«Ενώ η κρίση βαθαίνει στην ελληνική πραγματικότητα με αύξηση της αποβιομηχάνισης, αποδόμηση της αγροτικής οικονομίας και συνεχή υποβάθμιση των μισθών και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, η Κυβέρνηση με το νομοσχέδιο των 28 δις φροντίζει μόνο να ενισχύσει τις τράπεζες.»

Ειδικά ως προς τις τρείς κατευθύνσεις του σχεδίου της κυβέρνησης είπε τα εξής:

1. Με τα 5 δις το δημόσιο αγοράζοντας προνομιούχες μετοχές συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών. Όμως οι τράπεζες οφείλουν να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο, μέσω των μετόχων τους. Εφόσον αυτές δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το πράξουν, θα πρέπει τότε να προβλέπεται η συμμετοχή με ποσοστό πάνω από 34%, ώστε να μπορεί το Δημόσιο να ελέγχει αλλά και να καθορίζει μέσω του ΔΣ και της Γενικής Συνέλευσης την πολιτική της τράπεζας.

Τη στιγμή που συνολικά η κεφαλαιοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών ανέρχεται σε περίπου 18 δις, τα 5 δις θα επαρκούσαν για να υπάρξει ο έλεγχος του Δημοσίου στις Τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής. Από τη στιγμή που το Δημόσιο κατέχει ήδη στην Εθνική το 20%, η σχετική πρόταση που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διαμόρφωση ενός πυρήνα ελεγχόμενου από το Δημόσιο μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με πυλώνα την Εθνική μαζί με την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι μια πρόταση ριζοσπαστική αλλά και ρεαλιστική.

Μια τέτοια πρόταση βέβαια δεν την θέλει η Νέα Δημοκρατία και οι Τράπεζες. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχει αποφύγει να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό το ζήτημα ενώ το ΚΚΕ, παρότι αρχικά μας κατακεραύνωνε, τώρα φαίνεται να το συζητά.

2. Τα 15 δις που παρέχει το Δημόσιο ως εγγυήσεις στις τράπεζες πρόκειται ουσιαστικά να χρησιμοποιηθούν από τις ελληνικές τράπεζες εντός του 2009 για να ανανεώσουν ομολογιακά δάνεια και τιτλοποιήσεις που έχουν συνάψει στο παρελθόν ύψους 18 δις. Θα χρειαστούν τουλάχιστον άλλα 3 δις για να καλύψουν τον παλαιότερο δανεισμό τους, για τα οποία προφανώς θα χρησιμοποιήσουν ισόποσα ομόλογα του Δημοσίου. Άρα, από τα 23 δις εγγυήσεων και ομολόγων του Δημόσιου, που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, μετά βίας περισσεύουν τελικά 5 δις για να διατεθούν σε παραγωγικές επενδύσεις. Το νομοσχέδιο αποτελεί ένα ευχολόγιο, χωρίς να παρέχει καμία εγγύηση ότι τελικά κάποια κεφάλαια θα κατευθυνθούν για χορηγήσεις σε επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια.

3. Όσον αφορά τα ομόλογα του Δημοσίου ύψους 8 δις που θα δοθούν στις τράπεζες, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορέσουν να τα επιστρέψουν μέσα σε τρία χρόνια. Για αυτό το στόχο θα χρειαστεί να δανειστεί το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο.