Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ωραία ηλικία τα 15, τα 16, τα 17 χρόνια για κάποιον που είναι στο Λύκειο, τα 18, τα 19, τα 20 στο Πανεπιστήμιο, αν μπορέσει να μπει, αν πήρε πάνω από τη βάση του 10 που είπε η κυρία Γιαννάκου. Διαβάζεις τα πιο ωραία βιβλία, τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, την Καρυστιάνη, τη Δούκα. Πας σε ένα θέατρο να δεις τον Τσέχωφ, γνωρίζεις το άλλο φύλο.

Είναι ωραίο να είσαι δάσκαλος. Να πω κάτι που θα καταλάβετε ίσως εσείς καλύτερα από μένα. Τον Ιησού τον φώναζαν «Δάσκαλε». Δεν έκανε ούτε Άλγεβρα, ούτε Γεωμετρία. Μάθαινε αξίες, τρόπο ζωής και ήθος.

Είναι ωραίο να είσαι γονιός. Και πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι σε όλη μας τη ζωή, που πολλά χρόνια πέρασε στην πολιτική, το πιο σημαντικό, το πιο υπεύθυνο, το πιο δύσκολο και πιο ωραίο πράγμα ήταν το να είμαστε γονείς. Μʼ αυτήν την έννοια νομίζω ότι θα άξιζε επομένως στους νέους, στις νέες, στα παιδιά, στους δάσκαλους και τις δασκάλες σε όποια βαθμίδα και αν είναι, στους γονείς, να υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση από την πολιτεία και από κυβερνητική εξουσία απʼ αυτή που υπάρχει σήμερα και απʼ αυτή που εκφράστηκε είτε με τεχνοκρατικό τρόπο, είτε με υποσχετικό τρόπο, είτε στη δευτερολογία με πολεμικό τρόπο από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος.

Οι μαθητές και οι φοιτητές που κινητοποιούνταν χρησιμοποιούσαν τρία νούμερα: Το ένα είναι 5, το άλλο είναι 10 και το άλλο είναι 16. ΄Ηταν ένα σύνθημα που έλεγαν «5», «10», «16».

Το «5» είναι το 5% για την εκπαίδευση. Και εσείς που χειροκροτήσατε τον κύριο Πρωθυπουργό τώρα, οι φίλοι και συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, τον είχατε χειροκροτήσει όταν έλεγε στην αρχή της ανάληψης της Κυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία ότι θα φθάσουν στο 5%. Και κατέφυγε στις συγκρίσεις με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν είναι σύγκριση αυτή για τη χώρα μας. Δεν ενδιαφέρει τη χώρα μας εάν είστε καλύτερος ή εάν δώσατε 5 ευρώ ή 10 ευρώ ή 10.000 ευρώ παραπάνω από την κυβέρνηση του κ. Σημίτη. Αυτό που ενδιαφέρει τη χώρα μας είναι εάν έχετε κατανοήσει ότι η μεγαλύτερη επένδυση, η πιο σημαντική αξιοποίηση του πλούτου που παράγει η χώρα είναι στην παιδεία και ως κάλυψη ενός δικαιώματος ότι θέλουμε ανθρώπους με κρίση και γνώση αλλά και ως εξοπλισμός με δυνατότητες να αντέξει στο μέλλον.

Και εδώ, κύριε Πρωθυπουργέ, σας προκάλεσα να το διαψεύσετε, έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά την κατανομή πόρων του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος στην εκπαίδευση.

Είναι εύκολο. Λιγότερα F16, λιγότερα προνόμια και φοροαπαλλαγές.

Ενίσχυση της εκπαίδευσης. Είναι εύκολο, δεν είναι δύσκολο. Και εκεί μετράνε οι μεταρρυθμίσεις και οι τομές που κάνετε.

Αυτό είναι το 5% που, κατά τη γνώμη μου, είναι το μίνιμουμ.

Το δεύτερο είναι το «10» που, μέσα από το δεύτερο απαγορευτικό όριο που έμπαινε με το «10» στις κατατακτήριες εξετάσεις, ουσιαστικά αμφισβητείται. Έχει κάνει το λύκειο, όπως είπαμε, ανύπαρκτο, έχει υποβαθμίσει όλη την εκπαίδευση, έχει οδηγήσει στα φροντιστήρια, έχει αδειάσει τις τσέπες των γονιών και εδώ θέλει μία τομή. Και είπαμε εμείς ως Συνασπισμός -έξι Βουλευτές είμαστε, θα το κάνουμε όμως- ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα καταθέσουμε σχέδιο νόμου σχετικά με την αυτονόμηση του λυκείου, την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων και την ελεύθερη πρόσβαση.

