Ο Αλ. Αλαβάνος, κατά την παρέμβασή του, υπογράμμισε ότι «γνωρίζουμε και το έχουμε πει επανειλημμένα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό δοκιμή» και ανάφερε 10 χαρακτηριστικά που, κατά τη γνώμη του, απαιτούνται στη δράση του :

«Πρώτο, είναι η ικανότητα του  ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει στη χώρα μας τη μάχη των ιδεών  απέναντι τον ακραίο καπιταλισμό, με  την αγορά χωρίς ελέγχους, τη συρρίκνωση μέχρι κι  εξαφάνιση του δημόσιου χώρου και των δημόσιων εργαλείων,  την υπονόμευση του κοινωνικού κράτους.

Η  μήτρα του ΣΥΡΙΖΑ ,  ο χώρος που συναντηθήκαμε και διαμορφώσαμε ένα άλλο τύπο σχέσεων μεταξύ μας, δηλαδή μεταξύ δυνάμεων επί χρόνια αντιτιθεμένων και αλληλοσυγκρουόμενων στην Αριστερά, ήταν το Κίνημα ενάντια στην Καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση : το Πόρτο Αλέγκρε και η Γένοβα. Η πρώτη μεγάλη παρουσία σε επίπεδο λαϊκής στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διαδήλωση για το Κοινωνικό Φόρουμ που είχε γίνει στην Αθήνα πριν από 3-4 χρόνια. Σήμερα αυτά τα οποία τότε φαίνονταν ρομαντικά, το σύνθημά μας «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»,  έρχονται με επιτακτικό τρόπο στην επικαιρότητα. Σήμερα όλο αυτό το ανεξέλεγκτο σύστημα του καπιταλισμού - καζίνο καταρρέει. Μαζί του συμπαρασύρει, μέσα από τις συνέπειες που έχει στην πραγματική οικονομία, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ανθρώπους στη στέρηση, στην ανέχεια, στην ανεργία. Δεν είμαστε μόνο ρομαντικοί. Βλέπουμε σε ένα άλλο κόσμο, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Δεν είναι πια αυτά λόγια του αέρα. Στον αέρα ήταν χτισμένο όλο το κερδοσκοπικό  τους σύστημα.

Το δεύτερο από το οποίο θα κριθούμε, είναι η ικανότητα να ενσωματώσουμε στο πρόγραμμά μας στόχους ρήξης, πλήρους ρήξης με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Και με πιο ακραίο τρόπο  από τη Ν.Δ.

Μου κάνει εντύπωση που ο Πρωθυπουργός στις καθημερινές παρουσίες του  μιλάει ακόμη  για «μεταρρυθμίσεις». Ή  ζει σε άλλη εποχή ή ζει σε άλλο κόσμο. Η βάση στην οποία στηρίζονταν η Ν.Δ. ήταν το «λιγότερο κράτος». Το αιτούμενο σήμερα είναι «περισσότερο κράτος». Όχι με την έννοια μιας γραφειοκρατικής δομής η οποία θα επιβάλλεται και θα συντρίβει κάθε πρωτοβουλία ή κάθε κίνηση μέσα στο χώρο της οικονομίας και της κοινωνίας. Με την έννοια της αναζήτησης ενός δημόσιου χώρου εκφραστή της κοινωνικής συλλογικότητας. Ένας δημόσιος τομέας που θα είναι σύγχρονος, δημοκρατικός, κοινωνικός, αποδοτικός, αισθητός από τον πολίτη μέσα από τις υπηρεσίες του, κινητήρας για νέες ιδέες, για την τεχνολογία,  για την στήριξη της χώρας.

Αυτό σημαίνει την ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώσει στο πρόγραμμά του και να κάνει κατανοητές θέσεις όπως:  Η ανάγκη ύπαρξης δημοσίων επιχειρήσεων στο στρατηγικό χώρο των τηλεπικοινωνιών, της πληροφορικής, που  θα κρίνει μακροπρόθεσμα την πορεία κάθε χώρας. Η ισχυρή παρουσία του δημοσίου στο τραπεζικό τομέα. Η ματαίωση κάθε νέας ιδιωτικοποίησης.

 Ποιο είναι το δίδαγμα σήμερα; Ότι μόνο ως κρατικές οι τράπεζες μπορούν να εγγυηθούν τις καταθέσεις των πολιτών. Σημαίνει ακόμα : Αγορανομικοί έλεγχοι στην αγορά. Προϋπολογισμό νέου τύπου. Ο προϋπολογισμός της ΝΔ δεν έχει ούτε ζωή με βάση τις ραγδαίες εξελίξεις. Χρειάζεται προϋπολογισμός από μηδενική βάση, παίρνοντας υπ΄ όψη το κρισιακό πεδίο στο οποίο βρισκόμαστε,  με βασικές κατευθύνσεις τη στήριξη των εισοδημάτων των εργαζομένων, την ενίσχυση των ασθενέστερων, τη στήριξη των δημοσίων επενδύσεων στη χώρα μας.

