ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΗΡΟΥΣ ΔΙΩΤΗ

Σκληρή κριτική στο «νομοσχέδιο-πολυμίξερ, του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, που βάζει στο ίδιο μπολ τους πάντες και “αλέθει” σύσσωμο τον χώρο της εκπαίδευσης» άσκησε κατά την ομιλία της στη Βουλή η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, ζητώντας να αποσύρουν «το μόρφωμα, που, υποκριτικά, ονομάζετε πολυνομοσχέδιο, που μάλιστα θα αναβαθμίσει, όπως ισχυρίζεστε, το ρόλο του εκπαιδευτικού».

«Πανικόβλητοι και χωρίς καμία απολύτως νομιμοποίηση, προχωρήσατε την Κυριακή στην ανακοίνωση επαχθών, άδικων και βάρβαρων μέτρων, που κατεδαφίζουν όσα είχαν απομείνει όρθια έως σήμερα» σημείωσε η βουλευτής, σχετίζοντας ευθέως την κατάθεσή του με την περίοδο «που εξαπολύεται επίθεση στην κοινωνία, που αμφισβητεί και υπονομεύει δημόσια και κοινωνικά αγαθά κατακτημένα από τον κόσμο της εργασίας με αγώνες και θυσίες. Στη λογική αυτή, με το παρόν νομοσχέδιο, που το τελευταίο στο οποίο στοχεύει είναι η αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, ο τελευταίος αντιμετωπίζεται ως ένα φθηνό, εκμεταλλεύσιμο και ιδεολογικά υποταγμένο εργατικό δυναμικό».

Η κ. Διώτη προσέθεσε ότι με το πολυνομοσχέδιο, «επιχειρείται να οικοδομηθεί το φτηνό, ευέλικτο και πειθαρχημένο “νέο σχολείο” της αγοράς», και ότι πουθενά δε γίνεται λόγος για «την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης και της έρευνας».

Η βουλευτής έκανε αναφορά στους ωρομισθίους/αναπληρωτές που σήμερα καταδικάζονται «σε ομηρεία και εργασιακή ανασφάλεια», σε όλες τις ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών που χάνουν κοινωνικές παροχές και διευκολύνσεις «κατά τα άλλα, στο όνομα της “αξιοκρατίας” και των “ίσων ευκαιριών”», αλλά και στους «αποκαλούμενους “μέντορες” που θα επιστρατεύσει το υπουργείο για την υποτιθέμενη αυταξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τους αξιολογητές».

«Μάλλον τη νεοφιλελεύθερη συνταγή των Βρυξελλών και του ΔΝΤ θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και στον τομέα της παιδείας, και όχι μια πολιτική που έχει πραγματικά ανάγκη η δημόσια εκπαίδευση» κατέληξε η βουλευτής, προσθέτοντας ότι «οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να σκύβουν, ως υποτελείς σας, το κεφάλι. Θα αντιδράσουν, και όσους μηχανισμούς καταστολής κι αν επιστρατεύσετε, δε θα μπορέσετε να σταματήσετε αυτό το παλιρροιακό κύμα, που εσείς προκαλέσατε και, αργά ή γρήγορα, θα σας πάει στον πάτο».

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της βουλευτή είναι το ακόλουθο:

Κύρια πρόεδρε, κυρία υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Πριν ξεκινήσω την επιμέρους κριτική μου και σας αναλύσω εν συντομία γιατί δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να ψηφίσουμε –ως ΣΥΡΙΖΑ - το νομοσχέδιο που έχετε φέρει, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Το νέο σχολείο-Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού», να σας διαβάσω κάποια ενδιαφέροντα αποσπάσματα.