Κύριε Πρωθυπουργέ, τα παιδιά των ελληνικών οικογενειών έχουν το δικαίωμα να μπουν σε καλές σχολές, καλά πανεπιστήμια από ένα κράτος που με τον προϋπολογισμό τα στηρίζει και όχι να πάνε στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, ή να πάρουν το δρόμο για τις διάφορες χώρες της Βαλκανικής για να γυρίσουν πίσω με το πτυχίο. Μπορούν να αποκτήσουν ικανότητες, μπορούν να αποκτήσουν γνώσεις, μπορούν να αποκτήσουν τους τίτλους αυτούς. Αυτό το σύστημα είναι αποτυχημένο, είναι ένα σύστημα διακρίσεων, ένα σύστημα που διώχνει τα παιδιά. Διαβάσατε τις σημερινές εφημερίδες. Για κάθε σχολείο που κλείνει, για κάθε εκατοντάδα και χιλιάδα μαθητών που μένει έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία, να σκεφτόμαστε να ανοίξουμε μονάδες του ΟΚΑΝΑ. Σήμερα δόθηκαν τα στοιχεία για όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει ένα ποσοστό υπερδιπλάσιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αιφνίδιους θανάτους νέων ανθρώπων από τη χρήση ουσιών. Δείτε τα αυτά και μην κάθεστε στους στενούς ορίζοντες και στις ιδεοληψίες της πολιτικής σας.

Και μετά είναι το άρθρο 16, κύριε Πρωθυπουργέ. Δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου που υπήρξε όλη αυτή η κινητοποίηση, είναι μία φωνή της ιστορίας. Και αν είπα ότι δεν πρέπει να περάσει, μπορώ να σας πω ότι πιστεύω πως δε θα περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 16, γιατί οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ελλάδας υπερασπίζονται όχι μόνο τον ελληνικό πολιτισμό, υπερασπίζονται τον ευρωπαϊκό πολιτισμό από ένα μοντέλο το οποίο πάει να περάσει και το οποίο εμπορευματοποιεί και αυτά που δεν εμπορευματοποιήθηκαν ακόμη.

Και αυτό που δεν εμπορευματοποιήθηκε πλήρως ακόμη -διότι έχουμε αυτές τις διαδικασίες με τις διάφορες ιδιωτικές σχολές που προχωρούν κ.λπ.- είναι η ανώτατη εκπαίδευση, είναι η ζώνη της ελευθερίας και η ζώνη υπεράσπισης του δημόσιου χώρου. Και όλα αυτά τα επιχειρήματα που λέτε για την αναθεώρηση του άρθρου 16, να προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, μη τα λέτε σε μένα, γιατί επί 23 χρόνια ήμουν Ευρωβουλευτής.

Δεν μας υποχρεώνει καμία ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η λειτουργία εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μέσα σε μία χώρα ανήκει στην αρμοδιότητα της χώρας αυτής. Είναι στοιχείο της εθνικής πολιτικής και όχι της ευρωπαϊκής πολιτικής. Με βάση την επικουρικότητα η κα Γιαννάκου πιστεύω να μπορεί να σας τα εξηγήσει αυτά. Άλλο είναι η αναγνώριση των πτυχίων. Αυτά τα πτυχία μπορεί να μην προέρχονται τουλάχιστον από την Ελλάδα.

 Η αλλαγή στο άρθρο 16 -και όποιος θέλει να κοροϊδεύεται, αν κοροϊδεύεται, αλλά δεν μπορούν να κοροϊδευτούν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες και οι δάσκαλοι και οι δασκάλες- γίνεται για ένα λόγο: να επιτραπούν τα πανεπιστήμια, τα οποία ανήκουν στην ιδιωτική σφαίρα. Και είπα ούτε μη κρατικά, ούτε μη κερδοσκοπικά, είναι ιδιωτική η πρωτοβουλία μέσα στον ιερό χώρο των πανεπιστημίων.

