• Γίνονται τιμητές αυτοί που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια και μας οδήγησαν ως εδώ
• Υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Τον προτείνουμε εδώ και χρόνια. Οι μονόδρομοι μας οδήγησαν σε βούρκο.
• Δεν μπορεί να διαλύεται η κοινωνία και η Αριστερά να μην μπορεί ούτε να συζητήσει. Προσανατολίζομαι να ζητήσω επισήμως συνάντηση από την κα Παπαρήγα
• Καθοδηγούμενος λαϊκισμός, από τους επίδοξους Έλληνες Μπερλουσκόνι, ότι φταίνε όλοι οι πολιτικοί. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

-    Από πολύ κόσμο ακούγεται ότι στην Αριστερά θα μπορούσε να προσβλέπει κανείς μια διαφορετική προοπτική για τα πράγματα… Δηλαδή τώρα που φτάσαμε στο αμήν, στο απόγειο της κρίσης και ίσως και της κατάρρευσης ενός μοντέλου που δεν απέδωσε ή απέδωσε τα χάλια που ζούμε σήμερα και βλέπει μια Αριστερά η οποία αντιδρά με τα καθιερωμένα, δηλαδή θα αγωνιστούμε, θα αντιδράσουμε σ΄ αυτά τα μέτρα….. και μετά; Μια πρόταση διεξόδου διαφορετική απ΄ αυτήν που μας προτείνεται υπάρχει; …

Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια σύγχυση στην ελληνική κοινωνία, ένα σοκ, ο κόσμος είναι απογοητευμένος, υπάρχει ένας κόμπος στο λαιμό σε όλους και πολύ φοβάμαι ότι η πρώτη αντίδραση -και σε ένα βαθμό είναι φυσιολογική- όταν το σύστημα βυθίζεται, το πολιτικό σύστημα βυθίζεται, αποτυγχάνει, προφανώς αυτοί που κυβέρνησαν έχουν τις ευθύνες, μην γελιόμαστε, δεν έχει η Αριστερά τις ευθύνες, Έχει άλλες ευθύνες η Αριστερά. Η Αριστερά έχει την ευθύνη ότι δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να ενώσει τις δυνάμεις της και να καταφέρει να προβάλει μια πειστική εναλλακτική προοπτική.

Από την άλλη είναι πολύ άδικο να γίνονται και τιμητές όλοι όσοι μας κυβέρνησαν 35 χρόνια και έφτασαν τα πράγματα εδώ που έφτασαν να λένε ότι φταίει η αριστερά. Η αριστερά έχει τις δικές της ευθύνες, αλλά δεν κυβέρνησε  τον τόπο ως εκ τούτου έχει το ηθικό πλεονέκτημα να λέει ότι εμείς τα λέγαμε αλλιώς, εσείς τα κάνατε αλλιώς.

-    Από κει και πέρα όμως γιατί ο κόσμος δεν έρχεται στην Αριστερά;…

Υπάρχει και μια ιστορική εμπειρία. Οι κρίσεις δεν δημιουργούν ευθύγραμμα τη ανάπτυξη των δυνάμεων που κάνουν κριτική στο σύστημα. Στο κάτω-κάτω αυτή είναι μια δομική καπιταλιστική κρίση. Όσοι κάναμε κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα υπό μία έννοια δικαιωνόμαστε. Αλλά αν δούμε ιστορικά και τι συνέβη το ΄29 και μετά στην Ευρώπη και βεβαίως τι έγινε στην Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 και αρχές του 2000 όπου και εκεί το ΔΝΤ επέβαλε πολιτικές που οδήγησαν σε χρεοκοπία κι εκεί υπήρχε και κοινωνική αριστερά. Εν τούτοις αναπαλαιώθηκε το σύστημα, ο κοινωνικοπολιτικός συνασπισμός εξουσίας που διακυβέρνησε την Αργεντινή αναπαλαιώθηκε και με νέα πρόσωπα ήρθαν πάλι οι ίδιοι.

-    Είδατε λοιπόν που το σύστημα έχει τη δυνατότητα να αναπαλαιώνεται και σ΄ αυτό δεν έχετε απάντηση.. Και τη λύση πάλι ο καπιταλισμός τη δίνει.

Είναι άδικο να λέτε ότι η Αριστερά δεν έχει προτάσεις….