Το τρίτο είναι η ικανότητά μας να αποτελέσουμε συνιστώσα ενός παγκόσμιου και ιδιαίτερα ευρωπαϊκού ρεύματος ώστε να ανατραπεί η πορεία η οποία ακολουθείται σήμερα από την Ευρώπη, η οποία την οδήγησε στο να υφίσταται σήμερα πιο ισχυρά την κρίση από τις ίδιες τις ΗΠΑ.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας το οποίο από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 καθόρισε την πορεία της χώρας μας είναι νεκρό. Αυτές τις μέρες το βλέπουμε να είναι νεκρό σε σχέση με τις σωρευτικές κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία, την κρατική στήριξη τραπεζών, την παραβίαση των κοινοτικών αρχών του ανταγωνισμού. Για όλα αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση  παριστάνει την τυφλή. Κυβερνήσεις της Ε.Ε. μέσα σε μια μέρα δίνουν 35 φορές περισσότερες κρατικές ενισχύσεις στις τράπεζές τους, ή και τις εθνικοποιούν πλήρως, από όσες μέσα σε δεκαετίες μας κατηγορεί η Ε.Ε. ότι δόθηκαν στην Ο.Α. και μας εξαναγκάζει να ξεπουλήσουμε την Ο.Α. σαν να είναι για πέταμα.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας να είναι νεκρό για όλα όχι μόνο  για τις μεγάλες ιρλανδικές, γαλλικές, ολλανδικές τράπεζες, για τις Royal Bank of Scotland χτες στη Μεγ. Βρετανία. Για όλους. Και πρώτα απ΄ όλα για τις αναπτυξιακές και τις κοινωνικές δαπάνες.

Αυτό σημαίνει μια πολιτική ρήξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σημαίνει μια Ευρώπη που θα ανταποκρίνεται στις μεγάλες σημερινές ανάγκες των λαών της Ευρώπης. Σημαίνει μια μεγάλη τομή,  ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης και Απασχόλησης στη θέση του χρεοκοπημένου Συμφώνου Σταθερότητας. Σημαίνει τέλος της βασιλείας των τραπεζιτών. Σημαίνει ενσωμάτωση της νομισματικής πολιτικής σε κοινωνικούς και αναπτυξιακούς στόχους. Σημαίνει τέλος της αυθαιρεσίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Τέταρτο είναι η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει δύναμη εξόδου από το σημερινό δικομματικό σύστημα. Κλείνει μια ιστορική φάση στην Ελλάδα. Και κλείνει μια ιστορική φάση παγκόσμια. Τα 30 χρόνια του δικομματισμού – και όχι μόνο από σύμπτωση – συμπίπτουν με τα 30 χρόνια κυριαρχίας των κερδοσκόπων, που εγκαινίασε η Thatcher και ο Reagan.  Μ΄ αυτή την έννοια καλούμαστε να διαμορφώσουμε τις συνθήκες εκείνες ώστε να υπάρξει η διέξοδος σε ένα νέο πολιτικό τοπίο, έξω από τα όρια του σημερινού πολιτικού συστήματος.

Πέμπτο, είναι η ικανότητά μας να λειτουργήσουμε πέρα από τα στερεότυπα, που προσπαθούν να επιβάλλουν ή και είχε αποδεχθεί η Αριστερά μετά τις  μεγάλες ήττες της. Δηλαδή, μια αριστερά η οποία θα είναι δύναμη αντίστασης, ναι. Δύναμη στήριξης των κοινωνικών διεκδικήσεων, ναι. Η οποία να έχει όμως μια θέση κομπάρσου στο σύστημα με το οποίο έχει έτσι επί της ουσίας συμβιβαστεί. Κι εδώ υπάρχει ήδη μια σημαντική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ . Προσπαθεί με πάθος – γνωρίζοντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά γνωρίζοντας επίσης ότι και άλλα ήταν δύσκολα, αλλά έγιναν -  να διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία στην οποία η ενωμένη ριζοσπαστική αριστερά  θα είναι το επίκεντρο.

Έκτο, η ικανότητα της αριστεράς  να  διαμορφώνει συμμαχίες. Η  ίδια η ύπαρξη του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς με δυνάμεις κομμουνιστικής προέλευσης, σοσιαλιστικές όπως το ΔΗΚΚΙ, οικολογικές είναι μια κατεκτημένη συμμαχία. Ανοιχτή για να γίνεται συνεχώς ευρύτερη.

