Για το τέλος εποχής του δικομματισμού

Tο μεγάλο πρόβλημα πια της πολιτικής ζωής στη χώρα μας είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει εναλλακτική λύση μέσα στα πλαίσια του δικομματισμού. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και απρόσμενο - δεν ξέρω αν το έχουμε ξανασυναντήσει - το γεγονός ότι η πτώση και η κάθοδος - σημαντική μάλιστα - της Ν.Δ., που είναι κυβέρνηση, συνοδεύεται και από την πτώση, που μερικές φορές γίνεται πιο απότομη, του άλλου πόλου του δικομματισμού, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, δεν ζούμε μια επαναστατική κατάσταση που να βγαίνει ο κόσμος και να ζητάει την Αριστερά σήμερα. Νομίζω ότι ζούμε πια σε μια εποχή στην οποία ο κόσμος έχει απογοητευθεί από το σύστημα όπως είναι σήμερα, δεν προσδοκά κάτι, δεν ελπίζει, δεν βλέπει δυνατότητες, θα ήθελε να δει κάποια άλλη πρόταση και νομίζω ότι αυτός ο ρόλος και ο λόγος πέφτει σε μεγάλο βαθμό σε εμάς, στην ενωμένη ριζοσπαστική αριστερά.

Θα έλεγα ότι ζούμε κάποιες εποχές όπου γίνεται μια πολύ μεγάλη ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων και που δυνάμεις παραδοσιακές περνάνε σε μια διαδικασία παρακμής. Νομίζω ότι αυτό βλέπουμε: Να αναδεικνύονται πολιτικές δυνάμεις που έχουν μια επικοινωνία με την εποχή, με τον σφυγμό της κοινωνίας, βάζουν κάποιες προωθημένες και ανατρεπτικές θέσεις που ήταν εκτός ημερησίας διάταξης, ήταν απαγορευμένες από το σύστημα. Νομίζω ότι σε μια τέτοια εποχή μπαίνουμε. Και γιʼ αυτό, αν θέλετε, πριν τις εκλογές είχα χρησιμοποιήσει δύο όρους για τους οποίους, μάλιστα, είχα υποστεί και κριτική από πολλούς, ότι υπερβάλω, ότι λέω μεγάλα λόγια, και σήμερα έχουν περάσει στο λεξιλόγιο. Μίλαγα για «τέλος εποχής του δικομματισμού» και «κύκνειο άσμα του δικομματισμού». Φαίνεται ότι πάμε προς τα εκεί και, με αυτήν την έννοια, η Αριστερά, που είναι διαφορετική, που έχει πιο ριζοσπαστικές θέσεις, που δεν έχει μια λογική απλώς κοινοβουλευτική, που έχει μια λογική κινηματική, μια λογική των δρόμων, θα έλεγα ότι έρχεται στο προσκήνιο στη χώρα μας. Και αυτό συμπίπτει με ένα γενικότερο τέλμα των δυνάμεων της απόλυτης ελευθερίας της αγοράς, που το βλέπει κανείς σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και παραπέρα.

