Με σκληρή γλώσσα κατά της κυβέρνησης, για την επιχειρούμενη ασφαλιστική και εργασιακή μεταρρύθμιση που συζητιέται αυτές τις ημέρες στην ολομέλεια της Βουλής, καταφέρθηκε από το βήμα η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, εστιάζοντας στην ομιλία της στα κυριότερα σημεία του νέου «υβριδικού» όπως το χαρακτήρισε, νομοσχεδίου, και κυρίως στις ρυθμίσεις που αφορούν στους νέους εργαζομένους, στα άτομα με αναπηρία και στις γυναίκες.

Κατηγορώντας τη σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας ότι «αυτούς που θα έπρεπε πρωτίστως να προστατεύει, εάν θέλει να αποκαλείται σοσιαλιστική, αυτούς σήμερα βάζει πρώτους στο στόχαστρο», σημείωσε μεταξύ άλλων: «Ακόμη και ο πλέον απρόσεκτος και ανυποψίαστος αναγνώστης του ασφαλιστικού εργασιακού νομοσχεδίου μπορεί να αντιληφθεί ότι, κατά την άποψή σας, περισσεύουν οι νεοεισερχόμενοι στην εργασία, οι μελλοντικοί εργαζόμενοι που θα ασφαλιστούν για πρώτη φορά το 2015, οι μητέρες με ανήλικα παιδιά, αλλά και τα άτομα με αναπηρία».

«Η επίσημη ανεργία είναι στο 15% και η ανασφάλιστη εργασία στο 25%.  Ακόμα είμαστε στην αρχή της ύφεσης και τα ποσοστά αναμένεται να χειροτερέψουν. Ποιος θα καταφέρει να συμπληρώσει σαράντα χρόνια ασφαλισμένα δουλειάς;» διερωτήθηκε, προσθέτοντας ότι «το ασφαλιστικό είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα και όχι δημοσιονομικό και αυτό διότι γεφυρώνει με αλληλεγγύη τις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές και αποτελεί εχέγγυο ότι δε θα επικρατήσει εργασιακός μεσαίωνας. Όμως, εσείς, με το νομοσχέδιο που καταθέσατε, στοχεύετε στις πιο βίαιες και άδικες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα κόντρα τόσο στη νέα, όσο και στην προηγούμενη γενιά, ενάντια ακόμα και στα αγέννητα σήμερα παιδιά».

Κλείνοντας την τοποθέτησή της, επεσήμανε ότι «οι χώρες που ακολούθησαν σε περασμένα έτη παρόμοια κοινωνικοασφαλιστική πολιτική με αυτήν που σήμερα αντιγράφετε, έφτασαν σε αδιέξοδο. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να βυθίσετε την κοινωνία σε χειρότερη κόλαση. Θέλω να θυμίσω αυτό που έχει ορθά διατυπώσει ο Ιταλός ακαδημαϊκός Ουμπέρτο Έκο. Είπε, λοιπόν, ότι “δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο ή, ακόμα χειρότερα, όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας. Και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο”. Εμείς, αν και για εσάς θεωρούμαστε μειοψηφία, δεν πρόκειται να θέσουμε τη δημοκρατία σε κίνδυνο. Θα συνεχίσουμε να αντιδρούμε, ζητώντας από όλες τις θεωρούμενες από εσάς μειοψηφίες του Κοινοβουλίου να κάνουν το ίδιο και να πάμε σε ονομαστική ψηφοφορία, ώστε να κριθεί ο καθένας ατομικά για τη στάση του. Καλούμε και όλη την κοινωνία σε δυναμικές κινητοποιήσεις και μαζικούς αγώνες για να ανατρέψουμε τα σχέδιά σας και να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία».

Το πλήρες κείμενο της τοποθέτησής της, είναι το ακόλουθο:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.

      ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
      ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
      ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΗ΄
      Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γρηγόριος Νιώτης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε τώρα στην ημερήσια διάταξη της

      ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

      Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα και συναφείς διατάξεις. Ρυθμίσεις στις Εργασιακές Σχέσεις».

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε τον κ. Πολατίδη.

    Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό Λάρισας κ. Ηρώ Διώτη.

      (ΕΡ)

      ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.

      Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, κύριοι Υπουργοί, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το ομολογήσετε, όχι μόνο εδώ μέσα, αλλά, κυρίως, στον ελληνικό λαό:  Έχετε συγκεκριμένο σχέδιο να ξεπουλήσετε τη χώρα, αλλά επειδή σας βγαίνει ακριβά, καθώς ακόμη ζούνε άνθρωποι εδώ, αποφασίσατε να τους εξοντώσετε, ώστε να βγει η αγοραπωλησία προσφορότερη. Διότι, μόνο ως καλοσχεδιασμένο σχέδιο εξόντωσης μπορεί κανείς να δει τις ρυθμίσεις του νέου υβριδικού νομοσχεδίου για την κοινωνική ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις και, μάλιστα, έχω την υποψία ότι ξέρω από πού είναι εμπνευσμένο.

