Νομίζω ότι ήταν ορθή η επιλογή μας να συζητήσουμε την κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας σε συνδυασμό με τη διεθνή κρίση.

..Η συζήτηση αυτή ανέδειξε για μια ακόμη φορά τις μεγάλες διαφορές που έχουμε με την κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και σε μεγάλο βαθμό με την αξιωματική αντιπολίτευση στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Υπογραμμίζω και πάλι. Δεν είναι απλή η κατάσταση. Λέμε ότι είναι μια κρίση σαν το 1929, που έφερε τη μαζική φτώχεια και ανεργία σε όλο τον πλανήτη και οδήγησε ακόμη και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και λέμε επίσης ότι το όλο πρόβλημα που παρουσιάζεται έχει στηριχτεί στο ότι συμπιέστηκαν τα εισοδήματα, υπήρχε και υπάρχει μια τεράστια ανισότητα στο σημερινό κόσμο και στη χώρα μας, καταργήθηκαν οι λειτουργίες του κοινωνικού κράτους, οδηγήθηκαν όλοι στο δανεισμό, τον οποίον τον γνωρίζουμε και στην Ελλάδα, με συνέπεια να αναπτυχθεί αυτή η τεράστια φούσκα η οποία κατέρρευσε και απειλεί σήμερα τους πάντες.

Μ΄ αυτή την έννοια νομίζω ότι κανείς πρέπει να καταλάβει. Μου κάνει εντύπωση που παραπονιέται ο κ. Αλογοσκούφης ότι γίνεται κριτική στον καπιταλισμό. Κ. Υπουργέ, αν δεν γίνει σήμερα κριτική στον καπιταλισμό και στο μοντέλο αυτό το οποίο υπηρετήσατε με συνέπεια, με σταθερότητα, πότε θα γίνει; Πέστε μου; Ποιος φταίει; Ο σοσιαλισμός φταίει γι αυτό που έγινε;

Και κ. Πρωθυπουργέ, σας είπα, είναι ιστορική η στιγμή. Και προσωπικά σκεφτείτε το. Θυμάμαι τον Γκρίνσπαν, τον Πρόεδρο της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας που, σε ακρόαση όταν είχε ξεκινήσει η κρίση στη Γερουσία των ΗΠΑ, είπε, είναι λάθος ζωής. Σας ζητάω να σκεφτείτε το λάθος σας. Και δεν σας το ζητάω ως διδάσκων. Σας το ζητάω, αν θέλετε, ως διδαχθείς. Όταν κατέρρεαν τα τείχη, το Τείχος του Βερολίνου, πολλοί από μας κατάλαβαν ότι ο σοσιαλισμός μόνο με δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να προχωρήσει. Σήμερα πέφτουν τα τείχη της Wall Street, τα οποία φύλαξαν στο απυρόβλητο και έξω από κάθε κριτική όλη αυτή την τεράστια κερδοσκοπία και την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα χωρίς κανένα έλεγχο . Και δεν σκέφτεστε τίποτα; Δεν αλλάζετε τίποτα; Έρχεστε και μας λέτε για μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εντάσσονται σ΄ αυτό ακριβώς το ρεύμα της καταστροφής; Επιμένετε ακόμη και στους χώρους που έχουν αντέξει, όπως είναι η πανεπιστημιακή παιδεία, να λέτε, όχι, χώρος κερδοσκοπίας, να έρθουν οι επιχειρήσεις, να δουλέψουν, να βγουν κέρδη. Και αντιμετωπίζετε με τέτοια βαρβαρότητα ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο έδειξε πάλι το πρόσωπό του; Δεν μπορεί να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο.

Ο όρος που έχει περάσει είναι τοξικά ομόλογα. Τι σημαίνει τοξικά ομόλογα; Σημαίνει ότι έχουμε ένα τοξικό σύστημα. Μπορούμε να συνεχίσουμε και να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με το ίδιο σύστημα; Εάν έχουμε τοξικά αυτοκίνητα, αυτοκίνητα που ρυπαίνουν, τα πετάμε, γίνεται απόσυρση. Και ζητάμε αυτοκίνητα με αντιρρυπαντική τεχνολογία και ζητάμε μείωση της κυκλοφορίας των ιδιωτικών αυτοκινήτων και μέσα ήπιας κυκλοφορίας μαζικής συγκοινωνίας.