-    Ζητάμε να τις ακούσουμε…

Και είναι άδικο να λέτε ότι όλο αυτό το διάστημα την αιφνιδίασε η κρίση. Ήμασταν οι πρώτοι που είδαμε την κρίση. Την είδαμε όταν κάποιοι πανηγύριζαν για το ισχυρό ευρώ, την ισχυρή οικονομία, οραματίζονταν έτσι μεγάλες ιδέες και έκαναν Ολυμπιάδες κι εμείς λέγαμε μην κάνετε Ολυμπιάδες, ελάτε να δούμε το χρέος, να δούμε πώς θα φτιάξουμε μια σοβαρή παραγωγική βάση σ΄ αυτή τη χώρα, πώς θα αναπτύσσεται η οικονομία μας σε υγιή βάση. Δεν μας άκουσαν.

Ήμασταν επίσης οι πρώτοι που και σε προγραμματικό επίπεδο προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε έναν εναλλακτικό δρόμο. Ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε για πειραματόζωο, λέγαμε ότι η χώρα γίνεται πειραματόζωο…. Μιλήσαμε για συντονισμένες προσπάθειες του ευρωπαϊκού Νότου, για εναλλακτικές πηγές δανεισμού. Και έχουμε κουραστεί να ακούμε διαρκώς για μονοδρόμους. Όταν λέγαμε ότι η ΟΝΕ πρέπει να είναι πραγματική σύγκλιση οικονομιών και όχι ονομαστική σύγκλιση, μας έλεγαν μονόδρομος, επί Σημίτη. Όταν λέγαμε ότι τα εξοπλιστικά προγράμματα πρέπει να μειωθούν και να υπάρξει μια άλλη προσέγγιση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, άλλοι μας έλεγαν για μονόδρομο. Όταν λέγαμε όχι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, μας έλεγαν μονόδρομος γιατί θα φύγουν οι επενδυτές.

Αυτοί οι μονόδρομοι μας οδήγησαν σήμερα σε βούρκο, δυστυχώς.

-    Να δεχτώ αυτή την κριτική. Η αντιπρόταση στο μονόδρομο υπάρχει;.. Σ΄ ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, με δεδομένη την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη - εκτός κι αν η πρότασή σας είναι να φύγουμε από την ευρωζώνη…

Όχι δεν είναι, αν και δεν αποκλείουμε τίποτα πια για την ίδια την Ευρώπη έτσι όπως είναι τα πράγματα…

-    Προφανώς.. Λέω λοιπόν ότι είναι ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον στην οικονομία, με δεδομένη τη θέση μας σʼ  αυτό το περιβάλλον και με δεδομένες και τις οικονομικές σχέσεις και με δεδομένες τις ανάγκες τις οικονομικές που έχουν προκύψει από τη λειτουργία αυτού του συστήματος. Τι μπορεί  κανείς να προτείνει μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο;..

Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο θα μπορούσε κανείς να προωθήσει συμμαχίες με τις χώρες εκείνες οι οποίες βρίσκονται στην ίδια μειονεκτική θέση με τη δικιά μας χώρα, τις ελλειμματικές χώρες του Νότου, συμμαχίες με τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις της Ευρώπης που έχουν μια αντίληψη, που δεν συμβαδίζει με την αντίληψη της κας Μέρκελ σήμερα και ταυτόχρονα να προβάλλει έναν εναλλακτικό δρόμο αναπτυξιακής προοπτικής για τη χώρα.

Πολύ απλά. Έχουμε πράγματι ένα μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα αυτή τη στιγμή κι ένα πολύ μεγάλη χρέος. Δεν είναι μονόδρομος να καλυφθεί αυτό το δημοσιονομικό έλλειμμα με αναδιανομή του πλούτου εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Μπορούμε να αυξήσουμε τα έσοδά μας με μια αντίστροφη αναδιανομή εισοδήματος. Τα έχουμε πει εκατοντάδες φορές. Όταν αυτή τη στιγμή  έχεις φορολογικό συντελεστή στο μεγάλο κεφάλαιο το 40% που ήταν το ΄93, 45%.. και σήμερα πηγαίνει προς το 20%, όταν έχεις 58 διαφορετικές φοροαπαλλαγές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, το οποίο είναι το πρώτο στον κόσμο, το ελληνικό, όταν οι τράπεζες εν μέσω κρίσης το 2009 είχαν 3 δις κέρδη και τώρα από το πακέτο των 110 δις θα πάρουν άλλα 10 και δεν κάνεις ούτε έκτακτη εισφορά, ούτε αυξάνεις τη φορολογία, ούτε φτιάχνεις δημόσιο πυλώνα…