Δεν είμαστε εμείς οι οποίοι θέλουμε να κάνουμε τους εισαγγελείς σε κανέναν. Κατανοούμε την περιπέτεια της εποχής που ζουν, όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται στο πολιτικό σκηνικό. Δεν κρατάμε φακέλους. Δεν ζητάμε πιστοποιητικά προγενεστέρου εντίμου βίου. Υπάρχει όμως ένα στοιχείο, το οποίο δεν πρόκειται να απομακρυνθούμε για κανένα λόγο. Η προγραμματική σύγκλιση σε θέσεις οι οποίες θα είναι θέσεις τομής με τις πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών και οι οποίες θα ανοίγουν νέες δυνατότητες στη χώρα μας. Αυτό είναι βασικό. Γιʼ αυτό και η απάντησή μας είναι αρνητική σε σχέση με τη δυνατότητα ευρύτερης συνεργασίας με δυνάμεις του σημερινού δικομματικού συστήματος.

Έβδομο, η  ικανότητά μας να είμαστε σε επίπεδο καθημερινής δράσης η δύναμη αιχμής ενάντια στις πολιτικές της ΝΔ. Μια δύναμη η οποία δεν μένουμε πάνω στα επιφαινόμενα και σε σκιαμαχίες. Αντιπολίτευση επί της ουσίας, συγκρουσιακή, όπως έγινε με το 16, όπως γίνεται με την εκκλησιαστική περιουσία, όπως με την Ολυμπιακή. Την ίδια στιγμή αναδείχνουμε σημεία κοινής δράσης, παρά τις  γενικότερες διαφορές, προς όλες τις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Είμαστε πρωτοβουλιακοί, πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις.

Όγδοο, η ικανότητά μας  να είμαστε ταυτόχρονα δύναμη διαμαρτυρίας και προγραμματική δύναμη. Έχει ακουστεί πολλές φορές η κριτική ότι είμαστε μόνο κίνημα διαμαρτυρίας και όχι προγραμματικός χώρος. Για μένα προσωπικά μία από τις αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είναι τόσο κίνημα διαμαρτυρίας, όση διαμαρτυρία απαιτείται ενάντια στο σημερινό παγκόσμιο και εθνικό κατεστημένο. Την ίδια στιγμή, όπως δείχνει όλη η πολιτική μας δράση, έξω και μέσα στη Βουλή, έχουμε αναλάβει μια εξαιρετικής σημασίας προσπάθεια για την δημιουργία ενός προωθημένου προγράμματος, που θα απαντάει στα κρίσιμα ζητήματα του πολίτη και της χώρας και θα έχει ορίζοντα στον σοσιαλισμό.

Ένατο, η  ικανότητά μας να επηρεάζουμε την ημερήσια διάταξη της πολιτικής. Κι αυτό έχει σχέση με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Δεν έχει νόημα να τους  κάνουμε κριτική, να κατηγορούμε ή να καταγγέλλουμε . Αυτό που έχει νόημα είναι να μπορούμε να αλλάζουμε την ατζέντα. Δεν είναι εύκολο. Μπορούμε όμως, όπως όλη αυτή την εποχή, στη φάση που ζήσαμε με τους εκπαιδευτικούς αγώνες, με την  κινητοποίηση της κοινωνίας. Όταν η πολιτική γίνεται στους δρόμους έχει ως αποτέλεσμα η ατζέντα των ΜΜΕ, θέλοντας και μη, να είναι διαφορετική.

Και, δέκατο, τέλος, είναι να είμαστε εναλλακτικοί. Από άλλο χώρο ιδεών, κουλτούρας, ηθικών κωδικών. Όχι μόνο να είμαστε -που είναι ήδη δύσκολο- αλλά και να φαινόμαστε. Είμαστε μια δύναμη που θέλει να αλλάξει το τοπίο, και φέρει τα χαρακτηριστικά του νέου και διαφορετικού. Απαιτούνται από μας ειδικές ικανότητες, πολιτικές και προσωπικές.  Πρέπει να ανταποκριθούμε, όσο ισχυρή κι αν είναι η αφομοιωτική δύναμη του συστήματος μέσα στο οποίο κι εμείς οι ίδιοι δρούμε. Και το κύριο εδώ  είναι  ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει ο χώρος, το σημείο συνάντησης της νέας γενιάς, η οποία κρατάει  δίκαιες αποστάσεις από την  συμβατική πολιτική και αναζητεί  το καινούριο.»