«Η ενίσχυση αλλά ακόμα περισσότερο και η απελευθέρωση των πιο δημιουργικών μας δυνάμεων, της νεολαίας, της διανόησης, των εργαζόμενων, αποτελεί προϋπόθεση για την αυριανή κοινωνία της γνώσης. Σʼ αυτή την εποχή χρειάζεται να ενισχύσουμε τον ρόλο του Δημόσιου στην παιδεία […] Σε κάθε περίπτωση η πρόκλησή μας είναι να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις του ελληνισμού από στενές γραφειοκρατικές λογικές ενώ παράλληλα να διαφυλάξουμε τις αρχές της ισότητας ευκαιριών για όλους, αλλά και της ενίσχυσης, της υποστήριξης των αδύναμων ώστε να συμμετέχουν και αυτοί ισότιμα στην κοινωνία μας».

Αυτά, ακόμη και σήμερα, χωρίς ντροπή, υπάρχουν αναρτημένα στην ιστοσελίδα του κ. Πρωθυπουργού, στη θεματική της Παιδείας. Τώρα, το ποια σχέση έχουν όλα αυτά τα λόγια, με την πραγματικότητα στην οποία προσγειώνει υποχρεωτικά του εκπαιδευτικούς το νέο νομοσχέδιο, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Κύριοι της κυβέρνησης,

Πανικόβλητοι και χωρίς καμία απολύτως νομιμοποίηση, προχωρήσατε την Κυριακή στην ανακοίνωση επαχθών, άδικων και βάρβαρων μέτρων, που κατεδαφίζουν όσα είχαν απομείνει όρθια έως σήμερα –τα υπόλοιπα είχαν καταρρεύσει πάλι από τις δικές σας πολιτικές.

Για μια ακόμη φορά, ζητάτε από τους εργαζομένους να πληρώσουν τα σπασμένα από τη δικιά σας «ζημιά». Προσπαθείτε δε, να τους πείσετε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος, ότι εάν δεν προχωρήσετε επιτόπου σε αυτές τις εγκληματικές επιλογές, η χώρα θα πτωχεύσει, θα διαλυθεί. «Αυτοί που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι, κηρύσσουν τη λιτότητα» είχε γράψει ο Μπέρτολ Μπρεχτ. Έτσι κι εσείς.

Όμως, ποτέ κανένας δρόμος δεν είναι μονόδρομος, υπάρχουν παρακαμπτήριοι, υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές, μην ψεύδεστε άλλο. Σας έχουν καταλάβει.

Και στο θέμα της Παιδείας, υπάρχει άλλος δρόμος, από αυτόν που επιτακτικά ζητά η υπουργός να ακολουθήσουμε. Δε θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι το νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο που εξαπολύεται επίθεση στην κοινωνία, που αμφισβητεί και υπονομεύει δημόσια και κοινωνικά αγαθά κατακτημένα από τον κόσμο της εργασίας με αγώνες και θυσίες. Στη λογική αυτή, με το παρόν νομοσχέδιο, που το τελευταίο στο οποίο στοχεύει είναι η αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, ο τελευταίος αντιμετωπίζεται ως ένα φθηνό, εκμεταλλεύσιμο και ιδεολογικά υποταγμένο εργατικό δυναμικό.

Με το Πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων επιχειρείται να οικοδομηθεί το φτηνό, ευέλικτο και πειθαρχημένο «νέο σχολείο» της αγοράς. Οι εξαγγελίες της υπουργού, για δήθεν αλλαγή στη φιλοσοφία της εκπαιδευτικής πολιτικής με πρόταγμα το ρητό «πρώτα ο μαθητής» δεν πείθουν κανένα. Αναιρούνται κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών και ουσιαστικά γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω σε ότι αφορά τη λειτουργία του Δημόσιου Σχολείου.

