην τυχόν και αποδειχθούν συγκεκριμένες ευθύνες για την παραγωγή και κατεύθυνση σε συγκεκριμένα πρόσωπα αυτού του λεγόμενου μαύρου πολιτικού χρήματος. Μην τυχόν και βρεθεί άκρη δηλαδή σε αυτό το παιχνίδι που παίζεται δεκαετίες στην πλάτη του ελληνικού λαού και που οδήγησε στην κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου και στην εκτόξευση του δημόσιου χρέους.

Χρηματιστήριο, εξοπλισμοί, Βατοπέδι, Siemens, ομόλογα, υποβρύχια, μια ατελείωτη σειρά σκανδάλων τα οποία είναι πολιτικά τέκνα του συστήματος διαπλοκής, πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που ξέρει βεβαίως με όλους τους τρόπους να συγκαλύπτει τα νώτα του.

Και ερχόμαστε σήμερα εδώ και αναρωτιέμαι τι ακριβώς συζητάμε σήμερα; Τι ακριβώς κάνουμε, πέρα από το να κάνουμε μνημόσυνο της χαμένης αξιοπιστίας. Τι ακριβώς κάνουμε, περιμένουμε τα κόλλυβα; Τι συζητάμε; Σχεδόν σε όλα τα πορίσματα προκύπτουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες και συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες, ανεξάρτητα αν εξ αιτίας του νόμου περί ευθύνης Υπουργών ή της αδυναμίας του ίδιου του Συντάγματος προκύπτει και ζήτημα παραγραφής. Αλλά αυτό δεν το γνωρίζατε όταν ήρθατε εδώ και θέσατε το ζήτημα και ψηφίσατε –όλοι ψηφίσατε– να ξεκινήσει η διαδικασία της Εξεταστικής; Άρα γιατί σήμερα κυρία Υπουργέ και κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του κυβερνώντος κόμματος δε λέτε κουβέντα για προκαταρκτική. Δεν θα προχωρήσετε την υπόθεση στην προκαταρκτική; Θέλω μια απάντηση.

Πολύ φοβάμαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συμπαιγνία συγκάλυψης και συμψηφισμού. Διότι το ίδιο θα κάνετε και με την υπόθεση της Siemens. Όταν ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Παπαδημούλης έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής προχθές, μέσα σε 3 ώρες μαζέψατε υπογραφές. Δυο μήνες δεν είχατε βρει χρόνο να τις μαζέψετε. Αλλά και σε αυτές τις υπογραφές που μαζέψατε δεν κάνατε κουβέντα για το αν θα πάτε σε προκαταρκτική την υπόθεση. Θα την φέρετε στην Ολομέλεια, και αυτή την υπόθεση, ώστε κουβέντα να γίνεται και εν τω μεταξύ θα έχετε ψηφίσει και το νέο νόμο του κ. Καστανίδη –ανεξάρτητα από το αν έχει θετικά ή αρνητικά, θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα– ώστε η υπόθεση να πάει απʼ ευθείας στο δικαστικό συμβούλιο και να μην καθαρίσετε εσείς την κόπρο του Αυγεία. Να την καθαρίσουν οι δικαστές.

Οι δικαστές που δυο χρόνια τώρα με κυνική ομολογία Τσουκάτου ότι έδωσε ένα εκατομμύριο –το είπε ο άνθρωπος– στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, δεν βρήκαν τρόπο να ανοίξουν και να ψάξουν τα ταμεία. Ούτε βεβαίως βρήκαν τον τρόπο να δικάσουν τον  Τσουκάτο. Ο Τσουκάτος έχει καμία παραγραφή εκ του νόμου ή εκ του Συντάγματος; Άρα ας αφήσουν κάποιοι αυτή  την καραμέλα, ότι αυτό που φταίει είναι οι κακοί νόμοι που απερίσκεπτα τους ψηφίσαμε, κάναμε λάθος ή το Σύνταγμα που δεν μας επιτρέπει. Δεν είναι ζήτημα νόμων. Είναι ζήτημα λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Είναι ζήτημα διαπλοκής, πολιτικής, οικονομικής και δικαστικής εξουσίας.