Τι έρχεστε επομένως εδώ πέρα και μας λέτε ότι πρέπει να συνεχίσουμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, απλώς κάνοντας κάποιες μικροπαρεμβάσεις. Μα γίνεται η Ελλάδα -κι όλος ο κόσμος- να συνεχίσει να στηρίζεται στον τραπεζικό τομέα, στους τραπεζίτες με τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις που είχαν, της κερδοφορίας χωρίς έλεγχο, την οποία την έχει πληρώσει ο κάθε έλληνας πολίτης μέσα από την πιστωτική κάρτα, τον Τειρεσία κ.λπ., μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι; Με τις ίδιες αρχές, μεθόδους, οργανισμούς και ανθρώπους;

Και μας λέτε βέβαια, για να καλλωπίσετε  τα σχέδιά σας, ότι έχετε 28 δις. Αυτά πάνε στους έλληνες πολίτες. Ξέρετε τι αντιστοιχεί για κάθε έλληνα πολίτη; 2.800 ?. Γιατί δεν τα δίνετε κατευθείαν. Όχι σε όλους, όχι σε όλους. Στο 20-25% που είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. 2.800 ? στον κάθενα. Γιατί δεν τα αξιοποιείτε μέσα από μια κρατική τράπεζα, μια τράπεζα η οποία είναι υπό δημόσιο έλεγχο, μια τράπεζα η οποία θα μπορούσε να έχει κοινωνική λειτουργία, την Αγροτική, που θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς, όχι όπως σήμερα, Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, την Εθνική, που θα μπορούσε να ξανάρθει στα εθνικά χέρια. Γιατί δεν τη χρησιμοποιείτε ως τε να ελέγξετε ότι όλα αυτά τα μέσα, μειώσεις επιτοκίων, ομόλογα, συμμετοχή στο κεφάλαιο, εγγυήσεις, θα λειτουργήσουν πραγματικά υπέρ των ελλήνων εργαζομένων.

Να εύχεστε -κι εγώ αν ήμουνα στη θέση σας κάθε βράδυ θα προσευχόμουνα- να σταθούν όλες οι ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες και να μην υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιηθούν τα 15 δις, που έχετε πει, με τον εύκολο τρόπο που τα λέει και ο Σαρκοζί και ο Μπράουν και ο Πόλσον και όλοι αυτοί- και χρειαστεί να τους τα δώσετε. Και τιναχτεί κυριολεκτικά η οικονομία μας στον αέρα, όχι μόνο λόγω του μεγέθους, αλλά λόγω του προσανατολισμού που είχαν.

Το ίδιο πράγμα, την ίδια αντίληψη εφαρμόζετε σε όλους τους τομείς. Αντιμετωπίζετε το θέμα το εργασιακό ως κόστος, ως κάτι που είναι βάρος., Όμως σήμερα ζούμε σε μια εποχή που υπάρχει πρόβλημα ζήτησης. Εάν πάτε σε οποιοδήποτε μαγαζί, έξω από τους δρόμους εδώ και σε όποια συνοικία της Αθήνας ή της Ελλάδας θα σας πούνε, δεν έχουμε πελάτες. Διότι είναι υπερδανεισμένοι, έχουν προβλήματα απασχόλησης, απολυμένοι, δουλεύουν 4 μέρες την εβδομάδα, δεν βρήκαν τη δουλειά που ήθελαν και δεν έχουν να πληρώσουν.

Επομένως δεν είναι θέμα κόστος. Είναι θέμα της δυνατότητας  η αύξηση της αγοραστικής δύναμης να μην μπει βαθιά μέσα στον αποπληθωρισμό και μέσα στην υποβάθμιση της μιας μετά την άλλη παραγωγικής δραστηριότητας η χώρα μας.