      Απλά, μάλλον οι πολίτες δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς εννοούσε ο κύριος Παπανδρέου, όταν έλεγε ότι θα κάνει την Ελλάδα Δανία του Νότου. Ίσως δεν τον είχαμε παρακολουθήσει, διότι, διαβάζοντας το νέο νομοσχέδιο, μου ήρθε στο μυαλό η δανέζικη μαύρη πολιτικοκοινωνική κωμωδία «Πώς να Ξεφορτωθούμε τους Άλλους», στην οποία το Κοινοβούλιο της Δανίας ψηφίζει έναν έκτακτο στρατιωτικό νόμο, προσπαθώντας να καθαρίσει την κοινωνία από τα παράσιτά της, όπου παράσιτα λογίζονται τα άτομα που ζουν από την πρόνοια, οι άνεργοι και αρκετές ακόμα «αντιπαραγωγικές» ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες εξοντώνονται στο όνομα της ευημερίας του κράτους.

      Οι ομοιότητες, όμως, σταματούν κάπου εδώ.  Η διαφορά έγκειται στο ότι η ταινία είναι μυθοπλασία, ενώ εδώ μιλάμε για πραγματικές ζωές, για ανθρώπους με σάρκα και οστά, τους οποίους επιχειρείτε σήμερα να ξετινάξετε, να τους βάλετε να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, χωρίς ποτέ καν να τολμήσουν να ονειρευθούν ότι θα απολαύσουν τους κόπους της εργασίας μιας ζωής.  Διότι και αυτό σκοπεύετε να τους το στερήσετε με πρόσχημα τα δημοσιονομικά και το Μνημόνιο που συνυπογράψατε, όχι με την αγία, αλλά με την «αμαρτωλή τριάδα» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

      Στο προκείμενο, τώρα. Είναι σαφής ο προσανατολισμός που προκύπτει μέσα από το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα. Τα τρία «δεν» έχουν πάει περίπατο εδώ και καιρό, καθώς αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων ενώ, παράλληλα, αυξάνουν τα όρια του χρόνου παραμονής στην εργασία, μαζί με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Το διανεμητικό σύστημα των συντάξεων συρρικνώνεται και ταυτόχρονα καταργείται η τριμερής χρηματοδότηση στην κοινωνική ασφάλιση με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την περαιτέρω διεύρυνση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος.  Για τις επικουρικές, ούτε λόγος, αφού το κράτος δεν εγγυάται στο εξής τη χορήγησή τους. 

      Αυτό που με φοβίζει είναι το τι ακόμη θα επιχειρήσετε να περάσετε, εντός και εκτός Βουλής, στο επόμενο διάστημα, κάνοντας χρήση των ίδιων προσχημάτων. Πάμε τώρα και στο «ό,τι περισσεύει» της δικής μας ελληνικής φάρσας και ποιοι προκύπτει ότι περισσεύουν, κατά την άποψη της Κυβέρνησης, από τη δική μας κοινωνία. Ακόμη και ο πλέον απρόσεκτος και ανυποψίαστος αναγνώστης του ασφαλιστικού εργασιακού νομοσχεδίου μπορεί να αντιληφθεί ότι, κατά την άποψή σας, περισσεύουν οι νεοεισερχόμενοι στην εργασία, οι μελλοντικοί εργαζόμενοι που θα ασφαλιστούν για πρώτη φορά το 2015, οι μητέρες με ανήλικα παιδιά, αλλά και τα άτομα με αναπηρία.

      Σε όσα στατιστικά στοιχεία έχουν διατεθεί ως τώρα για την ανεργία στη χώρα, οι προαναφερθείσες ομάδες είναι «στο κόκκινο». Είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο και το μίνιμουμ που θα έπρεπε να διασφαλίσει μια Κυβέρνηση που θέλει να φέρει τον τίτλο «σοσιαλιστική» είναι η προστασία τους, ειδικά σε μία τέτοια κρίσιμη συγκυρία. 