Υπάρχει άλλος δρόμος. Ο άλλος δρόμος όμως απαιτεί και συγκρούσεις με μεγάλα συμφέροντα. Ο κ. Παπανδρέου υποσχέθηκε αυτές τις συγκρούσεις προεκλογικά. Κέρδισε την ψήφο των πολιτών με ένα πρόγραμμα το οποίο ήταν εντελώς διαφορετικό απ΄ αυτά που κάνει..

-    Είχατε μια ευκαιρία, εξαιρετική κατά τη γνώμη μου, τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, να πάτε και να τα πείτε και να τα κάνετε γνωστά παντού… Γιατί την αποκλείσατε;…

Γιατί η πολιτική ηγεσία του τόπου και οι θεσμοί δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για επικοινωνιακούς λόγους.

-    Η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών σημαίνει de factoσυνεννόηση με την κυβέρνηση;…

Βεβαίως όχι. Αλλά η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών είχε νόημα πριν «κλειδώσει» η συμφωνία με την τρόικα και ανακοινωθούν τα μέτρα. Το μόνο νόημα που θα είχε η συνάντηση ήταν να συζητήσουμε πώς; Θα εφαρμοστούν. Μα εμείς δεν φτάσαμε σ΄αυτό το βήμα γιατί λέμε ότι δεν πρέπει να εφαρμοστούν. Και γιατί λέμε ότι δεν πρέπει να εφαρμοστούν; Γιατί εδώ δεν μιλάμε για τα επόμενα τρία χρόνια. Θα υποθηκεύσουμε δύο γενιές. Εδώ για την επόμενη εικοσαετία θα είμαστε σ ΄έναν φαύλο κύκλο ύφεσης. Αν αύριο το πρωί έρχονταν οι πιστωτές μας και μας έλεγαν, σας τα χαρίζουμε τα χρέη, με προοπτική μέχρι το 2014 μείον 5% ύφεση, με 30% ανεργία, με σμπαραλιασμένη τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ίσως να κλείνουν, με ανεξέλεγκτες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, θα μπορούσαμε να βγούμε από την κρίση;. Δεν θα μπορούσαμε.

Άρα δεν λέμε μονάχα ότι τα μέτρα είναι άδικα,. Αυτό το παραδέχεται και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης. Λέμε ότι είναι εγκληματική αυτή η πολιτική.

Η κυβέρνηση έχει ένα ιδεολόγημα, που λέει προέχει η εμπιστοσύνη των αγορών. Όμως απέτυχε αυτή η στρατηγική. Λέγαμε ότι όσο προσπαθείς να κατευνάσεις τις αγορές πηγαίνοντας με τα νερά τους, τόσο αυτοί θα ζητάνε κι άλλα. Και φτάσαμε στο σημείο να ζητάνε τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.

Είχαμε μιλήσει και για τη δυνατότητα εσωτερικού δανεισμού -και τώρα αυτό θα μπορούσε να είναι μια προοπτική… Η 19η Μαΐου μπορεί να παρακαμφθεί,.  9 δις μπορεί να μας φαντάζει ένα πολύ μεγάλο νούμερο αλλά σε σχέση με τα κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο την προηγούμενη δεκαετία που ήταν 50 δις ή σε σχέση με τη δυνατότητα που θα μπορούσες με ένα ομόλογο εθνικής σωτηρίας με 4% επιτόκιο…

Το θέμα είναι τι γίνεται την επόμενη μέρα. Έχεις μια στρατηγική η οποία να μην πηγαίνει κατ΄ ανάγκη με τα νερά της αγοράς, να μην πέφτει στην αυτοπαγίδευση της κρίσης χρέους και δανεισμού και να λέει ότι εμείς ως χώρα έχουμε την ευθύνη, έχουμε ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθεροποίησης αλά και ανάπτυξης -γιατί το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η ανάπτυξη- και επίσης μια στρατηγική να βρεις και αλλού τη δυνατότητα δανεισμού, το οποίο πριν από ένα-δύο μίνες μπορεί να υπήρχε αυτή η δυνατότητα, σήμερα δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχει…