Μ΄ αυτή την έννοια θέλει στήριξη, θέλουν στήριξη. Και μην μας λέτε ότι δεν έχουμε πρόγραμμα και δεν ακούσατε προγραμματικές θέσεις… Θέλετε να σας τις διαβάσω;.. Για το θέμα το αγοραστικό… Συλλογικές διαπραγματεύσεις, συλλογικές συμβάσεις, προσέγγιση στο μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. με προοπτική τα 1300 ? το μήνα, αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή, εργατικό τιμάριθμο για τους μισθούς, κατώτερη σύνταξη με 20 ημερομίσθια της εθνικής συλλογικής σύμβασης, κύρια σύνταξη στο 80% των συντάξιμων αποδοχών. Ανεργία, επίδομα στο 80% των αποδοχών και επιδότηση για όλο το διάστημα της ανεργίας…

Μην μας το λέτε αυτό. Και κάτι άλλο, επειδή ακούστηκε εδώ. Να σταματήσουμε τους αγώνες. Είναι η άλλη πλευρά των απόψεων που ακούστηκαν, να κόψουμε τις μέρες που δουλεύουν κάθε βδομάδα. Εμείς θα πούμε ως ΣΥΡΙΖΑ, στους αγώνες της SIEMENS δίπλα, στους αγώνες των εργαζομένων της ALTEC δίπλα ….. στις ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες, δίπλα, στα Κλωστήρια Αποστολάκη, δίπλα, στην εταιρεία Θράκης δίπλα, στη LANNET δίπλα, στη ΒΙΑΜΥΛ δίπλα, σ΄ όλους αυτούς. Διότι, όταν έχεις μια κυβέρνηση η οποία δεν συναισθάνεται, δεν στοχάζεται, επιμένει στην ίδια ακριβώς τροχιά, ο  μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα.

Με τον ίδιο τρόπο στηρίζουμε τους αγώνες των αγροτών, που βλέπουμε -έχω εμπειρία ως βουλευτής Ηρακλείου- έχουν φτάσει στο αμήν. 3% του ΑΕΠ πια είναι η αγροτική παραγωγή. Κτηνοτροφία, οι άλλες καλλιέργειες, όλες καταρρέουν.

Κ. Πρωθυπουργέ, προσέξτε. Έχω δει σε πολλές εκδηλώσεις που έχουμε βρεθεί ως εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ μαύρες σημαίες. Μαύρες σημαίες στα λιμάνια, μαύρες σημαίες η ΒΙΑΜΥΛ, μαύρες σημαίες οι εργαζόμενοι στην Αγροτική Ασφαλιστική που πάει να ιδιωτικοποιηθεί σήμερα, όταν παντού μπαίνει το δημόσιο για να σώσει την κατάσταση, μην οδηγήσετε σε γενικό σημαιοστολισμό, σαν να είναι πένθιμη εθνική εορτή τη χώρα, όπου η μαύρη σημαία θα εκδηλώνει την απελπισία της κοινωνίας κάτω από τις πολιτικές που ακολουθήσατε. Κι αν φύγετε, φύγετε με αξιοπρέπεια κι όχι οδηγώντας στον πάτο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.

Θα ήθελα να απευθυνθώ και στον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Άκουσα με προσοχή τις σκέψεις, τις απόψεις του κ.λπ. Και θέλω να πω ότι δεν μπορεί σήμερα, για παράδειγμα, να λέμε ότι θα καταργήσουμε απλώς τους νόμους της Ν.Δ. στα θέματα των εργασιακών δικαιωμάτων, των εργασιακών σχέσεων. Ωραία, σας ρωτάω. Τι θα κάνετε με το νόμο2874/2000 του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος κινητοποιεί τις ευλύγιστες μορφές εργασίας; Τι θα κάνετε με το νόμο 2951/2001, ο οποίος έφερε την ενοικίαση εργαζομένων, το μεγαλύτερο ξεφτίλισμα, ειδικά σε νέους ανθρώπους, να νοικιάζονται σαν να είναι ποδήλατα. Τι θα κάνετε με το νόμο 2639/1998 του ΠΑΣΟΚ που, μαζί με το νόμο του ΄90 της Ν.Δ., στηρίζουν  προσωρινές μορφές απασχόλησης και μερικής απασχόλησης, ακριβώς τις προτάσεις που ακούσαμε από τον Πρόεδρο του ΕΒΕΑ.

Μιλήσατε κ. Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ για τετράχρονη επιδότηση εργαζομένων και εργοδοτών προκειμένου να αναζωπυρωθεί, να ενισχυθεί η ελληνική οικονομία. Ποιος θα την πληρώσει αυτή; Η Ε.Ε; Ο Πόλσον; Οι έλληνες φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. Δεν καταλαβαίνετε ότι μ΄ αυτόν τον τρόπο η πιο μύχια, η πιο απωθημένη επιθυμία της εργοδοσίας, να μην πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές, στην πραγματικότητα ικανοποιείται μ΄ αυτόν τον τρόπο.. Ένα αίτημα το οποίο φοβάται ο κάθε εργαζόμενος και το βλέπουμε στην πράξη.

