Μετά από περιοδεία τους στα γραφεία της Διοίκησης του ΙΚΑ και αφού συναντήθηκαν με τον Διοικητή του Θ. Αμπατζόγλου, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υπεύθυνος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΝ και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βʼ Πειραιά, και ο Δημήτρης Στρατούλης, υπεύθυνος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΝ και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βʼ Αθήνας, δήλωσαν τα εξής:

Το ΙΚΑ οδηγείται στην οικονομική κατάρρευση, λόγω των πολιτικών των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης, όπως εφαρμόστηκαν με τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα, Ρέπα και Πετραλιά, και του τρόπου που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση.

Η αύξηση της ανεργίας και της μαύρης – ανασφάλιστης εργασίας λόγω της οικονομικής κρίσης, το πάγωμα ή και οι μειώσεις στους μισθούς και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, έχουν οδηγήσει το 50% του εργατικού δυναμικού της χώρας μας να είναι σήμερα άνεργοι ή ελαστικά απασχολούμενοι ή ανασφάλιστοι. Συνεπώς το ΙΚΑ έχει μεγάλες απώλειές εσόδων του και εκπέμπει κυριολεκτικά sos.

Το πρώτο άμεσο μέτρο, που χρειάζεται για την οικονομική στήριξη του ΙΚΑ, ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μέχρι το τέλος του έτους, είναι η έκτακτη κρατική επιχορήγησή του κατʼ εκτίμηση με 2 δις ευρώ, και όχι ο επαχθής δανεισμός του που θα το οδηγήσει γρηγορότερα σε οικονομική καταστροφή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τη σταθερή και αποτελεσματική χρηματοδότηση του ΙΚΑ προτείνει:

•    Διασφάλιση των αποθεματικών του ΙΚΑ και κρατική εγγύηση της περιουσίας του στα επίπεδα που βρισκόταν πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

•     Αξιοποίηση της περιουσίας του με κριτήρια ασφαλούς και εγγυημένης απόδοσης. Αυτό μπορεί να γίνει με την έκδοση νέων ειδικών κρατικών ομολόγων για τα Ασφαλιστικά Ταμεία, των οποίων τα επιτόκια να εναρμονίζονται με αυτά των νέων εκδόσεων ομολόγων, εφόσον αυτά είναι υψηλότερα.

•    Αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής. Με την πλήρη μηχανοργάνωση του ΙΚΑ. Με την κάλυψη των 4.200 κενών οργανικών θέσεων του ΙΚΑ με μόνιμο προσωπικό. Με την ενίσχυση με προσωπικό, μέσα και πόρους των 13 ελεγκτικών κέντρων του που ενώ προβλέπονται με νόμο από το 1998 υπολειτουργούν μόνο 4 από αυτά, και με τον άμεσο συντονισμό τους με τους άλλους δημόσιους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Με την κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων για τους κακοπληρωτές εργοδότες. Με την αυστηροποίηση των ποινών σε όσους χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία.

•    Η αποπληρωμή των χρεών τόσο του κράτους (4,7 δις ευρώ) όσο και των ιδιωτών (3,2 δις ευρώ) προς το ΙΚΑ.

•    Η ανάληψη εκ μέρους των ιδιωτικοποιημένων και δημοσίων επιχειρήσεων, των τραπεζών και του δημοσίου του κόστους που συνεπάγονται για το ΙΚΑ οι χιλιάδες πρόωρες εθελούσιες ή αναγκαστικές συνταξιοδοτήσεις προσωπικού τους και οι εντάξεις των ελλειμματικών ειδικών ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων τους σε αυτό.

•    Η συνολικά επαναδιαπραγμάτευση  από το ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία με τις φαρμακευτικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας των τιμών των φαρμάκων και των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, κυρίως όμως η αναβάθμιση του δημοσίου τομέα υγείας, για να μειωθεί ο ρόλος του ιδιωτικού.   

Επιπρόσθετα, στο ΙΚΑ, για να αυξηθούν δραστικά οι συντάξεις και κυρίως οι κατώτερες, και για να αναβαθμιστούν οι παροχές του κλάδου υγείας του, θα πρέπει να επαναθεσπίσει την τριμερή χρηματοδότησή του και να στηριχτεί από νέους πόρους. Οι νέοι πόροι θα πρέπει να προέλθουν από τη φορολογία του κεφαλαίου και όσων επωφελήθηκαν από τη διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης καθώς και από τη μείωση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Οι εργαζόμενοι και οι ασφαλισμένοι μετεκλογικά θα δεχτούν μια μεγάλη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματά τους (περιορισμός των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, πάγωμα των συντάξεων κλπ.) είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση Ν.Δ. είτε με κυβέρνηση συνεργασίας των δυο τους.

Η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει ισχυρό ανάχωμα στις σκληρές αντιασφαλιστικές πολιτικές και θα ανοίξει το δρόμο για μια άλλη πολιτική, που θα δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη και στις δημόσιες επενδύσεις, στην πλήρη, σταθερή, ασφαλή, ποιοτική και ασφαλισμένη απασχόληση, στις σταθερές εργασιακές σχέσεις και στην αναβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης.