ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

20/03/2011

Αποσπάσματα από την κεντρική ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στα Τρίκαλα



Για την επίθεση στη Λιβύη και την εμπλοκή της Ελλάδας

Η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες απειλές. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ζούμε ίσως τις πιο κρίσιμες μέρες από το τέλος του 2ου Παγκόσμιου πολέμου. Από τη μια αυτή η συστημική κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού που απειλεί σαν τσουνάμι να σαρώσει κατακτήσεις των εργαζομένων. Από την άλλη η πυρηνική απειλή, στην Ιαπωνία, που  εικοσιπέντε χρόνια μετά το καταστροφικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της ασφάλειας των πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, τα οποία πληθαίνουν και στην ευρύτερη περιοχή μας. Και, τέλος, η νέα απειλή πολέμου στη γειτονία μας, όπου με αφορμή την βαρβαρότητα του Καντάφι, στήνονται επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή μάλιστα και της χώρας μας.

Αυτές οι επιλογές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, μπορούν να οδηγήσουν εύκολα σε γενικευμένους πολέμους που όχι μόνο δεν θα έχουν στόχο να εδραιώσουν τη λαϊκή κυριαρχία στις χώρες της Μεσογείου, αλλά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες των εξεγερμένων λαών του Αραβικού κόσμου.

Υπό αυτή την έννοια, όχι μόνο δεν κατανοούμε τη σπουδή της Ελληνικής κυβέρνησης να συνδράμει πρώτη στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, αλλά τη θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη που παραδίδει τη χώρα στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Απαιτούμε την άμεση απεμπλοκή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από το θέατρο του πολέμου. Απαιτούμε η χώρα μας να μην έχει καμία ανάμειξη στην επέμβαση.

Για την κυβερνητική πολιτική και τις εξελίξεις στην Ευρώπη

Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, παρουσίασε την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 εκατομμυρίων ευρώ, και την μείωση του επιτοκίου, ως αποτέλεσμα μιας σκληρής διαπραγματευτικής προσπάθειας.

ΨΕΜΑΤΑ- ΘΕΑΤΡΟ- ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Τo πόσο σκληρά διαπραγματεύεται αυτή η κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός το ξέρει από την αρχή αυτής της περιπέτειας.

Επίδειξη οσφυοκαμψίας απέναντι στις αγορές, δηλώσεις ότι είμαστε βουτηγμένοι στη διαφθορά και Τιτανικός που βυθίζεται, δεσμεύσεις ότι θα ικανοποιήσουμε κάθε απαίτηση για ολοκληρωτική κοινωνική κατεδάφιση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν υλοποιεί απλώς εντολές που έρχονται από τα ξένα κέντρα εξουσίας. Έχει κάνει την πιο επιδεικτική και πιο απροκάλυπτη στροφή προς τον Θατσερισμό που θα περίμενε κανείς. Βαφτίζει το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους γενναία μεταρρύθμιση. Και καμαρώνει για  την βίαιη εξώθηση ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας  στην ανασφάλεια και τη φτώχεια, αποκαλώντας την σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα. Πυροβολεί προς την κατεύθυνση της κοινωνίας στα τυφλά, και κατόπιν ζητά την επιδοκιμασία των αγορών και την ευσπλαχνία της κας Μέρκελ.

Η ελληνική κυβέρνηση έδωσε όμως και κάτι άλλο. Την συναίνεσή της σε ένα σχέδιο κοινωνικής οπισθοδρόμησης για ολόκληρη την Ευρώπη. Τη συναίνεσή της στο Ευρωπαϊκό μνημόνιο.

Για την εναλλακτική πρόταση της Ευρωπαϊκής αριστεράς

Υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.

Είναι ο δρόμος που περνάει μέσα από την αναδιανομή του πλούτου. Μέσα από ένα σχέδιο ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, προς όφελος των ανθρώπων και όχι του κέρδους. Μέσα από την στήριξη της πλήρους απασχόλησης.

Ο δρόμος αυτός περνά πρώτα και κύρια μέσα από μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Με διαγραφή ενός τμήματός του, και με ριζική βελτίωση των όρων αποπληρωμής. Και αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνο την Ελλάδα. Είναι μια απάντηση που πρέπει να δοθεί στην κρίση του χρέους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Την περασμένη βδομάδα έγινε στην Αθήνα ένα εξαιρετικό συνέδριο. Οι δυνάμεις της Αριστεράς από όλη την Ευρώπη συζήτησαν και εξειδίκευσαν τα προτάσεις αυτές. Δεν είναι απλώς μια διαφορετική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Είναι η μοναδική στρατηγική εξόδου από την κρίση. Γιατί η κρίση αυτή τρέφεται από τις δομικές αδυναμίες του μοντέλου ανάπτυξης που υιοθετήθηκε μέχρι σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι κρίση που σχετίζεται άμεσα με την αδυναμία του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού να δώσουν απαντήσεις.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα σταυροδρόμι. Ή η Ευρώπη θα φάει τις σάρκες της μέχρι να οδηγηθεί στο βέβαιο αδιέξοδο, ή θα αλλάξουμε πορεία τώρα. Και για να αλλάξουμε πορεία συμφωνήσαμε στο πιο άμεσο. Ότι ο αγώνας είναι κοινός. Είναι κοινός για την αριστερά σε όλη την Ευρώπη. ¨Είναι κοινός για τους ευρωπαίους εργαζόμενους που δεν τους χωρίζει τίποτα. Είναι κοινός για τους λαούς. Το μέλλον της Ευρώπης θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικό ή δεν θα υπάρξει καθόλου.   



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