Εμείς θέλουμε να συσπειρωθούν δυνάμεις σε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα για τη χώρα μας, που είναι σε σύγκρουση με πολλές κατεστημένες επιλογές. Είναι αυτό το οποίο ξεκινήσαμε από επιμέρους ζητήματα εδώ και τρία χρόνια. Δέστε για παράδειγμα τις μεγάλες προσπάθειες που κάναμε σε πολιτικό επίπεδο και συναντηθήκαμε με όλα αυτά τα κινήματα για το δημόσιο Πανεπιστήμιο και το άρθρο 16, για μια άλλη αντίληψη μιας Παιδείας πάρα πολύ σύγχρονης, πάρα πολύ λειτουργικής, πάρα πολύ αποτελεσματικής, η οποία, όμως, δεν θα παραδοθεί στα εμπορικά και στα οικονομικά συμφέροντα. Αυτό θέλουμε να το γενικεύσουμε με ένα προγραμματικό λόγο εφ όλης της ύλης και μια πλατιά συσπείρωση. Και θα έλεγα, ότι τα δείγματα είναι πάρα πολύ θετικά. Αν δείτε τι γίνεται στα αστικά κέντρα και τι γίνεται στη νέα γενιά, δηλαδή σε δύο από τα πιο δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας, θα δείτε ότι  τα πράγματα είναι πολύ πιο μπροστά. Και με αυτήν την έννοια, εμείς δεν θέλουμε να βάλουμε τρικλοποδιά σε κανέναν, δεν τρέφουμε εχθρικές διαθέσεις για κανέναν, δεν θέλουμε να διεμβολίσουμε κανέναν. Αυτό που θέλουμε είναι να συσπειρώσουμε πλατύτατες δυνάμεις με στόχο να φύγουμε από το σημερινό αδιέξοδο και να υπάρξει μια κοινωνική αριστερή, προοδευτική, ριζοσπαστική πολιτική.

Για μια εναλλακτική πρόταση

Μια εναλλακτική διακυβέρνηση της χώρας μας σε ριζοσπαστική βάση, έχω πλήρη επίγνωση ότι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, ότι αυτό μπορεί να μην γίνει, αλλά αυτό το απαιτούν σήμερα οι καιροί και αυτό προσδοκά, στο βάθος της ψυχής του, μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας.

Ως κόμμα, είμαστε υπέρ μιας συμμαχίας πλατιών ριζοσπαστικών δυνάμεων. Με αυτήν την έννοια εμείς φυλάμε την ιδέα μιας συμμαχίας πολιτικών δυνάμεων. Και με αυτήν την έννοια έχουμε μια συμμαχία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή η συμμαχία είναι ανοιχτή. Και πιστεύουμε - εγώ το θεωρώ σίγουρο - ότι θα ενισχυθεί πάρα πολύ από δυνάμεις σοσιαλιστικής αφετηρίας. Αν δείτε κιόλας, τα βασικά ρεύματα που έρχονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τα ρεύματα που προέρχονται από τον παραδοσιακό για την Ελλάδα σοσιαλιστικό χώρο.

Για τον Πρωθυπουργό και την υπόθεση Ζαχόπουλου

Πιστεύουμε ότι τυπικά δεν είναι άσχετος με αυτήν την υπόθεση, μόνο και μόνο γιατί ήταν ο Υπουργός Πολιτισμού που όρισε τον κ. Ζαχόπουλο ως Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, ο οποίος και παρέμεινε. Δεύτερον, βλέπουμε ότι ο στενός κύκλος των συνεργατών του, ο πυρήνας των πρωθυπουργικών συνεργατών, βρίσκεται κάθε μέρα στα ανακριτικά γραφεία. Τρίτον, γιατί ο Πρωθυπουργός τέθηκε ενώπιον ερωτημάτων, τα οποία είχα την ευκαιρία να του θέσω στη βουλή σε σχέση με το αν τίθενται και πώς αντιμετωπίζονται πιέσεις προς το ίδιο το πρωθυπουργικό περιβάλλον και, ενώ υπάρχει μια γενικότερη φημολογία που όλοι την ξέρουμε, ο Πρωθυπουργός απέφυγε να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Τέταρτον, χρειάζεται Εξεταστική Επιτροπή διότι αποδείχθηκε με τον χειρότερο τρόπο όλο αυτό το όργιο της διαπλοκής οικονομικών, εκδοτικών, πολιτικών, κυβερνητικών δραστηριοτήτων και προσώπων, το οποίο δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι. Αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να έχει την ίδια τύχη που είχε η υπόθεση των Πακιστανών, των υποκλοπών και όλες οι άλλες. Να θάβονται, δηλαδή,  κάτω από το χαλί και εμείς στην Ελλάδα να κάνουμε σαν να μην συνέβη τίποτα και να σφυρίζουμε αδιάφορα.