Ας μην απορούμε λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είναι διάχυτη στον κόσμο αυτή η αίσθηση της ατιμωρησίας.

Βέβαια ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία συνεπικουρούμενοι και από κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταβάλλατε φιλότιμες προσπάθειες, ώστε να παρουσιάσετε ως πολιτικό σύστημα και σύστημα διαπλοκής, όλον τον πολιτικό κόσμο, χωρίς εξαιρέσεις. Προσπαθείτε φιλότιμα να παρουσιάσετε μια εικόνα συλλογικής πολιτικής ευθύνης αντίστοιχη με την προσπάθεια συλλογικής απόδοσης ευθυνών που επιχείρησε με το στοχευμένο –δεν του ξέφυγε– «μαζί τα φάγαμε» που είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να δημιουργήσετε την αίσθηση της συλλογικής ευθύνης ότι αυτοί που ευθύνονται εξ ίσου είναι οι μεροκαματιάρηδες, οι εργαζόμενοι που σήμερα είναι άνεργοι, είναι τα παιδιά που τρέχανε γιατί δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και πήγαν και έγιναν συμβασιούχοι και γινόντουσαν όμηροι του πολιτικού σας συστήματος, ίδια ευθύνη.

Μόνο που πια κυρίες και κύριοι συνάδελφοι των δυο κομμάτων εξουσίας και ιδιαίτερα της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορείτε να κοροϊδέψετε κανέναν. Ούτε η επιχείρηση αυτοκάθαρσης με πολιτικά πρόσωπα που έχουν συνταξιοδοτηθεί μπορεί να αποδώσει. Ούτε η «φάμπρικα εξεταστικών επιτροπών»  με περιορισμένο αντικείμενο, μπορεί να σας αποδώσει λευκούς στην κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση ο λαός έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι αυτή η φάμπρικα των εξεταστικών δε θέλει να ρίξει άπλετο φως στις υποθέσεις κάθε μια ξεχωριστά, αλλά αυτό που θέλει, που επιδιώκει είναι να ξεπλύνει το κατεστημένο πολιτικό σύστημα.

Γιʼ αυτό εμείς αυτό που λέμε τελικά, είναι ότι αυτό που χρειάζεται στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα είναι όχι τόσο άλλη μια εξεταστική ή συνέχιση αυτής της φαρσοκωμωδίας, αυτό που χρειάζεται είναι, όπως προείπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μια μεγάλη ανατροπή. Είπε και ο κ. Κακλαμάνης για μεγάλη ανατροπή αλλά εγώ δεν κατάλαβα τι εννοούσε όταν έλεγε και αυτός για μια μεγάλη ανατροπή. Ίσως να εννοούσε ανατροπή μέσα από την ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όπου βλέπουμε χθες στον τομέα κοινοβουλευτικού ελέγχου, πρωτοφανές γεγονός για τα κοινοβουλευτικά χρονικά να έρχεται νομοσχέδιο που έχει περάσει δυο φορές από το υπουργικό συμβούλιο και να το στέλνουν πίσω με βαρύτατους χαρακτηρισμούς που αν τους εκστόμιζα εγώ ή κάποιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ή της αντιπολίτευσης απʼ αυτό το βήμα την επόμενη μέρα κάποιοι θα μας κατηγορούσαν σκαιότατα.