      Εσείς, διαψεύδοντας ακόμα και τους πιο φανατικούς σας ψηφοφόρους, που ήλπισαν με τις εκλογές του Οκτώβρη στη στροφή, σε μία πολιτική που θα εγγυάται το κοινωνικό κράτος, βάλατε πρώτους στο στόχαστρο αυτούς ακριβώς που έπρεπε να προστατεύσετε. Η επίσημη ανεργία είναι στο 15% και η ανασφάλιστη εργασία στο 25%.  Ακόμα είμαστε στην αρχή της ύφεσης και τα ποσοστά αναμένεται να χειροτερέψουν. Ποιος θα καταφέρει να συμπληρώσει σαράντα χρόνια ασφαλισμένα δουλειάς;

      Να ξεκαθαρίσουμε επίσης κάτι.  Το ασφαλιστικό είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα και όχι δημοσιονομικό και αυτό διότι γεφυρώνει με αλληλεγγύη τις προηγούμενες και τις επόμενες γενιές και αποτελεί εχέγγυο ότι δε θα επικρατήσει εργασιακός μεσαίωνας. Όμως, εσείς, με το νομοσχέδιο που καταθέσατε, στοχεύετε στις πιο βίαιες και άδικες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα κόντρα τόσο στη νέα, όσο και στην προηγούμενη γενιά, ενάντια ακόμα και στα αγέννητα σήμερα παιδιά. 

      Για τις νέες γυναίκες, για τις νέες μητέρες, ασχέτως του αριθμού παιδιών που έχουν, δε λήφθηκε υπόψη κανένα κριτήριο κοινωνικό. Η Κυβέρνηση μεμψιμοιρεί για το δημογραφικό, παράλληλα επικαλείται τη γήρανση του πληθυσμού για τα μέτρα και στην πράξη, στο δια ταύτα, κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας ώστε καμία γυναίκα να μην το πάρει απόφαση στο εξής να γίνει μητέρα.  Και αυτό γιατί με τα μέτρα που θέλετε να περάσετε, με την αύξηση των ετών εργασίας και των ορίων συνταξιοδότησης, τιμωρείτε τη μητρότητα.

      (ST)

      (4EP)

      Το νέο υβριδικό νομοσχέδιό σας επιτίθεται στους νεαρής ηλικίας κυρίως εργαζόμενους, αλλά και στους ανέργους. Για τους πρώτους μπαίνει πλαφόν στις αποδοχές τους κάτω από το όριο του κατώτατου μισθού που προβλέπει η εκάστοτε εθνική γενική συλλογική σύμβαση. Στους δε stagiers έρχεστε σήμερα και τους λέτε ότι τους κάνετε τη χάρη να τους αναγνωρίσετε ένα έτος πλασματικής εργασίας, το οποίο σαφώς και θα κληθούν να το πληρώσουν από την τσέπη τους. Στους απολυόμενους, αυριανούς άνεργους, μειώνετε την αποζημίωση και ταυτόχρονα δίνετε δικαίωμα στις επιχειρήσεις για περισσότερες απολύσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Ποιας ανταγωνιστικότητας; Πού είδατε γραμμένο ότι, όταν μειώνεις τις αποδοχές, κόβεις τις παροχές, αυξάνεις τους έμμεσους και τους άμεσους φόρους, κινείται καλύτερα η αγορά; Μόνο ως ανέκδοτο και μάλιστα ως μαύρο μπορώ να το εκλάβω.

      Η πολιτική σας όμως, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Λίγο στον κόπο εάν μπαίνατε να εξετάσετε τη σύγχρονη πολιτικοοικονομική ιστορία, που το έχει ήδη καταγράψει, θα γνωρίζατε ότι οι χώρες που ακολούθησαν σε περασμένα έτη παρόμοια κοινωνικοασφαλιστική πολιτική με αυτήν που σήμερα αντιγράφετε έφτασαν σε αδιέξοδο. Η ύφεση πάντα γεννά ύφεση, όταν μπαίνεις στο φαύλο κύκλο που η Ελλάδα έχει εισέλθει πιο βαθιά από την υπογραφή του Μνημονίου και μετά. Εμείς δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να βυθίσετε την κοινωνία σε χειρότερη κόλαση.

      Κλείνοντας, θέλω να θυμίσω αυτό που έχει ορθά διατυπώσει ο Ιταλός ακαδημαϊκός Ουμπέρτο Έκο. Είπε, λοιπόν, ότι δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο ή, ακόμα χειρότερα, όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας. Και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Εμείς, αν και για εσάς θεωρούμαστε μειοψηφία, δεν πρόκειται να θέσουμε τη δημοκρατία σε κίνδυνο. Θα συνεχίσουμε να αντιδρούμε, ζητώντας από όλες τις θεωρούμενες από εσάς μειοψηφίες του Κοινοβουλίου να κάνουν το ίδιο και να πάμε σε ονομαστική ψηφοφορία, ώστε να κριθεί ο καθένας ατομικά για τη στάση του. Καλούμε και εσάς και καλούμε και όλη την κοινωνία -άλλη μια μειοψηφία για εσάς- σε δυναμικές κινητοποιήσεις και μαζικούς αγώνες για να ανατρέψουμε τα σχέδιά σας και να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία.

      Σας ευχαριστώ.

      (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

      ΠΡΟΕΔΡΕΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση): Ευχαριστούμε την κ. Διώτη.