Και τι θα γίνει; 23 χρονών, θα πάει 4 χρόνια με επιδότηση της ασφάλισης διπλή και για τον εργοδότη και για τον εργάτη από τον φορολογούμενο. Και στα 28 θα τον πετάξουν στο δρόμο για να πάρει άλλον; Για άλλη τετραετία;

Γιατί να μην προχωρήσουμε σε κριτήρια που θα στηρίζεται η μικρή και μεσαία επιχείρηση, με βάση και την απασχόληση. Όσο πιο πολλούς έχει.

Γιατί να μην προχωρήσουμε σε στήριξη της μικρής και μεσαίας επιχείρησης που πιέζεται φυσικά απ΄ όλα τα κόστη και το ασφαλιστικό, να μην την στηρίξουμε με επενδυτικούς και άλλους.. άλλες χρηματοδοτήσεις, τεχνολογικές κ.λπ.

Μας οδηγεί σε μια παγίδα της ανασφάλιστης εργασίας και σας καλώ να το σκεφτείτε πολύ.

Καταλήγοντας θα ήθελα να πω, ποιος είναι ο δρόμος για μας; Τι θα κάνουμε; Και τομές πρέπει να κάνουμε και να δούμε πού βρίσκονται οι λύσεις.

Παρουσιάσατε κ. Παπανδρέου ως μία λύση τη λύση των Ευρωπαίων σοσιαλιστών. Θάθελα να σας πω ότι στην Ισπανία του Θαπατέρο είναι 40 χιλιάδες οι νέοι άνεργοι κάθε βδομάδα, οι καινούργιοι άνεργοι. Αυτούς τους μήνες, με βάση την όλη προετοιμασία που έγινε. Θάθελα να σας πω ότι στη Μεγ. Βρετανία του Μπράουν έρχονται σήμερα, έτοιμοι να κυβερνήσουν, οι απόγονοι Θάτσερ, λόγω της αποτυχίας της βρετανικής σοσιαλδημοκρατίας, της Θάτσερ που, μαζί με τον Ρήγκαν, έθεσαν τις βάσεις αυτού του ακραίου συστήματος της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας.

Σας λέω ότι η Γερμανία όπου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα συγκυβερνά είναι η χώρα εκείνη η οποία αρνείται να προχωρήσει σε προγράμματα στήριξης της οικονομίας και της κοινωνίας. Έχει πολύ πιο ακραία πολιτική και από την πολιτική Μπους.

Μ΄ αυτή την έννοια νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μια τομή.

Καταλήγω λέγοντας ότι είναι ιστορική στιγμή και πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Πολλές φορές έχουμε βρεθεί σε τέτοιες στιγμές. Τις έχουμε χάσει. Νομίζω ότι δεν πρέπει να μπούμε σ΄αυτόν τον κύκλο στον οποίον ταλανίζεται η χώρα μας. Το 1989 πέφτει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάτω από τη λαϊκή δυσφορία και το σκάνδαλο των μεγαλοεκδοτών και έρχεται η κυβέρνηση της Ν.Δ. Το 1992 πέφτει η κυβέρνηση της Ν.Δ. κάτω από το σκάνδαλο του ΟΤΕ και έρχεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το 2004 πέφτει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κάτω από το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και τη δυσφορία της κοινωνίας, έρχεται η κυβέρνηση της Ν.Δ. Σήμερα, κάτω από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, της Μ. Τοπλού, με ακραία δυσφορία της κοινωνίας, λέμε να φύγει η Ν.Δ. και να έρθει το ΠΑΣΟΚ. Νομίζω όχι.

Έντεκα  εκλογικές αναμετρήσεις έχουν γίνει από το 1974. Καιρός να πάρουμε άλλο δρόμο.

Και να κλείσω μ΄ έναν στίχο του Μπρεχτ πάλι. Εφτά φορές για την κρίση κλείνεις τα μάτια, όμως την όγδοη καταδικάζεις μονομιάς.