Όμως αγαπητοί συνάδελφοι της κυβέρνησης, το πρόβλημά σας που τελειώνει δηλαδή ο πολιτικός σας χρόνος, δεν είναι επειδή επεστράφη το νομοσχέδιο για τον τζόγο. Το πρόβλημά σας, αυτό που σας κάνει να αισθάνεστε ολοένα και λιγότερο σταθεροί στα πόδια σας, το πρόβλημά σας δηλαδή που καταρρέετε μέρα με τη μέρα είναι το γεγονός ότι επιλέξατε πριν από ένα χρόνο να γίνεται τα βαποράκια της πιο ανάλγητης νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ΔΝΤ, αυτής της πολιτικής που ως πειραματόζωο επέλεξαν κάποιοι την Ελλάδα να εφαρμόσουν και τώρα την επιλέγουν για όλη την Ευρώπη.

Και εμείς σας λέμε, όλοι όσοι επέλεξαν να κάνουν τα βαποράκια είχαν ίδια κατάληξη με την οποία θα έχετε και σεις. Ήδη σε Ουγγαρία και Ιρλανδία οι κυβερνήσεις του μνημονίου έχουν ηττηθεί. Στην Ισπανία ο Θαπατέρο αποσύρθηκε από την πολιτική. Δεν θα σας πω και στα δικά σας. Θα σας πω ότι στην Πορτογαλία η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση παραιτήθηκε προληπτικά. Και η εναλλακτική εκδοχή της δεξιάς ξεθώριασε πριν την ώρα της. Εκεί όμως στην Πορτογαλία, η συνεννόηση και ο συντονισμός της Αριστεράς μπορεί να δώσει μια νέα δυναμική στις εξελίξεις. Γιατί εμείς αυτό που λέμε και θα το λέμε με όση δύναμη έχουμε είναι ότι αυτό που τώρα χρειάζεται ο τόπος είναι μια μεγάλη ανατροπή που θα έρθει μέσα από την πλατιά συμπόρευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στην προοπτική ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα απεμπλέξει τη χώρα από το μνημόνιο της καταστροφής, που δε θα βυθίσει την κοινωνία και τους εργαζόμενους, που θα προχωρήσει στην παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, που θα βάλει μπροστά μια διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης, διαγραφής δηλαδή του χρέους και όχι αναδιάρθρωση έτσι όπως την ετοιμάζουν για να σωθούν οι τράπεζες και που θα δώσει μια νέα πνοή και ελπίδα σε αυτό τον τόπο. Όχι νέα μνημόσυνα σαν αυτά που βλέπουμε σήμερα στη Βουλή ή σαν αυτά που ετοιμάζετε για τις 15 Απριλίου που θα ανακοινώσετε τα μέτρα.

Και θα ήθελα να σας υπενθυμίσω κυρία Υπουργέ, ότι, ω τι σύμπτωση, 15 Απριλίου αν δεν κάνω λάθος είναι η επέτειος της βύθισης του Τιτανικού για τον οποίο τόσο καιρό μας έλεγε ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Παπανδρέου».

Στη δευτερολογία του ο κ. Τσίπρας είπε:

«Κυρία Υπουργέ, λυπάμαι, αλλά από τον τρόπο που μου απαντήσατε αποδεικνύεται ότι δεν έχετε προσχωρήσει μόνο στην πολιτική αντίληψη του κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά και στην ίδια τη φρασεολογία του. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν αυτός που ένα χρόνο πριν, όταν εμείς του λέγαμε ότι το Μνημόνιο θα είναι η χρεοκοπία και ότι αυτό το μίγμα πολιτικής θα οδηγήσει στην ύφεση και στο φαύλο κύκλο του χρέους, μου έλεγε «κύριε Τσίπρα, βρείτε μου 54 δισεκατομμύρια, για να αποπληρώσω τα ομόλογα που λήγουν στο τέλος του Μαΐου και μετά ελάτε να μου μιλήσετε». Και μου λέτε και εσείς σήμερα, ένα χρόνο μετά,  ακριβώς το ίδιο.