-    Λέτε μια στρατηγική ανάπτυξης και μου έκανε εντύπωση όταν προεκλογικά σας άκουσα να λέτε ως λύση για το πρόβλημα της ανεργίας να βάλουμε 100 χιλιάδες ανθρώπους στο δημόσιο…

Δεν είπαμε στο δημόσιο. Είπαμε 100 χιλιάδες θέσεις εργασίας, σε δημόσιο και ιδιωτικό. Εκατό χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Για το δημόσιο τομέα εξειδικεύσαμε και μιλήσαμε για εκείνους τους τομείς όπου πράγματι είναι αναγκαία η πρόσληψη προσωπικού. Στα νοσοκομεία, στα σχολειά, στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Το πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου δεν είναι τόσο ο υπερβολικός αριθμός, το πρόβλημα είναι η έλλειψη παραγωγικότητάς του, η στρεβλή δομή του. Δεν είναι τόσο ο αριθμός. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στη χώρα μας είναι περίπου στον μέσο όρο της ευρωζώνης. Για να μην δημιουργούμε κλίμα.. Θα φορτώσουν όλες τις ευθύνες για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας στους δημόσιους υπάλληλους.

Είναι επίσης οξύμωρο να απολογείται η αριστερή γι αυτό. Γιατί το κράτος αυτό των πελατειακών σχέσεων, των κομματικών στρατών, που διόριζαν διαρκώς πριν τις εκλογές;, δεν το έκανε η αριστερά. Το έκαναν τα δυο κόμματα εξουσίας.

Για να μιλήσουμε επί της ουσίας, πρόβλημα είναι ότι ο δημόσιος τομέας της χώρας δεν είναι παραγωγικός. Πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκεται υπό διαφανή δημόσιο κοινωνικό έλεγχο, ότι δεν ανταποδίδει στην ελληνική κοινωνία και όχι τόσο ότι έχουμε δημόσιους υπαλλήλους. Και υπάρχουν και κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορείς να τα αφήσεις στην αγορά.

-    Μπορούμε να συμφωνήσουμε, για παράδειγμα, ότι πρέπει να καταργηθούν ή να συγχωνευθούν οργανισμοί που λειτουργούν στο δημόσιο αδιαφανώς, καταναλώνουν τα εκατομμύρια της αρκούδας και δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Θα συμφωνήσετε μ΄αυτό;…

Εξαρτάται για ποιους οργανισμούς μιλάτε…

-    Αυτοί που δεν έχουν περιεχόμενο δουλειάς για παράδειγμα…

Αν υπάρχουν οργανισμοί.. βεβαίως. Ξέρετε… Συναντιέμαι εδώ και καιρό με δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι έχουν διάθεση προσφοράς στην υπηρεσία τους, στην κοινωνία και μου λένε, δεν έχουμε δουλειά να κάνουμε, μας έχουν απαξιώσει..

Προφανώς και υπάρχει ανάγκη αναδιοργάνωσης του δημόσιου τομέα. Όμως εδώ υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος. Να συρρικνωθεί τόσο η δημόσια σφαίρα, να τα δώσουμε όλα στην αγορά και να μην έχουμε νοσοκομεία, σχολεία, να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό κ-το κάνουν στη Θεσσαλονίκη- να ιδιωτικοποιήσουμε δηλαδή υπηρεσίες που είναι άμεσης κοινωνικής προσφοράς. Η αντίληψη αυτή, που τα παραδίδει όλα στη λειτουργία της αγοράς είναι αυτή που μας έχει οδηγήσει εδώ που φτάσαμε.

• Αυτό το λέγατε και για τον ΟΤΕ… Ξεπουλάτε τη δημόσια επιχείρηση που έχει εθνικό χαρακτήρα… Δεν είδα να πάθαμε τίποτα../.