Και δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι φιλοπολεμικό αποκρυστάλλωμα αυτό το πράγμα. Φυσικά όλα τα άρθρα του Συντάγματος εκφράζουν απόψεις, αποχρώσεις και θέσεις πρώτα από όλα της πλειοψηφίας που τα ψήφιζε και ήταν μια πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας το 1974, αλλά αυτό το άρθρο έγινε μετά την πτώση της δικτατορίας και είχε δοθεί μάχη στη δικτατορία για τις σπουδές, για την ελευθερία των σπουδών, για το άσυλο, για τη δημοκρατία σε ολόκληρη τη χώρα μας.

Με αυτήν την άποψη θέλω να πω ότι μου έκανε εντύπωση η τοποθέτηση η οποία έγινε από τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τον επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί αυτό που υπερασπίζονται σήμερα με όλη τους την ψυχή, με όλες τους της αξίες, με όλη τους την αγνότητα παιδιά 17, 18, 20, 25 ετών, μαζί με τους δασκάλους τους, μαζί με τους πανεπιστημιακούς κλπ, να το αποδίδουμε σε ένα εμφυλιοπολεμικό κατάλοιπο. Αυτό θυμίζει την ίδια λογική που λέει η Νέα Δημοκρατία, την είπε και η κυρία Γιαννάκου, την είπε και ο Πρωθυπουργός, «κοιτάξτε να δείτε, οι μεταρρυθμίσεις σημαίνουν αναταραχή». Φυσικά σημαίνουν αναταραχή. Οι μεταρρυθμίσεις περνούν με τη συμμετοχή του λαού ενάντια στις δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος το οποίο δεν θέλει να αλλάξει ή θέλει να αλλάξει τα πράγματα προς το χειρότερο. Έτσι έχουν ξεπηδήσει όλες οι μεγάλες στιγμές του φοιτητικού κινήματος, οι παρεμβάσεις των φοιτητών στην Ελλάδα, στη Χιλή, στη Γερμανία, στη Γαλλία κλπ. Εσείς ενάντια σε αυτήν τη μεγάλη δύναμη των μεταρρυθμίσεων στο πανεπιστήμιο, που είναι τα όνειρα και οι προσδοκίες των φοιτητών, ερχόσαστε με τις σιδερογροθιές, με τους τύπους με τα πολιτικά με τις συλλήψεις μαθητών, όλα αυτά τα μέσα. Εάν η μεταρρύθμιση που είχε γίνει πριν από το 1967 επί κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου ονομαζόταν μεταρρύθμιση Παπανούτσου, η δική σας η μεταρρύθμιση –το σχέδιο, η απόπειρα- δεν θα ονομαστεί ούτε μεταρρύθμιση Καραμανλή, ούτε μεταρρύθμιση Γιαννάκου, αλλά μεταρρύθμιση Πολύδωρα είναι αυτή.

Κυρία Γιαννάκου, πάτε με τα ΕΚΑΜ ενάντια στους φοιτητές; Αυτήν τη μεταρρύθμιση θέλετε; Με αυτόν τον κόσμο θα προχωρήσετε; Δεν θα περάσουν αυτά!

Για να κλείσω, όπως βλέπετε, αγαπητοί συνάδελφοι, υπάρχει μια σύγκρουση ανάμεσα στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Νέας Δημοκρατίας. Και έρχεται και μέσα στη Βουλή αυτή. Και θα είναι σύγκρουση σκληρή, διότι εμείς θα προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τους αγώνες για το δημόσιο πανεπιστήμιο.

Καταλήγοντας θέλω να πω, ότι πιστεύω ότι είναι και άλλες δυνάμεις και ότι σε αυτό ακριβώς το ζήτημα όπου αμφισβητείται με τέτοιο τρόπο σε ένα τόσο μεγάλο θέμα, σε ένα θέμα που έχει σχέση με τον ίδιο τον χώρο της εκπαίδευσης και το δημόσιο πανεπιστήμιο και τη γνώση και την ελευθερία της γνώσης και την αποφυγή από την κερδοσκοπία, είναι πολύ άστοχη η επιλογή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ουσιαστικά να συνταχθεί με τη Νέα Δημοκρατία, να μας εμφανίζει επιχειρήματα τα οποία μόνο η Νέα Δημοκρατία τα χρειάζεται και να μην είναι παρούσα στη μεγάλη μάχη και στο μεγάλο μέτωπο που είναι κεντρικό για τις πολιτικές εξελίξεις, δηλαδή στο δημόσιο πανεπιστήμιο.

Ευχαριστώ.