Υποτίθεται ότι εκείνη την περίοδο είχατε και τις ενστάσεις σας. Έχετε προσχωρήσει ακόμα και στη φρασεολογία του κ. Παπακωνσταντίνου. Σας λέω, λοιπόν, να σταματήσετε αυτή την καραμέλα των 110 δις, τα οποία πήρατε για να δίνετε μισθούς και συντάξεις. Τα 110 δις τα πήρατε για να συνεχίζετε αδιαλείπτως να αποπληρώνετε χρέη τα οποία δημιούργησαν ανεξέλεγκτες πολιτικές, Ολυμπιάδες, μίζες, εξοπλιστικά προγράμματα όλο το προηγούμενο διάστημα. Και κυρίως τα πήρατε για να μπορείτε να συνεχίζετε να χρηματοδοτείτε αδιάλειπτα τις τράπεζες. Δώσατε 105 δις σε ρευστό και σε εγγυήσεις στις τράπεζες την τριετία που μας πέρασε.

Μη μας λέτε τώρα ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος και ότι τις διαχωριστικές γραμμές τις βάζουν οι ισχυροί. Εάν ήταν έτσι, η παγκόσμια ιστορία δεν θα είχε καμία εξέλιξη. Πάντοτε οι ισχυροί θα έβαζαν τις δικές τους διαχωριστικές γραμμές. Δεν μπορείτε να καταλάβετε ένα πράγμα. Σε αδυναμία δεν είναι μονάχα αυτός που χρωστάει μεγάλα ποσά, αλλά και αυτός στον οποίο χρωστάνε πολύ μεγάλα ποσά. Αλλά, εσείς δεν το καταλαβαίνετε αυτό και δεν πήγατε να κάνετε καμία διαπραγμάτευση.

Θα σας πω και κάτι ακόμα. Μέσα στο 2012 έχουμε να αποπληρώσουμε 66 δις. Μη μας πείτε πάλι, «πείτε μας, πού θα τα βρούμε». Έχουμε απόψεις και προτάσεις. Και ευτυχώς μπορούμε να μιλάμε ακόμα σε αυτόν το τόπο. Από αυτά τα 66 δις πόσα θα πάρετε από το μνημόνιο, κυρία Κατσέλη; Θα πάρετε 24 με 25 δις. Πού θα τα βρείτε, λοιπόν, τα υπόλοιπα; Πείτε μας, τι θα κάνετε; Θα υπογράψετε νέα μνημόνια; Θα πάτε στο μηχανισμό;

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι εάν αυτές οι επιλογές θα συνοδευτούν από υπογραφές, μνημόνια και δεσμεύσεις για την κατάρρευση της κοινωνίας, για την κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής, για τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, για αυτές τις επιλογές που εσείς κάνατε, λέγοντας ότι θα βοηθήσουν να σωθούμε από τη χρεοκοπία. Τελικά τις κάνατε για να βοηθήσετε το σύνδεσμο των ελλήνων βιομηχάνων και όλους αυτούς, που ούτε στο καλύτερό τους όνειρο δεν είχαν δει αυτή την κατάρρευση των εργασιακών σχέσεων και αυτές τις ρυθμίσεις που φέρνετε. Τώρα, παρʼ όλα αυτά που κάνετε, οδηγούμαστε στη χρεοκοπία. Δεν φταίμε εμείς που λέμε την αλήθεια. Είναι η πραγματικότητα. Θέλετε να την πείτε «ελεγχόμενη». Να την πω και εγώ «ελεγχόμενη».

Τέλος, κυρία Κατσέλη, περίμενα από εσάς μία στοιχειώδη σοβαρότητα. Σας ερώτησα. Γιατί κάνετε αυτή τη συζήτηση εδώ, χωρίς να μας λέτε εάν θα προχωρήσετε σε σύσταση προκαταρκτικής Επιτροπής; Δεν πήρα καμία απάντηση, μονάχα τα γενικόλογα περί εξατομικευμένης ευθύνης και ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Βεβαίως, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.  Πρώτοι εμείς το λέμε. Αλλά, εάν δεν μου απαντήσετε αυτό, δεν μπορώ να πάρω πίσω και να ανακαλέσω όλα όσα είπα περί φαρσοκωμωδίας».