Δεν έχετε δίκιο. Έχασε η χώρα μας μια στρατηγικής σημασίας κερδοφόρα επιχείρηση, ξεπουλήσαμε δημόσιο πλούτο χωρίς να έχουμε καμία σοβαρή ανταποδοτικότητα ως προς αυτό, τα πήραμε τα λεφτά και τα βάλαμε στη μαύρη τρύπα. Αν η χώρα μας αυτή τη στιγμή είχε τον ΟΤΕ θα είχε τη δυνατότητα να καλύπτει μέρος του ελλείμματος που έχει, γιατί είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση…

-    Σωστά.. Γιατί όμως για παράδειγμα να έχω και να πληρώνουμε όλοι μαζί τον ΟΣΕ για να πηγαίνουν 7 άνθρωποι στην Καλαμάτα… που με ταξί φτηνότερα μας βγαίνει..

Αν πηγαίνουν 7 άνθρωποι στην Καλαμάτα οφείλεται σε έναν κακό σχεδιασμό, σε ένα χείριστο μάνατζμεντ αυτής της δημόσιας επιχείρησης, γιατί το τραίνο ως μέσο μαζικής μεταφοράς θα έπρεπε να είναι το πιο μαζικό μέσο μεταφοράς. Κι αυτή τη στιγμή, γιατί δεν έχει υποδομές, γιατί δεν υπάρχουν γραμμές, γιατί το έχουμε αφήσει από την εποχή του Τρικούπη, είναι αυτό που είναι σήμερα.

Να σας πω ένα παράδειγμα. Στη Μεγ. Βρετανία έδωσαν τους σιδηρόδρομους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Τι απέγινε; Διαλύθηκαν. Απέτυχε αυτός ο σχεδιασμός. Μην προσπαθούμε να βρούμε ως λύση τη λειτουργία της αγοράς. Αυτό είναι που ας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε.

-    Και είναι λύση ο κρατισμός για παράδειγμα…

Καθόλου δεν είναι λύση ο κρατισμός. Αλλά προσέξτε δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς στοιχειώδη οργάνωση και συλλογικό κοινωνικό έλεγχο, αλλά χωρίς κεντρική οργάνωση και κεντρικό σχεδιασμό δεν μπορεί να λειτουργήσει η κοινωνία.

Θα αποδεχθώ όμως ότι πρέπει να προσανατολιστούμε και σε άλλες λύσεις, νέες λύσεις. Με την προοπτική του να δούμε κάποια στιγμή την οικονομία των αναγκών και όχι την οικονομία των κερδών. Νέες λύσεις. Πρέπει να μιλήσουμε για τη μετεξέλιξη του δημόσιου τομέα σ΄έναν τομέα που θα είναι κοινωνικά ανταποδοτικός, για νέου είδους κοινωνικές επιχειρήσεις.

-    Αυτό έχει κόστος…

Έχει κόστος, αλλά έχει και προοπτική. Αυτό που δεν έχει προοπτική, είναι αυτό που έγινε σήμερα…

-    Πώς τάσσεστε απέναντι σ΄ αυτό που έγινε από το ΚΚΕ σήμερα με την Ακρόπολη….

Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός πρέπει να εκπέμψει ένα μήνυμα σε όλο τον ευρωπαϊκό κόσμο, σε όλο τον κόσμο. Τα μάτια όλων των ευρωπαίων και όλου του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα. Δέχομαι μηνύματα από ευρωπαίου ηγέτες, έχω την αίσθηση ότι αυτή τη στιγμή όλοι στρέφουν τα μάτια τους εδώ. Η Ελλάδα είναι ένα πειραματόζωο, ο ελληνικός λαός είναι ένα πειραματόζωο, το πώς θα αντιδράσει θα καθορίσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη συνολικά κι όχι μόνο στη χώρα μας.

Υπ΄ αυτή την έννοια το να εκπέμπονται μηνύματα αντίστασης, το να εκπέμπεται το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός θα προσπαθήσει να αντισταθεί σε μια προοπτική ύφεσης που προδιαγράφεται από τα μέτρα αυτά που επιβάλλονται, συναποφασίζονται και συνδιαμορφώνονται από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση, είναι μηνύματα θετικά.

-    Θα κάνατε πρόταση το ΚΚΕ για κοινή δράση το επόμενο διάστημα;…

Ναι.. Έχουμε ήδη καταθέσει τις προτάσεις μας.