Το πολυνομοσχέδιο υποδεικνύει ως κύριο ένοχο τον εκπαιδευτικό για τις «ανορθολογικές καταστάσεις και αδιέξοδα» που παρατηρούνται στα σχολεία. Λες και όλες οι προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις και επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις στον πολύπαθο χώρο της Παιδείας, είναι έργο των εκπαιδευτικών και όχι της εκάστοτε διοίκησης του υπουργείου. Και όχι της συνολικής νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης των κυβερνήσεων. Η σοβαρή έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (ή υποδομών), αιθουσών, βιβλιοθηκών, τα λυόμενα σχολεία και τα σχολεία – κλουβιά στις μεγάλες πόλεις, η παντελής απουσία επιμορφωτικών προγραμμάτων για τους εκπαιδευτικούς είναι μερικά μόνο παραδείγματα περιφρόνησης της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας.

Τι παραλείπετε να πείτε στο ενημερωτικό σας σημείωμα; Την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης και της έρευνας. Αλλά τέτοιες επισημάνσεις δεν εξυπηρετούν το βασικό και άμεσο στόχο της ηγεσίας του Υπ. Παιδείας, που δεν είναι άλλος από την υπονόμευση του κύρους και της θέσης των εκπαιδευτικών.

Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια; Το νομοσχέδιο-πολυμίξερ, βάζει στο ίδιο μπολ τους πάντες και τους «αλέθει»: κόβει και ράβει τους διορισμούς στην εκπαίδευση στα μέτρα του ΔΝΤ, καταδικάζει δεκάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, κοροϊδεύει τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται ήδη στις λίστες αναμονής, απαξιώνει τις πανεπιστημιακές σπουδές και τα πτυχία, αυξάνει την πίεση στους μόνιμους εκπαιδευτικούς, εισάγει τον θεσμό της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας που θα συνδεθεί σε δεύτερη φάση με τη χρηματοδότηση και τέλος αμφισβητεί τη μονιμότητα. Είναι άραγε δυνατό να έχεις εκπαίδευση ποιότητας με τους εκπαιδευτικούς όμηρους και σε πλήρη ανασφάλεια; Με τους εκπαιδευτικούς ταπεινωμένους; Με τους αναπληρωτές - ωρομίσθιους που τους πετάει πίσω στον ΑΣΕΠ ενώ εδώ και 2-3-4 χρόνια γυρίζουν νησιά, βουνά και λαγκάδια για να μαζέψουν μόρια;

Κάνατε, λέει, ανοικτή δημόσια διαβούλευση τον Ιανουάριο του 2010 και έλαβαν μέρος 3.500 πολίτες. Ζητήθηκαν, λέει, από όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς και κατατέθηκαν γραπτές προτάσεις. Μάλιστα. Θέλετε, δηλαδή, να μας πείτε ότι η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας, η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας και όποιοι άλλοι μετείχαν στη διαδικασία, συναίνεσαν στο έκτρωμα που καταθέσατε; Ή μήπως ότι, για τα μάτια του κόσμου, μπήκατε σε μια τέτοια διαδικασία, αφού έτσι κι αλλιώς, τα πάντα, όλες οι διατάξεις ήταν προκαθορισμένες και το «έγκλημα», εντός εισαγωγικών, προμελετημένο; Ρητορικό σαφώς το ερώτημα, διότι εάν είχατε λάβει υπόψη σας τις προτάσεις των ίδιων των εκπαιδευτικών, σήμερα δε θα αντιμετωπίζατε αυτό το κύμα αντιδράσεων.

Επανέρχομαι, όμως, σε επιμέρους ζητήματα του πολυνομοσχεδίου:

Ποια αξιοκρατία και ποια πολιτική των ίσων ευκαιριών ευαγγελίζεται ακόμη ο κ. πρωθυπουργός; Είχατε καταντήσει τους αναπληρωτές και τους ωρομισθίους γυρολόγους, που γύρναγαν σε κάθε πιθανό και απίθανο χωριό. Δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί εδώ και αρκετά χρόνια υποχρεώθηκαν σε διαρκή εργασιακή περιπλάνηση, αναγκάστηκαν να αποδεχτούν δυσβάστακτους εργασιακούς όρους με μοναδικό κίνητρο τη συλλογή μορίων προϋπηρεσίας -όπως οι νόμοι των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ προέβλεπαν μέχρι τώρα-. Σήμερα τους πετάτε πάλι στη διαδικασία του ΑΣΕΠ και διαπιστώνουν ότι απαξιώνεται πλήρως η προϋπηρεσία τους στο όνομα της «αξιοκρατίας» και των «ίσων ευκαιριών».

Αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για ποιους; Για τους πολυτέκνους εκπαιδευτικούς; Για τους εκπαιδευτικούς που εντάσσονται στην κατηγορία των Ατόμων με Αναπηρία 67% και άνω; Ή μήπως για τους τρίτεκνους εκπαιδευτικούς;

Για ποιες ίσες ευκαιρίες μιλάμε, όταν στο όνομα της πάταξης της μαύρης εργασίας, όχι απλά δεν την καταργείτε, αλλά αντίθετα, την «αναβαθμίζετε», θεσμοθετώντας προσλήψεις αναπληρωτών και ωρομισθίων μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ;

Για τι απʼ όλα να μιλήσω; Για τα ταχύρρυθμα σεμινάρια απόκτησης παιδαγωγικής κατάρτισης, που και μόνο λόγω διάρκειας, αυτοακυρώνουν την όποια αξία τους; Για τους αποκαλούμενους “μέντορες” που θα επιστρατεύσει το υπουργείο; Για την υποτιθέμενη αυταξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τους αξιολογητές; Λες και το υπουργείο, δε γνωρίζει τι γίνεται στον χώρο; Κάθε χρόνο άλλωστε, οι σχολικές μονάδες παραδίδουν έγγραφα με στατιστικά στοιχεία για το εκπαιδευτικό προσωπικό, τις υποδομές αλλά και τους μαθητές. Έπειτα, γίνεται να κόβετε λεφτά από τους φορείς αλλά και από την ίδια την εκπαίδευση και μετά να ζητάτε αξιολόγηση; Να αξιολογήσετε τι, κυρία υπουργέ; Τα αποτελέσματα της πολιτικής σας;

Με όλα τα παραπάνω, συνάγεται το συμπέρασμα πως, μάλλον τη νεοφιλελεύθερη συνταγή των Βρυξελλών και του ΔΝΤ θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και στον τομέα της παιδείας, και όχι μια πολιτική που έχει πραγματικά ανάγκη η δημόσια εκπαίδευση. Οπότε, ας μην κοροϊδεύετε ούτε τους εκπαιδευτικούς, ούτε τους μαθητές, ούτε τους γονείς τους, ότι ό,τι κάνετε, το κάνετε για το δικό τους καλό, γιατί βάζετε «πρώτα το μαθητή». Κύριε πρωθυπουργέ, κυρία υπουργέ, ανοίξτε τα αφτιά σας: σας εγκαλούν οι ίδιοι σας οι ψηφοφόροι, η ίδια η κοινωνία για όσα επιχειρείτε να πράξετε.

Πάρτε πίσω αυτό το μόρφωμα, που επιμένετε, υποκριτικά, να το ονομάζετε πολυνομοσχέδιο, που μάλιστα θα αναβαθμίσει, όπως ισχυρίζεστε, το ρόλο του εκπαιδευτικού. Μην επιχειρείτε να κλέψετε τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Όσο κι αν σας ακούγεται περίεργο, δεν έχουν μάθει να σκύβουν, ως υποτελείς σας, το κεφάλι. Θα αντιδράσουν, να είστε σίγουροι επʼ αυτού. Θα αντιδράσουν και όσους μηχανισμούς καταστολής κι αν επιστρατεύσετε, δε θα μπορέσετε να σταματήσετε αυτό το παλιρροιακό κύμα, που εσείς προκαλέσατε και, αργά ή γρήγορα, θα σας πάει στον πάτο.