Μολονότι σήμερα πλέον στη Δυτική Ευρώπη μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να οργανώνουν μαθητικές παρελάσεις, η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται την διατήρηση τους, όπως προκύπτει από την απάντηση του Υπουργείου Παιδείας σε σχετική ερώτηση μας (αρ.κατ.9506/6.11.2008).

Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι παρελάσεις αποτελούν στρατιωτικής- μιλιταριστικής  λογικής διαδικασία που αντίκειται στην καλλιέργεια φιλειρηνικών στάσεων και δεν έχει γενικώς τίποτα το κοινό με τις εκπαιδευτικές αρχές που πρέπει να ευδοκιμούν στο ελληνικό σχολείο, η κυβέρνηση χωρίς κανένα απολύτως επιχείρημα , επιμένει στην συνέχιση τους. Το Υπουργείο δεν ενοχλείται από το ότι τα φασιστικά καθεστώτα, στη προσπάθεια  τους να ελέγξουν ευρύτερα  την κοινωνία, ήταν αυτά που πρώτα συνέλαβαν την ιδέα και οργάνωσαν μαθητικές παρελάσεις στα μέσα του 20ου αιώνα – στην Ελλάδα ως γνωστόν επιβλήθηκαν από το δικτάτορα Μεταξά.

Στην εύλογη απορία τού γιατί πρέπει να εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα, ο υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Αν.Λυκουρέντζος στην απάντησή του(144569/ΙΗ) επικαλείται τη Γ4/150 εγκύκλιο του ΠΑΣΟΚ που  δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 246/2-3-2000 για να  ρυθμίσει το τραγελαφικό καθεστώς επιλογής σημαιοφόρων και όπου απλώς αναφέρεται ότι «επειδή η παρέλαση γίνεται για την ανάμνηση αλλά και για να τιμηθούν πρόσωπα και γεγονότα μιας ορισμένης χρονικής περιόδου που έχει αξία για μας σήμερα, θα πρέπει η ποιότητα αυτής της εκδήλωσης να είναι η υψηλότερη», προσποιείται δηλαδή η κυβέρνηση ότι αγνοεί πως ο οφειλόμενος φόρος τιμής στους αγωνιστές του ιστορικού παρελθόντος μπορεί να αποδίδεται μέσα από τις υπόλοιπες σχολικές δραστηριότητες (επισκέψεις μαρτυρικών τόπων, ομιλίες, θεατρικά δρώμενα, προβολή κινηματογραφικών ντοκουμέντων κλπ  ), όπως ακριβώς γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Π. Κοροβέσης δηλώνει σχετικά: «Δεν μπορώ να πω πως ένοιωσα έκπληξη. Το Υπουργείο Παιδείας διοικείται από ανθρώπους που, στην πλειοψηφία τους,  αν δεν μισούν την ελληνική νεολαία, -κάτι που το φοβάμαι-, στην καλύτερη περίπτωση την αντιμετωπίζουν ως  εχθρό.  Η ανάγκη των νέων ανθρώπων για ελευθερία κατά το Υπουργείο πρέπει να κατασταλεί και φυσικά οι παρελάσεις αυτήν ακριβώς τη λογική υπηρετούν: την προβολή ενός ιδεώδους νέου, που ομαδοποιημένος και χωρίς μυαλό βαδίζει υπό τον ήχο των στρατιωτικών  μαρς. Το Υπουργείο είναι συνεπές στις επιδιώξεις του, ο δήθεν διάλογος αυτήν τη λογική εξυπηρετεί, το πόσο λάθος κάνει και το πόσο ματαιοπονεί αποδείχθηκε στο παρελθόν και θα ξανααποδειχθεί στο κοντινό μέλλον.»