Μίλησα πριν από λίγο για τις ευθύνες της Αριστεράς. Αν αυτή η στιγμή η Αριστερά παρά τις διαφορές της, οι διαφορές είναι υπαρκτές, υπάρχουν και δεν κρύβονται… επειδή τα μέτρα αυτά και η κατάσταση στην οποία μπαίνει η ελληνική κοινωνία είναι πρωτόγνωρη, πιστεύω ότι όλοι όσοι προσπαθούμε να αντισταθούμε σ΄ αυτή την προοπτική πρέπει να δημιουργήσουμε συνθήκες που να δίνουν ελπίδα στον ελληνικό λαό, γιατί αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός κινδυνεύει να βυθιστεί στην κατάθλιψη. Δεν βλέπει πουθενά ελπίδα. Και υπ΄αυτή την έννοια εμείς, όσο κι αν παίρνουμε αρνήσεις, θα επιμείνουμε στην ανάγκη συντονισμένης και κοινής δράσης.

Προσανατολίζομαι να ζητήσω επισήμως συνάντηση από την κυρία Παπαρήγα. Γιατί δεν μπορεί να θυσιάζεται ο 13ος και 145ος μισθός, να διαλύεται το συνδικαλιστικό και το εργατικό κίνημα, να διαλύεται η κοινωνική συνοχή, κατακτήσεις δεκαετιών που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες από τους Έλληνες εργαζόμενους μέσα σε λίγους μήνες και η Αριστερά να μην μπορεί να συζητήσει.

-    Θα εισπράξετε μια μεγαλοπρεπή άρνηση…

Δεν μας ενοχλεί. Ας εισπράξουμε άρνηση. Εμείς δεν το κάνουμε για να εξυπηρετήσουμε μικροκομματικά οφέλη. Εμείς αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι υπάρχει ανάγκη συντονισμού δράσης όλων των δυνάμεων. Και δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή αντιδρούν, βλέπουν το κόμμα τους να μεταλλάσσεται ραγδαία και θέλουν να βρουν ένα δρόμο συλλογικής…

-    Βλέπετε πολιτικές εξελίξεις στο άμεσο μέλλον;……

ΟΙ ακραίες επιλογές στην οικονομία που θα δημιουργήσουν ακραίες =καταστάσεις στην κοινωνία είναι αναπόφευκτο να οδηγήσουν και σε εξελίξεις στην πολιτική ζωή. Αλλά εδώ πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και την προσοχή μας, γιατί δεν είναι δεδομένο ότι οι εξελίξεις αυτές θα είναι σε προοδευτικότερη κατεύθυνση.

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού μπορεί να γίνει απ΄ αυτούς που έχουν αυτή τη στιγμή όφελος να θέλουν αναδιάταξη σε συντηρητικότερη κατεύθυνση. Γιατί από το κακό πολιτικό σκηνικό, το κακό πολιτικό σύστημα που έχουμε σήμερα με την κρίση εκπροσώπησής του, υπάρχει το καλύτερο, αλλά και υπάρχει και το χειρότερο. Άρα εμείς πρέπει να αποτρέψουμε τις εξελίξεις προς το χειρότερο, γιατί καιροφυλακτούν αεριτζήδες που οικονόμησαν τα τελευταία χρόνια από το δημόσιο πλούτο και τώρα στρέφονται κατά των πολιτικών. Οι πολιτικοί ήταν καλοί όμως όταν τους διευκόλυναν να κάνουν τις μπίζνες τους και οι οποίοι θέλουν να παίξουν ρόλο Ελλήνων Μπερλουσκόνι….

-    Δώστε σ΄ αυτά τα σενάρια πολιτική απάντηση….

Πρέπει να τις αποφύγουμε, γιατί όσο κακό κι αν είναι το πολιτικό σύστημα σήμερα, η δημοκρατία έχει το θετικό το ότι ο πολίτης κρίνει. Και αυτή τη στιγμή είναι σε στρεβλή κατεύθυνση μια λαϊκίστικη κατεύθυνση που δίδεται από πολλούς χωρίς συνείδηση -κάποιοι το κάνουν συνειδητά όμως- ότι φταίνε όλοι οι πολιτικοί, όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι το ίδιο, όπου βρείτε βουλευτή να του επιτίθεστε γιατί παίρνει μισθό έξι χιλιάδες ευρώ.. Να κόψουμε λοιπόν τους μισθούς από τους βουλευτές και να έχουν τη δυνατότητα να επιβιώνουν μονάχα όσοι παίρνουν μίζες από τη Siemens. Δεν είναι όλοι το ίδιο.